1. Τμήματα
  2. Ορθοπεδικό

Ορθοπεδικό

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το Ορθοπεδικό Τμήμα εφημερεύει και λειτουργεί όλο το 24ωρο παρέχοντας υψηλού επιπέδου ιατρο-νοσηλευτικές υπηρεσίες σε υπερσύγχρονους χώρους, καθώς και δυνατότητα ελεύθερης επιλογής του θεράποντος ιατρού ανάμεσα από μία ομάδα έμπειρων επιστημόνων και εξειδικευμένων Ορθοπεδικών Χειρουργών.

Με τη συνεχή ενημέρωση των εξελίξεων της Ορθοπεδικής παγκοσμίως, τις εφαρμογές της μοντέρνας τεχνολογίας και των πλέον σύγχρονων ιατρικών μεθόδων στο Ορθοπεδικό Τμήμα γίνεται διάγνωση και αντιμετωπίζεται όλο το φάσμα των οξέων (τραυματικών και μη) και χρόνιων ορθοπεδικών παθήσεων.

Για τη συνολική θεραπεία των ασθενών το Ορθοπεδικό Τμήμα υποστηρίζεται από όλες τις ιατρικές ειδικότητες.

ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Το Ορθοπεδικό Τμήμα του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών αποτελεί σημείο αναφοράς για τον Όμιλο από ιδρύσεώς του. Παρουσιάζει μεγάλη εξειδίκευση σε επιμέρους τομείς, όπως:

  • Οστεοσύνθεση καταγμάτων άνω και κάτω άκρων καθώς και σπονδυλικής στήλης με τεχνικές μικρής παρεμβατικότητας.
  • Αντιμετώπιση καταγμάτων ισχίου ηλικιωμένων με μοντέρνες τεχνικές για άμεση κινητοποίηση και αποκατάσταση.
  • Χειρουργική σπονδυλικής στήλης: ενδοσκοπική ​μικροδισκεκτομή, σπονδυλοδεσία, σκολίωση, σπονδυλοπλαστική και κυφοπλαστική, ιδιαίτερα σε οστεοπορωτικά κατάγματα . Επισκληρίδιες εγχύσεις με χρήση C-ARM.
  • Χειρουργική αθλητικών κακώσεων: Αρθροσκόπηση γόνατος, ώμου, ισχίου, αγκώνος, ποδοκνημικής, καρπού. Αποκατάσταση ρήξεων μηνίσκων, τενόντων, χιαστών συνδέσμων, μυοτενοντίου πετάλου του ώμου, βλαβών του αρθρικού χόνδρου, μεταμόσχευση χόνδρου, θεραπεία με αυτόλογους παράγοντες.
  • Αρθροπλαστική ισχίου, γόνατος, ώμου, αγκώνος, ποδοκνημικής και δακτυλικών αρθρώσεων χεριού και ποδιού με προθέσεις τελευταίας γενιάς των πλέον αξιόπιστων εργοστασίων του εξωτερικού και με χειρουργικές τεχνικές μικρής επεμβατικότητας.
  • Αναθεώρηση και αντικατάσταση αρθροπλαστικών ισχίου και γόνατος με απόλυτη επιτυχία από έμπειρους χειρουργούς.
  • Χειρουργική άκρου ποδιού και σύγχρονη αντιμετώπιση βλαισού μεγάλου δακτύλου (κότσι), πτώσης μεταταρσίων, κ.λπ.
  • Ανοιχτή και ενδοσκοπική διάνοιξη καρπιαίου σωλήνα.
  • Χειρουργική άκρας χειρός με μικροχειρουργική αντιμετώπιση.
  • Βιοψία με βελόνη καθώς και καθοδηγούμενη με αξονικό τομογράφο βλαβών των οστών και των αρθρώσεων.
  • Αντιμετώπιση λοιμώξεων οστών και αρθρώσεων με συνδυασμό χειρουργικής και συντηρητικής θεραπείας, σε συνεργασία με ειδικούς λοιμωξιολόγους ιατρούς.
  • Ριζική εξαίρεση όγκων του μυοσκελετικού συστήματος και αντικατάσταση με ειδικές προθέσεις.

Ο Όμιλος Ιατρικού Αθηνών διαθέτει το τελευταίας γενιάς ρομποτικό ορθοπεδικό σύστημα ROSA® Knee System στην υπηρεσία των ασθενών.

Με τη χρήση των ρομποτικών συστημάτων επιτυγχάνεται η ελαχιστοποίηση της πιθανότητας επιπλοκών, η μείωση του χρόνου παραμονής στην κλινική, ο περιορισμός του μετεγχειρητικού πόνου και η ταχύτερη ανάρρωση. Ταυτόχρονα δίνεται η δυνατότητα της λεπτομερούς προετοιμασίας της επέμβασης σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, με χρήση εξατομικευμένων δεδομένων για τον κάθε ασθενή, της αξιολόγησης σε πραγματικό χρόνο του εύρους κίνησης του ποδιού και τέλος, η δυνατότητα πραγματοποίησης δύσκολων χειρισμών ακριβείας, από το χειρουργό.

ROSA® Knee System:

Η πλέον σύγχρονη και εξελιγμένη ρομποτική πλατφόρμα για την εκτέλεση ρομποτικά υποβοηθούμενων ορθοπεδικών επεμβάσεων Ολικών Αρθροπλαστικών Γόνατος ROSA® Knee System, της διεθνούς φήμης εταιρείας Zimmer Biomet, διαθέτει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα λειτουργικά χαρακτηριστικά:

  1. Δυνατότητα εκτέλεσης της επέμβασης με κατάλληλο σχεδιασμό, βάσει προεγχειρητικού ακτινολογικού ελέγχου (imaged based), ή διεγχειρητικά με κατάλληλη διαδικασία εισαγωγής ανατομικών δεδομένων του ασθενούς (imageless) από το χειρουργό.
  2. Ροή πληροφοριών και δεδομένων της επέμβασης στο χειρουργό, σε πραγματικό χρόνο (real time feedback) με αποτέλεσμα  εξαιρετικής ακρίβειας εκτομές οστών, καθώς και στην εξαιρετικά σημαντικής σημασίας, εξισορρόπηση των μαλακών μορίων (soft tissue balance) της αρθρώσεως του γόνατος.
  3. Δυνατότητα επιλογής μεταξύ τριών (3) συστημάτων εμφυτευμάτων Oλικής Αρθροπλαστικής Γόνατος, με εξαιρετικά κλινικά αποτελέσματα επιβίωσης στο χρόνο, σύμφωνα με διεθνούς φήμης βάσεις καταχώρησης κλινικών δεδομένων (registries).
  4. Εξαιρετική ευελιξία χρήσης, με δυνατότητα  μεταβολής της ροής ενεργειών της χειρουργικής διαδικασίας από τον χειρουργό, με βάση διεγχειρητικά δεδομένα και τα εξατομικευμένα ανατομικά χαρακτηριστικά κάθε ασθενούς.

Αρθροπλαστικές - Επανορθωτική Χειρουργική

Η αντικατάσταση των αρθρώσεων με αρθροπλαστική αποτελεί την κλασική μέθοδο για την αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας.

Έχει συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής ασθενών, οι οποίοι προηγουμένως ήταν καταδικασμένοι να ζουν με πόνο και αναπηρία.

Τα φθαρμένα µέρη των αρθρώσεων αντικαθίστανται µε τεχνητά εμφυτεύματα.

Οι σύγχρονες προθέσεις έχουν διάρκεια ζωής πέραν των 20 ετών, προσεγγίζουν τη µηχανική της φυσιολογικής άρθρωσης και προσφέρουν ανακούφιση από τον πόνο και αποκατάσταση του εύρους κίνησης.

Στο Ορθοπεδικό τµήµα πραγματοποιούνται αρθροπλαστική ισχίου, γόνατος, ώµου, αγκώνος και ποδοκνημικής, µε σύγχρονες και καινοτόμες χειρουργικές τεχνικές µικρής επεμβατικότητας, όπου τµήµατα του Οµίλου αποτελούν Διεθνή Κέντρα Αναφοράς.

Υπάρχει µεγάλη εμπειρία στην αναθεώρηση αρθροπλαστικών ισχίου και γόνατος, µε εξαιρετικά αποτελέσματα.

Ειδικές τεχνικές αρθροπλαστικής

Στον Όµιλο Ιατρικού Αθηνών εφαρμόζεται πληθώρα χειρουργικών τεχνικών ελάχιστης επεμβατικότητας, όπως:

Αρθροπλαστική Γόνατος

  • MIS (Minimal Invasive Surgery),
  • Custom Knee Arthroplasty,
  • Μονοδιαµερισµατική αρθροπλαστική γόνατος.

Αρθροπλαστική Ισχίου

ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Βλαισός μεγάλου δακτύλου (Κότσι)

Μία από τις πιο απαιτητικές επεμβάσεις που αφορούν τον άκρο πόδα είναι η αντιμετώπιση του βλαισού μεγάλου δακτύλου (κότσι).

Πρόκειται για τη συχνότερη πάθηση του ποδιού για την οποία οι ασθενείς επισκέπτονται τον ορθοπαιδικό και δεν είναι τυχαίο ότι για την αντιμετώπισή του βλαισού μεγάλου δακτύλου έχουν περιγραφεί περισσότερες των εκατό διαφορετικών ειδών επεμβάσεων.

Αιτιολογία βλαισού μεγάλου δακτύλου

Σαν πρωταρχική αιτία του βλαισού μεγάλου δακτύλου ενοχοποιείται μία μη φυσιολογική διάπλαση των μαλακών μορίων και των οστών της περιοχής, συχνά οικογενειακή προδιάθεση - ειδικά στη νεανική εμφάνιση της νόσου, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε παραμόρφωση.

Η χρήση ψηλοτάκουνων και στενών υποδημάτων επιβαρύνει το πρόβλημα και αυτός είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που ο βλαισός μεγάλου δακτύλου εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες.

Ιστορικό - Κλινική Εξέταση

Κατά τη λήψη του ιστορικού σημαντικές πληροφορίες αποτελούν:

  • Κατά πόσον η παραμόρφωση είναι επώδυνη και αν ο πόνος σχετίζεται με συγκεκριμένα παπούτσια.
  • Η εντόπιση του πόνου (στο «κότσι» ή στις κεφαλές των λοιπών μεταταρσίων για παράδειγμα).
  • Η ηλικία αλλά και η ηλικία εμφάνισης του προβλήματος.
  • Το οικογενειακό ιστορικό.
  • Οι προηγούμενες χειρουργικές επεμβάσεις.
  • Η συνύπαρξη συστηματικών παθήσεων, όπως ρευματοειδής αρθρίτιδα, σακχαρώδης διαβήτης.
  • Η αγγειακή κατάσταση.
  • Το επάγγελμα ή η συμμετοχή σε απαιτητικά αθλήματα (π.χ. κλασικό μπαλέτο).
  • Οι προσδοκίες του ασθενούς από την αντιμετώπιση του προβλήματος του αλλά και η ψυχολογική του κατάσταση.

Θεραπεία βλαισού μεγάλου δακτύλου

Η απόφαση για το κατά πόσον ένας ασθενής με βλαισό μεγάλο δάκτυλο πρέπει να αντιμετωπισθεί συντηρητικά ή χειρουργικά βασίζεται κυρίως στα υποκειμενικά ενοχλήματα, δηλαδή στον πόνο αλλά και στη δυσκολία εύρεσης κατάλληλου υποδήματος.

Για τον ασθενή με βλαισό μεγάλο δάκτυλο ισχύει ο κανόνας «προσαρμόζει τη ζωή του στο πόδι του ή το πόδι του στη ζωή του». Είναι καλό να αποφεύγουμε τη χειρουργική θεραπεία ανώδυνων παραμορφώσεων.

Εφόσον ληφθεί η απόφαση συντηρητικής θεραπείας συμβουλεύουμε φαρδιά και αναπαυτικά παπούτσια, καλύμματα, π.χ. σιλικόνης σε επώδυνα σημεία πίεσης, αλλά και διατάσεις (stretching) σε ασθενείς με ρικνή γαστροκνημία.

Οι διάφοροι νάρθηκες που κυκλοφορούν στο εμπόριο δε φαίνεται να βοηθούν.

Αντενδείξεις χειρουργικής θεραπείας βλαισού μεγάλου δακτύλου είναι η ενεργός μικροβιακή φλεγμονή τοπικά, και η αγγειακή ανεπάρκεια, όπως επίσης και οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες του ασθενούς.

Αθλητές και χορευτές κλασικού μπαλέτου θα πρέπει να προειδοποιούνται για πιθανή δυσκαμψία των μεταταρσιοφαλαγγικών (ΜΤΦ) αρθρώσεων, που μπορεί να παρεμποδίζει τη δραστηριότητά τους και είναι προτιμητέο να περιμένουν τη λήξη της επαγγελματικής τους καριέρας.

Κατά καιρούς έχουν περιγραφεί δεκάδες τεχνικές χειρουργικής αντιμετώπισης του βλαισού μεγάλου δακτύλου.

Ανάλογα με το βαθμό της παραμόρφωσης ενδείκνυνται υποκεφαλικές οστεοτομίες (Chevron, Mitchell) και επεμβάσεις μαλακών μορίων (McBride) στις ελαφριές παραμορφώσεις και διαφυσιακές οστεοτομίες (scarf, Ludloff), οστεοτομίες βάσης, οστεοτομίες φάλαγγας (Αkin), συνδυασμοί των ανωτέρω και αρθροδέσεις της ΜΤΦ αλλά και της 1ης ταρσομετατάρσιας άρθρωσης (Lapidus) σε βαρύτερες περιπτώσεις.

Η συγκράτηση των οστεοτομηθέντων οστών γίνεται συνήθως με βίδες και είναι απαραίτητη για την ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου και την εξασφάλιση της πώρωσης στην επιθυμητή θέση. Η αφαίρεση αυτών των υλικών δεν είναι απαραίτητη - είναι απολύτως βιοσυμβατά.

Μετεγχειρητικά προτείνεται βάδιση με ειδικό υπόδημα από την πρώτη μέρα και για 4-5 εβδομάδες, ανάρροπη θέση για 3 εβδομάδες και σταδιακή επιστροφή σε καθημερινό παπούτσι.

Το μετεγχειρητικό οίδημα υποχωρεί σε διάστημα 2 - 6 μηνών.

Η αντιμετώπιση του βλαισού μεγάλου δακτύλου γίνεται και με την τεχνική της διαδερμικής οστεοτομίας επιτρέπει να πραγματοποιηθεί η επέμβαση μέσω μίας ή περισσοτέρων μικρών οπών.

Κάκωση - Ρήξη μηνίσκου

Η κάκωση του μηνίσκου στις περισσότερες περιπτώσεις είναι συνώνυμη με τη «ρήξη μηνίσκου» και εμφανίζεται συνήθως στα γόνατα των αθλητών.

Η κάκωση μηνίσκου προκαλεί δυσλειτουργία και απώλεια της σταθερότητας του γόνατος. Οι κακώσεις -ρήξεις διακρίνονται σε κάθετες/κατακόρυφες και οριζόντιες.

Η διάγνωση της ρήξης μηνίσκου γίνεται με κλινική εξέταση. Επιβεβαιώνεται διαγνωστικά, με απεικονιστικές μεθόδους, όπως το αρθρογράφημα, το υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία για τον καθορισμό και σωστότερο σχεδιασμό της θεραπείας.

Η θεραπεία της ρήξης μηνίσκου μπορεί να είναι συντηρητική σε μικρές, ασυμπτωματικές και εκφυλιστικού τύπου ρήξεις.

Η αρθροσκοπική χειρουργική θεραπεία στοχεύει στη διατήρηση όσο το δυνατό μεγαλύτερου τμήματος μηνισκικού ιστού, λόγω της σπουδαιότητας του μηνίσκου στην απορρόφηση/κατανομή φορτίων και στην προστασία του γόνατος.

Κατά τη διάρκεια της αρθροσκόπησης, ο ορθοπαιδικός γιατρός μπορεί να εισάγει ειδικά χειρουργικά εργαλεία από τη δεύτερη οπή δρώντας με τον τρόπο αυτό διαγνωστικά και θεραπευτικά.

Με τα εργαλεία, ο ορθοπαιδικός ομαλοποιεί το φθαρμένο αρθρικό χόνδρο, αφαιρεί τα ελεύθερα σωμάτια (τμήματα χόνδρου ή μηνίσκου), «πλένοντας» την άρθρωση και αφαιρώντας τα μόρια που προκαλούν φλεγμονή.

Εάν διαπιστωθεί ρήξη του μηνίσκου ή του συνδέσμου γίνεται ταυτόχρονη επιδιόρθωση αυτών.

Η έγκαιρη αρθροσκόπηση του γόνατος μπορεί να καθυστερήσει την εξέλιξη της οστεοαρθρίτιδας, άρα και την αναγκαιότητα για πιο σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις, όπως η αρθροπλαστική.

Κατάγματα κοτύλης και λεκάνης

Τα κατάγματα κοτύλης και λεκάνης έχουν συχνότητα 3-5% όλων των καταγμάτων του ανθρωπίνου σώματος.

Στους νέους ανθρώπους τα κατάγματα κοτύλης και λεκάνης είναι αποτέλεσμα της επίδρασης μεγάλων δυνάμεων στο ανθρώπινο σώμα και για αυτό αποκαλούνται υψηλής ενέργειας κακώσεις.

Η αιτία των καταγμάτων κοτύλης και λεκάνης είναι κυρίως τα τροχαία ατυχήματα αλλά και τα εργατικά ατυχήματα.

Στους ενήλικες, όπου τα οστά είναι οστεοπορωτικά, οι κακώσεις της λεκάνης συμβαίνουν έπειτα από χαμηλή βία, π.χ. σε απλές πτώσεις που συνήθως δεν είναι χαμηλής βαρύτητας.

Με τη μεγάλη αύξηση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, λόγω της κακής οδικής συμπεριφοράς και του οδικού δικτύου που οδηγούν σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, τα κατάγματα κοτύλης και λεκάνης αυτά παρουσιάζουν αυξανόμενη συχνότητα καθώς και βαρύτητα, γιατί η ταχύτητα των οχημάτων έχει αυξηθεί υπερβολικά.

Τα συμπτώματα του τραυματία που έχει υποστεί κάταγμα κοτύλης και λεκάνης είναι ισχυροί πόνοι στην περιοχή της λεκάνης και του ισχίου. Πολύ συχνά περιγράφουν ότι ο γοφός έχει «φύγει από τη θέση του» και δηλώνουν αδυναμία κίνησης καθώς και το αίσθημα της σοβαρότητας του τραυματισμού.

Ο τραυματίας με κατάγματα κοτύλης και λεκάνης μεταφέρεται σε εφημερεύον νοσοκομείο, όπου αντιμετωπίζονται κατά προτεραιότητα οι απειλητικές καταστάσεις, κυρίως η αιμορραγία από ενδοκοιλιακά όργανα.

Τα κατάγματα, όμως, της λεκάνης αιμορραγούν επικίνδυνα και πρέπει να αντιμετωπίζονται σωστά και χωρίς χρονοτριβή. Αυτά τα περιστατικά τραυμάτων λεκάνης πρέπει να τα αναλαμβάνει έμπειρος, περί τα κατάγματα αυτά, ορθοπαιδικός, που θα έχει ως μοναδικό στόχο, αυτήν την κρίσιμη στιγμή, να σταματήσει την αιμορραγία που οφείλεται στη λεκάνη.

Αφού σταθεροποιηθεί ο τραυματίας, προβαίνουμε στην τελική θεραπεία του κατάγματος της κοτύλης ή της λεκάνης.

Η εμπειρία και η έρευνα έχουν δείξει σημαντικά προβλήματα στην αρχική αντιμετώπιση και πολύ περισσότερο στην οριστική θεραπεία αυτών των κακώσεων της λεκάνης, με συνέπεια να παραμένουν μεγάλες αναπηρίες στους τραυματίες, οι οποίοι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι πολύ νέοι άνθρωποι.

Ειδικά στην Ελλάδα, ενώ όλα τα κατάγματα όλων των αρθρώσεων αντιμετωπίζονται χειρουργικά, με ανάταξη και οστεοσύνθεση, τα κατάγματα της κοτύλης και της λεκάνης, σε αντίθεση με τις αρχές της ορθοπαιδικής τραυματολογίας, αντιμετωπίζονται συντηρητικά, με παρατεταμένη κατάκλιση και βάρη δηλαδή με παλαιές μεθόδους μη αποδεκτές στη σύγχρονη τραυματολογία.

Αυτές οι συντηρητικές μέθοδοι αντιμετώπισης κατάγματος κοτύλης και λεκάνης, λόγω της παρατεταμένης κατάκλισης, έχουν πολύ αυξημένο κίνδυνο για ιδιαίτερα απειλητικές επιπλοκές για τη ζωή του τραυματία.

Μακροπρόθεσμα, λόγω μη καλής ανάταξης των καταγματικών επιφανειών, οδηγούμαστε σε καταστροφή της άρθρωσης, μεγάλες ανισοσκελίες, σοβαρή χωλότητα και μεγάλες δυσμορφίες.

Οι τραυματίες με κατάγματα κοτύλης και λεκάνης καταλήγουν δηλαδή με μεγάλες αναπηρίες, που τους στερούν την ικανότητα για εργασία και φυσιολογική ζωή. Δε θα πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι πρόκειται για νέους ανθρώπους, που βρίσκονται στην πλέον παραγωγική περίοδο της ζωής τους.

Οστεοαρθρίτιδα Ισχίου

Η αρθρίτιδα του ισχίου είναι μία εκφυλιστική νόσος, που προκαλεί πόνο και μείωση της κινητικότητας της άρθρωσης, δημιουργώντας σημαντικού βαθμού αναπηρία με ανάλογες συνέπειες στην ποιότητα ζωής των ασθενών.

Η σωστή λειτουργία των αρθρώσεων, ανεξάρτητα πολλές φορές και από την ηλικία, είναι βασική προϋπόθεση για µία ποιοτική ζωή, δίνοντας τη δυνατότητα στον άνθρωπο να απολαμβάνει όλες τις δραστηριότητες της καθημερινότητας.

Ειδικότερα, η άρθρωση του ισχίου θεωρείται από τις σημαντικότερες αρθρώσεις, διότι η άρθρωση του ισχίου συνδέει τα κάτω άκρα µε τον κορµό και είναι απαραίτητη για όλες τις κινήσεις, από τις πιο απλές έως και τις πιο πολύπλοκες.

Έτσι, η προβληματική άρθρωση ενός ισχίου επηρεάζει σηµαντικά την κίνηση και την ποιότητα της ζωής του ανθρώπου και χαρακτηρίζεται από έντονους πόνους.

Ανατοµία της άρθρωσης του ισχίου

Το ισχίο αποτελείται από δύο τµήµατα:

  • ένα σφαιρικό, την κεφαλή του µηριαίου οστού και
  • µία κοίλη υποδοχή, την κοτύλη της πυέλου (λεκάνης).

Η σφαιρική κεφαλή του µηριαίου οστού περιστρέφεται ελεύθερα µέσα στην κοίλη επιφάνεια της κοτύλης. Η περιοχή αυτή καλύπτεται από έναν ιστό, λείο και γυαλιστερό, «πλασμένο» έτσι ώστε να µη δημιουργούνται τριβές, που ονομάζεται αρθρικός χόνδρος, καθώς και από µία µικρή ποσότητα αρθρικού υγρού, το οποίο δρα ως λιπαντικό στην κίνηση της άρθρωσης.

Η ανατοµία του ισχίου επιτρέπει λοιπόν, την κίνηση χωρίς τριβή και χωρίς φθορά, υπό φυσιολογικές συνθήκες. Την άρθρωση του ισχίου σταθεροποιούν ισχυροί σύνδεσμοι, ενώ κινείται λόγω των ισχυρών µυών της περιοχής.

Τι είναι οστεοαρθρίτιδα ισχίου;

Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, είναι µία χρόνια εκφυλιστική νόσος, η οποία εκδηλώνεται εξαιτίας της φθοράς του χόνδρου. Ως αποτέλεσµα, προκαλείται δυσλειτουργία και σημαντικού βαθµού αναπηρία.

Με το πέρασµα του χρόνου, ο ασθενής που πάσχει από οστεοαρθρίτιδα του ισχίου αρχίζει να αισθάνεται πόνο, ο οποίος παρατηρείται στη βουβωνική περιοχή, ή στην πρόσθια περιοχή του µηρού και αντανακλά µερικές φορές στο γόνατο.

Αίτια οστεοαρθρίτιδας ισχίου

Είναι πολλές οι αιτίες που µπορούν να οδηγήσουν σε προοδευτική βλάβη της άρθρωσης.

Οστεοαρθρίτιδα ισχίου μπορεί να προκληθεί:

  • από κληρονομικούς παράγοντες, συγγενής δυσπλασία («συγγενές εξάρθρημα») του ισχίου,
  • από κάποια χρόνια νόσο, όπως είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα,
  • από ένα προγενέστερο τραύµα, όπως κατάγµατα του ισχίου (µετατραυµατική αρθρίτιδα),
  • από την άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του ισχίου.

Παγκόσμιες µελέτες δείχνουν ότι το 10% του πληθυσμού υποφέρει από οστεοαρθρίτιδα του ισχίου.

Συμπτώματα οστεοαρθρίτιδας ισχίου

Κύριο σύµπτωµα της οστεοαρθρίτιδας ισχίου είναι ο πόνος και η δυσλειτουργία της άρθρωσης. Λέγοντας δυσλειτουργία εννοούμε ότι το άτοµο δε µπορεί να περπατήσει άνετα (έντονη δυσκαμψία και χωλότητα κατά τη βάδιση), γεγονός που έχει ως αποτέλεσµα περιορισµό στην καθημερινή δραστηριότητα και στην εργασία του ασθενούς.

Όταν η φαρμακευτική αγωγή δεν επαρκεί, τότε η χειρουργική αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας ισχίου είναι η καλύτερη λύση.

Σήμερα υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης της οστεοαρθρίτιδας ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες του κάθε ασθενούς, οι οποίοι έχουν θεαματικά αποτελέσματα.

Οι κύριες μέθοδοι αντιμετώπισης της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου είναι οι εξής:​

  • Ολική αρθροπλαστική ισχίου
  • Ολική αρθροπλαστική ισχίου (Total Hip Arthroplasty)
Οστεοπορωτικά κατάγματα

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα εμφανίζονται κυρίως στην ηλικία των 50-70 ετών. Τα οστεοπορωτικά κατάγματα είναι πιο συχνά στις γυναίκες (7%-19%) και από τα κατάγματα αυτά, μόνο το ένα τρίτο προκαλεί επίμονο άλγος.

Η συχνότητα εμφάνισης νέου οστεοπορωτικού κατάγματος, σε ασθενή με οστεοπορωτικό κάταγμα της σπονδυλικής στήλης, αυξάνει στο πενταπλάσιο.

Η αύξηση των ορίων της ζωής με την παράλληλη αύξηση της συχνότητας της οστεοπόρωσης, καθιστούν τη σπονδυλοπλαστική / κυφοπλαστική, πολύτιμο θεραπευτικό εργαλείο.

Η σπονδυλοπλαστική και η κυφοπλαστική είναι δύο παρόμοιες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία λυτικών βλαβών της σπονδυλικής στήλης.

Με τον όρο σπονδυλοπλαστική εννοούμε τη διαδερμική προώθηση βελόνης στο σπονδυλικό σώμα και επακόλουθη έγχυση ακρυλικού τσιμέντου, για σταθεροποίηση κατάγματος.

Κυφοπλαστική είναι η ίδια μέθοδος, με επιπρόσθετη είσοδο εκπτυσσόμενου «μπαλονιού» στο σπονδυλικό σώμα, για δημιουργία κοιλότητας.

Λόγω της μικρής επεμβατικότητας και των δύο μεθόδων σπονδυλοπλαστικής και κυφοπλαστικής (διαδερμική προσπέλαση με χρήση τοπικής αναισθησίας), είναι θεραπεία εκλογής σε επιβαρυμένους ασθενείς προχωρημένης ηλικίας.

Στόχος της θεραπείας είναι οστεοπορωτικών καταγμάτων η υποχώρηση του πόνου, με σαφή βελτίωση της ποιότητας ζωής και ελάττωση της νοσηρότητας. Επίσης, γίνεται προφύλαξη από περαιτέρω καθίζηση του σπονδυλικού σώματος και αποκατάσταση του σπονδυλικού ύψους, στις περισσότερες περιπτώσεις.

Εγχειρητική τεχνική

Ο ασθενής με οστεοπορωτικά κατάγματα τοποθετείται σε πρηνή θέση και ο ακτινολογικός έλεγχος διενεργείται με ένα ή δύο C-arm, για τη λήψη face και profile εικόνων.

Αφού καθορίσουμε το επίπεδο των αυχένων των πασχόντων σπονδύλων, γίνεται τοπική αναισθησία. Ακολουθεί η εισβίβαση οδηγού βελόνης στον αυχένα του σπονδύλου και, πάνω από αυτήν, προωθείται η αυλόφορος βελόνη, μέσα στο σπονδυλικό σώμα.

Με την αυλόφορο βελόνη μπορούμε να λάβουμε και οστικό κύλινδρο από το σπονδυλικό σώμα, για ιστολογική εξέταση.

Στη συνέχεια, είτε γίνεται έγχυση ακρυλικού τσιμέντου (PMMA) στο σώμα του σπονδύλου (σπονδυλοπλαστική), είτε γίνεται προσπάθεια για ανάταξη του ύψους του σπονδυλικού σώματος με μπαλόνι ή εκπτυσσόμενο κλωβό – stent (κυφοπλαστική).

Κατόπιν, γίνεται η έγχυση του τσιμέντου, πάντοτε σταδιακά, υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο.

Η προσπέλαση του σπονδυλικού σώματος γίνεται διαυχενικά, αλλά μπορεί να γίνει και εξωαυχενικά, στα επίπεδα από το Θ10 σπόνδυλο και άνω, για αποφυγή διάτρησης του έσω τοιχώματος του αυχένα και κάκωσης του νωτιαίου μυελού.

Με την εφαρμογή της θεραπείας με σπονδυλοπλαστική / κυφοπλαστική έχουμε μακροχρόνια υποχώρηση του πόνου και για τις δύο μεθόδους από 87% έως 92%.

Η συχνότητα επιπλοκών είναι γενικά χαμηλή και στις δύο μεθόδους.

Η κύρια επιπλοκή είναι η διαφυγή τσιμέντου αλλά, ευτυχώς, γίνεται κυρίως προς το δίσκο, μέσα από τις τελικές πλάκες και είναι συνήθως ασυμπτωματική.

Η συνεχής βελτίωση των υλικών – εργαλείων αλλά και των απεικονιστικών μεθόδων, μαζί με την αύξηση της εμπειρίας του επεμβατικού ιατρού, τείνουν να ελαχιστοποιήσουν τις επιπλοκές της θεραπείας με σπονδυλοπλαστική / κυφοπλαστική.

ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΣ

Το Ορθοπεδικό Τμήμα εφημερεύει και βρίσκεται σε συνεχή, 24ωρη ετοιμότητα, για την αντιμετώπιση των πλέον σύνθετων περιστατικών τραύματος.

Το Ορθοπεδικό Τμήμα διαθέτει εξειδικευμένους ιατρούς καθώς και τον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό για την εφαρμογή των πιο σύγχρονων χειρουργικών μεθόδων αντιμετώπισης των Ορθοπεδικών κακώσεων και παθήσεων.

Ο Όμιλος Ιατρικού Αθηνών διαθέτει Ορθοπεδικά τμήματα που αποτελούν Διεθνή Κέντρα Αναφοράς.

Στο Ορθοπεδικό Τμήμα εφαρμόζονται οι πλέον σύγχρονες και πρωτοποριακές τεχνικές στην Ορθοπεδική, με τα καλύτερα λειτουργικά και αισθητικά αποτελέσματα.

Για τη συνολική θεραπεία των ασθενών το Ορθοπεδικό Τμήμα υποστηρίζεται από όλες τις ιατρικές ειδικότητες.

Το Ορθοπεδικό Τμήμα αποτελεί ιατρικό υποστηρικτή των μεγαλύτερων αθλητικών σωματείων.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το Ορθοπεδικό Τμήμα εφημερεύει και λειτουργεί όλο το 24ωρο παρέχοντας υψηλού επιπέδου ιατρο-νοσηλευτικές υπηρεσίες σε υπερσύγχρονους χώρους, καθώς και δυνατότητα ελεύθερης επιλογής του θεράποντος ιατρού ανάμεσα από μία ομάδα έμπειρων επιστημόνων και εξειδικευμένων Ορθοπεδικών Χειρουργών.

Με τη συνεχή ενημέρωση των εξελίξεων της Ορθοπεδικής παγκοσμίως, τις εφαρμογές της μοντέρνας τεχνολογίας και των πλέον σύγχρονων ιατρικών μεθόδων στο Ορθοπεδικό Τμήμα γίνεται διάγνωση και αντιμετωπίζεται όλο το φάσμα των οξέων (τραυματικών και μη) και χρόνιων ορθοπεδικών παθήσεων.

Για τη συνολική θεραπεία των ασθενών το Ορθοπεδικό Τμήμα υποστηρίζεται από όλες τις ιατρικές ειδικότητες.

ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Το Ορθοπεδικό Τμήμα του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών αποτελεί σημείο αναφοράς για τον Όμιλο από ιδρύσεώς του. Παρουσιάζει μεγάλη εξειδίκευση σε επιμέρους τομείς, όπως:

  • Οστεοσύνθεση καταγμάτων άνω και κάτω άκρων καθώς και σπονδυλικής στήλης με τεχνικές μικρής παρεμβατικότητας.
  • Αντιμετώπιση καταγμάτων ισχίου ηλικιωμένων με μοντέρνες τεχνικές για άμεση κινητοποίηση και αποκατάσταση.
  • Χειρουργική σπονδυλικής στήλης: ενδοσκοπική ​μικροδισκεκτομή, σπονδυλοδεσία, σκολίωση, σπονδυλοπλαστική και κυφοπλαστική, ιδιαίτερα σε οστεοπορωτικά κατάγματα . Επισκληρίδιες εγχύσεις με χρήση C-ARM.
  • Χειρουργική αθλητικών κακώσεων: Αρθροσκόπηση γόνατος, ώμου, ισχίου, αγκώνος, ποδοκνημικής, καρπού. Αποκατάσταση ρήξεων μηνίσκων, τενόντων, χιαστών συνδέσμων, μυοτενοντίου πετάλου του ώμου, βλαβών του αρθρικού χόνδρου, μεταμόσχευση χόνδρου, θεραπεία με αυτόλογους παράγοντες.
  • Αρθροπλαστική ισχίου, γόνατος, ώμου, αγκώνος, ποδοκνημικής και δακτυλικών αρθρώσεων χεριού και ποδιού με προθέσεις τελευταίας γενιάς των πλέον αξιόπιστων εργοστασίων του εξωτερικού και με χειρουργικές τεχνικές μικρής επεμβατικότητας.
  • Αναθεώρηση και αντικατάσταση αρθροπλαστικών ισχίου και γόνατος με απόλυτη επιτυχία από έμπειρους χειρουργούς.
  • Χειρουργική άκρου ποδιού και σύγχρονη αντιμετώπιση βλαισού μεγάλου δακτύλου (κότσι), πτώσης μεταταρσίων, κ.λπ.
  • Ανοιχτή και ενδοσκοπική διάνοιξη καρπιαίου σωλήνα.
  • Χειρουργική άκρας χειρός με μικροχειρουργική αντιμετώπιση.
  • Βιοψία με βελόνη καθώς και καθοδηγούμενη με αξονικό τομογράφο βλαβών των οστών και των αρθρώσεων.
  • Αντιμετώπιση λοιμώξεων οστών και αρθρώσεων με συνδυασμό χειρουργικής και συντηρητικής θεραπείας, σε συνεργασία με ειδικούς λοιμωξιολόγους ιατρούς.
  • Ριζική εξαίρεση όγκων του μυοσκελετικού συστήματος και αντικατάσταση με ειδικές προθέσεις.

Το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών διαθέτει το τελευταίας γενιάς ρομποτικό ορθοπεδικό σύστημα ROSA® Knee System στην υπηρεσία των ασθενών

Η πλέον σύγχρονη και εξελιγμένη ρομποτική πλατφόρμα για την εκτέλεση ρομποτικά υποβοηθούμενων ορθοπεδικών επεμβάσεων Ολικών Αρθροπλαστικών Γόνατος ROSA® Knee System, της διεθνούς φήμης εταιρείας Zimmer Biomet, διαθέτει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα λειτουργικά χαρακτηριστικά:

  1. Δυνατότητα εκτέλεσης της επέμβασης με κατάλληλο σχεδιασμό, βάσει προεγχειρητικού ακτινολογικού ελέγχου (imaged based), ή διεγχειρητικά με κατάλληλη διαδικασία εισαγωγής ανατομικών δεδομένων του ασθενούς (imageless) από το χειρουργό.
  2. Ροή πληροφοριών και δεδομένων της επέμβασης στο χειρουργό, σε πραγματικό χρόνο (real time feedback) με αποτέλεσμα  εξαιρετικής ακρίβειας εκτομές οστών, καθώς και στην εξαιρετικά σημαντικής σημασίας, εξισορρόπηση των μαλακών μορίων (soft tissue balance) της αρθρώσεως του γόνατος.
  3. Δυνατότητα επιλογής μεταξύ τριών (3) συστημάτων εμφυτευμάτων Oλικής Αρθροπλαστικής Γόνατος, με εξαιρετικά κλινικά αποτελέσματα επιβίωσης στο χρόνο, σύμφωνα με διεθνούς φήμης βάσεις καταχώρησης κλινικών δεδομένων (registries).
  4. Εξαιρετική ευελιξία χρήσης, με δυνατότητα  μεταβολής της ροής ενεργειών της χειρουργικής διαδικασίας από τον χειρουργό, με βάση διεγχειρητικά δεδομένα και τα εξατομικευμένα ανατομικά χαρακτηριστικά κάθε ασθενούς.

Αρθροπλαστικές - Επανορθωτική Χειρουργική

Η αντικατάσταση των αρθρώσεων με αρθροπλαστική αποτελεί την κλασική μέθοδο για την αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας.

Έχει συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής ασθενών, οι οποίοι προηγουμένως ήταν καταδικασμένοι να ζουν με πόνο και αναπηρία.

Τα φθαρμένα µέρη των αρθρώσεων αντικαθίστανται µε τεχνητά εμφυτεύματα.

Οι σύγχρονες προθέσεις έχουν διάρκεια ζωής πέραν των 20 ετών, προσεγγίζουν τη µηχανική της φυσιολογικής άρθρωσης και προσφέρουν ανακούφιση από τον πόνο και αποκατάσταση του εύρους κίνησης.

Στο Ορθοπεδικό τµήµα πραγματοποιούνται αρθροπλαστική ισχίου, γόνατος, ώµου, αγκώνος και ποδοκνημικής, µε σύγχρονες και καινοτόμες χειρουργικές τεχνικές µικρής επεμβατικότητας, όπου τµήµατα του Οµίλου αποτελούν Διεθνή Κέντρα Αναφοράς.

Υπάρχει µεγάλη εμπειρία στην αναθεώρηση αρθροπλαστικών ισχίου και γόνατος, µε εξαιρετικά αποτελέσματα.

Ειδικές τεχνικές αρθροπλαστικής

Στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών εφαρμόζεται πληθώρα χειρουργικών τεχνικών ελάχιστης επεμβατικότητας, όπως:

Αρθροπλαστική Γόνατος

  • MIS (Minimal Invasive Surgery),
  • Custom Knee Arthroplasty,
  • Μονοδιαµερισµατική αρθροπλαστική γόνατος.

Αρθροπλαστική Ισχίου

Αρθροπλαστική Ώμου

  • MIS (minimal invasive surgery)
  • Αρθροπλαστική χωρίς στυλεό (stemless)

ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Βλαισός μεγάλου δακτύλου (Κότσι)

Μία από τις πιο απαιτητικές επεμβάσεις που αφορούν τον άκρο πόδα είναι η αντιμετώπιση του βλαισού μεγάλου δακτύλου (κότσι).

Πρόκειται για τη συχνότερη πάθηση του ποδιού για την οποία οι ασθενείς επισκέπτονται τον ορθοπαιδικό και δεν είναι τυχαίο ότι για την αντιμετώπισή του βλαισού μεγάλου δακτύλου έχουν περιγραφεί περισσότερες των εκατό διαφορετικών ειδών επεμβάσεων.

Αιτιολογία βλαισού μεγάλου δακτύλου

Σαν πρωταρχική αιτία του βλαισού μεγάλου δακτύλου ενοχοποιείται μία μη φυσιολογική διάπλαση των μαλακών μορίων και των οστών της περιοχής, συχνά οικογενειακή προδιάθεση - ειδικά στη νεανική εμφάνιση της νόσου, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε παραμόρφωση.

Η χρήση ψηλοτάκουνων και στενών υποδημάτων επιβαρύνει το πρόβλημα και αυτός είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που ο βλαισός μεγάλου δακτύλου εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες.

Ιστορικό - Κλινική Εξέταση

Κατά τη λήψη του ιστορικού σημαντικές πληροφορίες αποτελούν:

  • Κατά πόσον η παραμόρφωση είναι επώδυνη και αν ο πόνος σχετίζεται με συγκεκριμένα παπούτσια.
  • Η εντόπιση του πόνου (στο «κότσι» ή στις κεφαλές των λοιπών μεταταρσίων για παράδειγμα).
  • Η ηλικία αλλά και η ηλικία εμφάνισης του προβλήματος.
  • Το οικογενειακό ιστορικό.
  • Οι προηγούμενες χειρουργικές επεμβάσεις.
  • Η συνύπαρξη συστηματικών παθήσεων, όπως ρευματοειδής αρθρίτιδα, σακχαρώδης διαβήτης.
  • Η αγγειακή κατάσταση.
  • Το επάγγελμα ή η συμμετοχή σε απαιτητικά αθλήματα (π.χ. κλασικό μπαλέτο).
  • Οι προσδοκίες του ασθενούς από την αντιμετώπιση του προβλήματος του αλλά και η ψυχολογική του κατάσταση.

Θεραπεία βλαισού μεγάλου δακτύλου

Η απόφαση για το κατά πόσον ένας ασθενής με βλαισό μεγάλο δάκτυλο πρέπει να αντιμετωπισθεί συντηρητικά ή χειρουργικά βασίζεται κυρίως στα υποκειμενικά ενοχλήματα, δηλαδή στον πόνο αλλά και στη δυσκολία εύρεσης κατάλληλου υποδήματος.

Για τον ασθενή με βλαισό μεγάλο δάκτυλο ισχύει ο κανόνας «προσαρμόζει τη ζωή του στο πόδι του ή το πόδι του στη ζωή του». Είναι καλό να αποφεύγουμε τη χειρουργική θεραπεία ανώδυνων παραμορφώσεων.

Εφόσον ληφθεί η απόφαση συντηρητικής θεραπείας συμβουλεύουμε φαρδιά και αναπαυτικά παπούτσια, καλύμματα, π.χ. σιλικόνης σε επώδυνα σημεία πίεσης, αλλά και διατάσεις (stretching) σε ασθενείς με ρικνή γαστροκνημία.

Οι διάφοροι νάρθηκες που κυκλοφορούν στο εμπόριο δε φαίνεται να βοηθούν.

Αντενδείξεις χειρουργικής θεραπείας βλαισού μεγάλου δακτύλου είναι η ενεργός μικροβιακή φλεγμονή τοπικά, και η αγγειακή ανεπάρκεια, όπως επίσης και οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες του ασθενούς.

Αθλητές και χορευτές κλασικού μπαλέτου θα πρέπει να προειδοποιούνται για πιθανή δυσκαμψία των μεταταρσιοφαλαγγικών (ΜΤΦ) αρθρώσεων, που μπορεί να παρεμποδίζει τη δραστηριότητά τους και είναι προτιμητέο να περιμένουν τη λήξη της επαγγελματικής τους καριέρας.

Κατά καιρούς έχουν περιγραφεί δεκάδες τεχνικές χειρουργικής αντιμετώπισης του βλαισού μεγάλου δακτύλου.

Ανάλογα με το βαθμό της παραμόρφωσης ενδείκνυνται υποκεφαλικές οστεοτομίες (Chevron, Mitchell) και επεμβάσεις μαλακών μορίων (McBride) στις ελαφριές παραμορφώσεις και διαφυσιακές οστεοτομίες (scarf, Ludloff), οστεοτομίες βάσης, οστεοτομίες φάλαγγας (Αkin), συνδυασμοί των ανωτέρω και αρθροδέσεις της ΜΤΦ αλλά και της 1ης ταρσομετατάρσιας άρθρωσης (Lapidus) σε βαρύτερες περιπτώσεις.

Η συγκράτηση των οστεοτομηθέντων οστών γίνεται συνήθως με βίδες και είναι απαραίτητη για την ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου και την εξασφάλιση της πώρωσης στην επιθυμητή θέση. Η αφαίρεση αυτών των υλικών δεν είναι απαραίτητη - είναι απολύτως βιοσυμβατά.

Μετεγχειρητικά προτείνεται βάδιση με ειδικό υπόδημα από την πρώτη μέρα και για 4-5 εβδομάδες, ανάρροπη θέση για 3 εβδομάδες και σταδιακή επιστροφή σε καθημερινό παπούτσι.

Το μετεγχειρητικό οίδημα υποχωρεί σε διάστημα 2 - 6 μηνών.

Η αντιμετώπιση του βλαισού μεγάλου δακτύλου γίνεται και με την τεχνική της διαδερμικής οστεοτομίας επιτρέπει να πραγματοποιηθεί η επέμβαση μέσω μίας ή περισσοτέρων μικρών οπών.

Κάκωση - Ρήξη μηνίσκου

Η κάκωση του μηνίσκου στις περισσότερες περιπτώσεις είναι συνώνυμη με τη «ρήξη μηνίσκου» και εμφανίζεται συνήθως στα γόνατα των αθλητών.

Η κάκωση μηνίσκου προκαλεί δυσλειτουργία και απώλεια της σταθερότητας του γόνατος. Οι κακώσεις -ρήξεις διακρίνονται σε κάθετες/κατακόρυφες και οριζόντιες.

Η διάγνωση της ρήξης μηνίσκου γίνεται με κλινική εξέταση. Επιβεβαιώνεται διαγνωστικά, με απεικονιστικές μεθόδους, όπως το αρθρογράφημα, το υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία για τον καθορισμό και σωστότερο σχεδιασμό της θεραπείας.

Η θεραπεία της ρήξης μηνίσκου μπορεί να είναι συντηρητική σε μικρές, ασυμπτωματικές και εκφυλιστικού τύπου ρήξεις.

Η αρθροσκοπική χειρουργική θεραπεία στοχεύει στη διατήρηση όσο το δυνατό μεγαλύτερου τμήματος μηνισκικού ιστού, λόγω της σπουδαιότητας του μηνίσκου στην απορρόφηση/κατανομή φορτίων και στην προστασία του γόνατος.

Κατά τη διάρκεια της αρθροσκόπησης, ο ορθοπαιδικός γιατρός μπορεί να εισάγει ειδικά χειρουργικά εργαλεία από τη δεύτερη οπή δρώντας με τον τρόπο αυτό διαγνωστικά και θεραπευτικά.

Με τα εργαλεία, ο ορθοπαιδικός ομαλοποιεί το φθαρμένο αρθρικό χόνδρο, αφαιρεί τα ελεύθερα σωμάτια (τμήματα χόνδρου ή μηνίσκου), «πλένοντας» την άρθρωση και αφαιρώντας τα μόρια που προκαλούν φλεγμονή.

Εάν διαπιστωθεί ρήξη του μηνίσκου ή του συνδέσμου γίνεται ταυτόχρονη επιδιόρθωση αυτών.

Η έγκαιρη αρθροσκόπηση του γόνατος μπορεί να καθυστερήσει την εξέλιξη της οστεοαρθρίτιδας, άρα και την αναγκαιότητα για πιο σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις, όπως η αρθροπλαστική.

Κατάγματα κοτύλης και λεκάνης

Τα κατάγματα κοτύλης και λεκάνης έχουν συχνότητα 3-5% όλων των καταγμάτων του ανθρωπίνου σώματος.

Στους νέους ανθρώπους τα κατάγματα κοτύλης και λεκάνης είναι αποτέλεσμα της επίδρασης μεγάλων δυνάμεων στο ανθρώπινο σώμα και για αυτό αποκαλούνται υψηλής ενέργειας κακώσεις.

Η αιτία των καταγμάτων κοτύλης και λεκάνης είναι κυρίως τα τροχαία ατυχήματα αλλά και τα εργατικά ατυχήματα.

Στους ενήλικες, όπου τα οστά είναι οστεοπορωτικά, οι κακώσεις της λεκάνης συμβαίνουν έπειτα από χαμηλή βία, π.χ. σε απλές πτώσεις που συνήθως δεν είναι χαμηλής βαρύτητας.

Με τη μεγάλη αύξηση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, λόγω της κακής οδικής συμπεριφοράς και του οδικού δικτύου που οδηγούν σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, τα κατάγματα κοτύλης και λεκάνης αυτά παρουσιάζουν αυξανόμενη συχνότητα καθώς και βαρύτητα, γιατί η ταχύτητα των οχημάτων έχει αυξηθεί υπερβολικά.

Τα συμπτώματα του τραυματία που έχει υποστεί κάταγμα κοτύλης και λεκάνης είναι ισχυροί πόνοι στην περιοχή της λεκάνης και του ισχίου. Πολύ συχνά περιγράφουν ότι ο γοφός έχει «φύγει από τη θέση του» και δηλώνουν αδυναμία κίνησης καθώς και το αίσθημα της σοβαρότητας του τραυματισμού.

Ο τραυματίας με κατάγματα κοτύλης και λεκάνης μεταφέρεται σε εφημερεύον νοσοκομείο, όπου αντιμετωπίζονται κατά προτεραιότητα οι απειλητικές καταστάσεις, κυρίως η αιμορραγία από ενδοκοιλιακά όργανα.

Τα κατάγματα, όμως, της λεκάνης αιμορραγούν επικίνδυνα και πρέπει να αντιμετωπίζονται σωστά και χωρίς χρονοτριβή. Αυτά τα περιστατικά τραυμάτων λεκάνης πρέπει να τα αναλαμβάνει έμπειρος, περί τα κατάγματα αυτά, ορθοπαιδικός, που θα έχει ως μοναδικό στόχο, αυτήν την κρίσιμη στιγμή, να σταματήσει την αιμορραγία που οφείλεται στη λεκάνη.

Αφού σταθεροποιηθεί ο τραυματίας, προβαίνουμε στην τελική θεραπεία του κατάγματος της κοτύλης ή της λεκάνης.

Η εμπειρία και η έρευνα έχουν δείξει σημαντικά προβλήματα στην αρχική αντιμετώπιση και πολύ περισσότερο στην οριστική θεραπεία αυτών των κακώσεων της λεκάνης, με συνέπεια να παραμένουν μεγάλες αναπηρίες στους τραυματίες, οι οποίοι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι πολύ νέοι άνθρωποι.

Ειδικά στην Ελλάδα, ενώ όλα τα κατάγματα όλων των αρθρώσεων αντιμετωπίζονται χειρουργικά, με ανάταξη και οστεοσύνθεση, τα κατάγματα της κοτύλης και της λεκάνης, σε αντίθεση με τις αρχές της ορθοπαιδικής τραυματολογίας, αντιμετωπίζονται συντηρητικά, με παρατεταμένη κατάκλιση και βάρη δηλαδή με παλαιές μεθόδους μη αποδεκτές στη σύγχρονη τραυματολογία.

Αυτές οι συντηρητικές μέθοδοι αντιμετώπισης κατάγματος κοτύλης και λεκάνης, λόγω της παρατεταμένης κατάκλισης, έχουν πολύ αυξημένο κίνδυνο για ιδιαίτερα απειλητικές επιπλοκές για τη ζωή του τραυματία.

Μακροπρόθεσμα, λόγω μη καλής ανάταξης των καταγματικών επιφανειών, οδηγούμαστε σε καταστροφή της άρθρωσης, μεγάλες ανισοσκελίες, σοβαρή χωλότητα και μεγάλες δυσμορφίες.

Οι τραυματίες με κατάγματα κοτύλης και λεκάνης καταλήγουν δηλαδή με μεγάλες αναπηρίες, που τους στερούν την ικανότητα για εργασία και φυσιολογική ζωή. Δε θα πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι πρόκειται για νέους ανθρώπους, που βρίσκονται στην πλέον παραγωγική περίοδο της ζωής τους.

Οστεοαρθρίτιδα Ισχίου

Η αρθρίτιδα του ισχίου είναι μία εκφυλιστική νόσος, που προκαλεί πόνο και μείωση της κινητικότητας της άρθρωσης, δημιουργώντας σημαντικού βαθμού αναπηρία με ανάλογες συνέπειες στην ποιότητα ζωής των ασθενών.

Η σωστή λειτουργία των αρθρώσεων, ανεξάρτητα πολλές φορές και από την ηλικία, είναι βασική προϋπόθεση για µία ποιοτική ζωή, δίνοντας τη δυνατότητα στον άνθρωπο να απολαμβάνει όλες τις δραστηριότητες της καθημερινότητας.

Ειδικότερα, η άρθρωση του ισχίου θεωρείται από τις σημαντικότερες αρθρώσεις, διότι η άρθρωση του ισχίου συνδέει τα κάτω άκρα µε τον κορµό και είναι απαραίτητη για όλες τις κινήσεις, από τις πιο απλές έως και τις πιο πολύπλοκες.

Έτσι, η προβληματική άρθρωση ενός ισχίου επηρεάζει σηµαντικά την κίνηση και την ποιότητα της ζωής του ανθρώπου και χαρακτηρίζεται από έντονους πόνους.

Ανατοµία της άρθρωσης του ισχίου

Το ισχίο αποτελείται από δύο τµήµατα:

  • ένα σφαιρικό, την κεφαλή του µηριαίου οστού και
  • µία κοίλη υποδοχή, την κοτύλη της πυέλου (λεκάνης).

Η σφαιρική κεφαλή του µηριαίου οστού περιστρέφεται ελεύθερα µέσα στην κοίλη επιφάνεια της κοτύλης. Η περιοχή αυτή καλύπτεται από έναν ιστό, λείο και γυαλιστερό, «πλασμένο» έτσι ώστε να µη δημιουργούνται τριβές, που ονομάζεται αρθρικός χόνδρος, καθώς και από µία µικρή ποσότητα αρθρικού υγρού, το οποίο δρα ως λιπαντικό στην κίνηση της άρθρωσης.

Η ανατοµία του ισχίου επιτρέπει λοιπόν, την κίνηση χωρίς τριβή και χωρίς φθορά, υπό φυσιολογικές συνθήκες. Την άρθρωση του ισχίου σταθεροποιούν ισχυροί σύνδεσμοι, ενώ κινείται λόγω των ισχυρών µυών της περιοχής.

Τι είναι οστεοαρθρίτιδα ισχίου;

Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, είναι µία χρόνια εκφυλιστική νόσος, η οποία εκδηλώνεται εξαιτίας της φθοράς του χόνδρου. Ως αποτέλεσµα, προκαλείται δυσλειτουργία και σημαντικού βαθµού αναπηρία.

Με το πέρασµα του χρόνου, ο ασθενής που πάσχει από οστεοαρθρίτιδα του ισχίου αρχίζει να αισθάνεται πόνο, ο οποίος παρατηρείται στη βουβωνική περιοχή, ή στην πρόσθια περιοχή του µηρού και αντανακλά µερικές φορές στο γόνατο.

Αίτια οστεοαρθρίτιδας ισχίου

Είναι πολλές οι αιτίες που µπορούν να οδηγήσουν σε προοδευτική βλάβη της άρθρωσης.

Οστεοαρθρίτιδα ισχίου μπορεί να προκληθεί:

  • από κληρονομικούς παράγοντες, συγγενής δυσπλασία («συγγενές εξάρθρημα») του ισχίου,
  • από κάποια χρόνια νόσο, όπως είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα,
  • από ένα προγενέστερο τραύµα, όπως κατάγµατα του ισχίου (µετατραυµατική αρθρίτιδα),
  • από την άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του ισχίου.

Παγκόσμιες µελέτες δείχνουν ότι το 10% του πληθυσμού υποφέρει από οστεοαρθρίτιδα του ισχίου.

Συμπτώματα οστεοαρθρίτιδας ισχίου

Κύριο σύµπτωµα της οστεοαρθρίτιδας ισχίου είναι ο πόνος και η δυσλειτουργία της άρθρωσης. Λέγοντας δυσλειτουργία εννοούμε ότι το άτοµο δε µπορεί να περπατήσει άνετα (έντονη δυσκαμψία και χωλότητα κατά τη βάδιση), γεγονός που έχει ως αποτέλεσµα περιορισµό στην καθημερινή δραστηριότητα και στην εργασία του ασθενούς.

Όταν η φαρμακευτική αγωγή δεν επαρκεί, τότε η χειρουργική αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας ισχίου είναι η καλύτερη λύση.

Σήμερα υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης της οστεοαρθρίτιδας ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες του κάθε ασθενούς, οι οποίοι έχουν θεαματικά αποτελέσματα.

Οι κύριες μέθοδοι αντιμετώπισης της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου είναι οι εξής:​

  • Ολική αρθροπλαστική ισχίου
  • Ολική αρθροπλαστική ισχίου (Total Hip Arthroplasty)
Οστεοπορωτικά κατάγματα

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα εμφανίζονται κυρίως στην ηλικία των 50-70 ετών. Τα οστεοπορωτικά κατάγματα είναι πιο συχνά στις γυναίκες (7%-19%) και από τα κατάγματα αυτά, μόνο το ένα τρίτο προκαλεί επίμονο άλγος.

Η συχνότητα εμφάνισης νέου οστεοπορωτικού κατάγματος, σε ασθενή με οστεοπορωτικό κάταγμα της σπονδυλικής στήλης, αυξάνει στο πενταπλάσιο.

Η αύξηση των ορίων της ζωής με την παράλληλη αύξηση της συχνότητας της οστεοπόρωσης, καθιστούν τη σπονδυλοπλαστική / κυφοπλαστική, πολύτιμο θεραπευτικό εργαλείο.

Η σπονδυλοπλαστική και η κυφοπλαστική είναι δύο παρόμοιες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία λυτικών βλαβών της σπονδυλικής στήλης.

Με τον όρο σπονδυλοπλαστική εννοούμε τη διαδερμική προώθηση βελόνης στο σπονδυλικό σώμα και επακόλουθη έγχυση ακρυλικού τσιμέντου, για σταθεροποίηση κατάγματος.

Κυφοπλαστική είναι η ίδια μέθοδος, με επιπρόσθετη είσοδο εκπτυσσόμενου «μπαλονιού» στο σπονδυλικό σώμα, για δημιουργία κοιλότητας.

Λόγω της μικρής επεμβατικότητας και των δύο μεθόδων σπονδυλοπλαστικής και κυφοπλαστικής (διαδερμική προσπέλαση με χρήση τοπικής αναισθησίας), είναι θεραπεία εκλογής σε επιβαρυμένους ασθενείς προχωρημένης ηλικίας.

Στόχος της θεραπείας είναι οστεοπορωτικών καταγμάτων η υποχώρηση του πόνου, με σαφή βελτίωση της ποιότητας ζωής και ελάττωση της νοσηρότητας. Επίσης, γίνεται προφύλαξη από περαιτέρω καθίζηση του σπονδυλικού σώματος και αποκατάσταση του σπονδυλικού ύψους, στις περισσότερες περιπτώσεις.

Εγχειρητική τεχνική

Ο ασθενής με οστεοπορωτικά κατάγματα τοποθετείται σε πρηνή θέση και ο ακτινολογικός έλεγχος διενεργείται με ένα ή δύο C-arm, για τη λήψη face και profile εικόνων.

Αφού καθορίσουμε το επίπεδο των αυχένων των πασχόντων σπονδύλων, γίνεται τοπική αναισθησία. Ακολουθεί η εισβίβαση οδηγού βελόνης στον αυχένα του σπονδύλου και, πάνω από αυτήν, προωθείται η αυλόφορος βελόνη, μέσα στο σπονδυλικό σώμα.

Με την αυλόφορο βελόνη μπορούμε να λάβουμε και οστικό κύλινδρο από το σπονδυλικό σώμα, για ιστολογική εξέταση.

Στη συνέχεια, είτε γίνεται έγχυση ακρυλικού τσιμέντου (PMMA) στο σώμα του σπονδύλου (σπονδυλοπλαστική), είτε γίνεται προσπάθεια για ανάταξη του ύψους του σπονδυλικού σώματος με μπαλόνι ή εκπτυσσόμενο κλωβό – stent (κυφοπλαστική).

Κατόπιν, γίνεται η έγχυση του τσιμέντου, πάντοτε σταδιακά, υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο.

Η προσπέλαση του σπονδυλικού σώματος γίνεται διαυχενικά, αλλά μπορεί να γίνει και εξωαυχενικά, στα επίπεδα από το Θ10 σπόνδυλο και άνω, για αποφυγή διάτρησης του έσω τοιχώματος του αυχένα και κάκωσης του νωτιαίου μυελού.

Με την εφαρμογή της θεραπείας με σπονδυλοπλαστική / κυφοπλαστική έχουμε μακροχρόνια υποχώρηση του πόνου και για τις δύο μεθόδους από 87% έως 92%.

Η συχνότητα επιπλοκών είναι γενικά χαμηλή και στις δύο μεθόδους.

Η κύρια επιπλοκή είναι η διαφυγή τσιμέντου αλλά, ευτυχώς, γίνεται κυρίως προς το δίσκο, μέσα από τις τελικές πλάκες και είναι συνήθως ασυμπτωματική.

Η συνεχής βελτίωση των υλικών – εργαλείων αλλά και των απεικονιστικών μεθόδων, μαζί με την αύξηση της εμπειρίας του επεμβατικού ιατρού, τείνουν να ελαχιστοποιήσουν τις επιπλοκές της θεραπείας με σπονδυλοπλαστική / κυφοπλαστική.

ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΣ

Το Ορθοπεδικό Τμήμα εφημερεύει και βρίσκεται σε συνεχή, 24ωρη ετοιμότητα, για την αντιμετώπιση των πλέον σύνθετων περιστατικών τραύματος.

Το Ορθοπεδικό Τμήμα διαθέτει εξειδικευμένους ιατρούς καθώς και τον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό για την εφαρμογή των πιο σύγχρονων χειρουργικών μεθόδων αντιμετώπισης των Ορθοπεδικών κακώσεων και παθήσεων.

Το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών διαθέτει Ορθοπεδικά τμήματα που αποτελούν Διεθνή Κέντρα Αναφοράς.

Στο Ορθοπεδικό Τμήμα εφαρμόζονται οι πλέον σύγχρονες και πρωτοποριακές τεχνικές στην Ορθοπεδική, με τα καλύτερα λειτουργικά και αισθητικά αποτελέσματα.

Για τη συνολική θεραπεία των ασθενών το Ορθοπεδικό Τμήμα υποστηρίζεται από όλες τις ιατρικές ειδικότητες.

Το Ορθοπεδικό Τμήμα αποτελεί ιατρικό υποστηρικτή των μεγαλύτερων αθλητικών σωματείων.

ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ