Η δημιουργία αθηρωματικής πλάκας (χοληστερίνη + αντιδραστικά κύτταρα) στις αρτηρίες που μεταφέρουν αίμα στα κάτω άκρα μπορεί να δημιουργεί στενώσεις άλλοτε άλλου βαθμού & χρονιότητας. Το κάπνισμα, η υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπερχοληστερολαιμία και η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας αποτελούν τους κύριους προδιαθεσικούς παράγοντες της νόσου.

Ανάλογα με την έκταση, τη στένωση & τη χρονιότητα μπορεί να εμφανίζεται ως:

• Οξεία ισχαιμία Η απόφραξη αναπτύσσεται απότομα χωρίς να έχει προετοιμαστεί το αρτηριακό δίκτυο με παρουσία παράπλευρων οδών. Αποτέλεσμα είναι ο αιφνίδιος πόνος, η γρήγορη απώλεια αίσθησης, κίνησης και εν τέλει η μη αναστρέψιμη βλάβη του σκέλους πέραν των 6 ωρών (ακρωτηριασμός).
• Διαλείπουσα Χωλότητα Η απόφραξη αναπτύσσεται σταδιακά και το αρτηριακό δίκτυο έχει προετοιμαστεί με παρουσία παράπλευρων οδών. Εμφανίζεται με πόνο όταν αυξάνονται οι ανάγκες σε αίμα π.χ. βαδίζουμε και σταδιακά η απόσταση βάδισης μειώνεται αναγκάζοντας τον ασθενής να χωλαίνει (κουτσαίνει) διαλειπόντως (με διαλείμματα).     
• Κρίσιμη ισχαιμία – Γάγγραινα Πρόκειται για παραμελημένες καταστάσεις σταδιακής ισχαιμίας σκέλους όπου το παράπλευρο δίκτυο δεν είναι αρκετό και το πόδι πονάει και στην ηρεμία (χωρίς να έχει αυξημένες ανάγκες σε αίμα). Χαρακτηριστικά οι ασθενείς κρεμούν το πόδι κάτω από το κρεβάτι για να κοιμηθούν ενώ τελικά εμφανίζονται πληγές και τροφικές αλλοιώσεις (Γάγγραινα) που μπορεί να καταλήξει και σε ακρωτηριασμό.

Η θεραπεία της αποφασίζεται με βάση τα συμπτώματα που προκαλεί και όταν αυτή περιέχει παρέμβαση απαιτεί προεγχειρητική Αγγειογραφία για τον καθορισμό της στρατηγικής. Η παρέμβαση μπορεί να είναι ελάχιστα επεμβατική ενδαγγειακή με μπαλόνι ή/και stent (συχνά με δυνατότητα απελευθέρωσης φαρμάκου), κλασική χειρουργική (παράκαμψη / bypass, ενδαρτηρεκτομή / θρομβοεμβολεκτομή) ή συνδυασμός των παραπάνω στον ίδιο χρόνο.

Τα ινομυώματα της μήτρας είναι οι πιο συχνοί γυναικολογικοί καλοήθεις όγκοι, που σε ορισμένες μελέτες αφορούν μέχρι και το 70-80% των γυναικών της αναπαραγωγικής ηλικίας.

Στην πλειοψηψία τους, τα ινομυώματα δεν προκαλούν συμπτώματα, και ανευρίσκονται τυχαία σε μία γυναικολογική εξέταση ρουτίνας.

Ανάλογα με τη θέση τους στη μήτρα, διακρίνονται σε υποβλεννογόνια (σε άμεση γειτνίαση με το ενδομήτριο), ενδοτοιχωματικά (μέσα στα μυϊκά τοιχώματα της μήτρας) και υποορογόνια (κάτω από τον εξωτερικό χιτώνα της μήτρας).

Όταν παρουσιάζουν συμπτώματα, αυτά συχνότερα είναι η ανώμαλη αιμορραγία της μήτρας, ιδιαίτερα με τη μορφή της μηνορραγίας (ροή μεγαλύτερης έντασης και διάρκειας στην περίοδο). Οι ανώμαλες αυτές αιμορραγίες, συχνά αποτελούν αίτιο σιδηροπενικής αναιμίας.

Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο ή αίσθημα πίεσης στην περιοχή της πυέλου, δυσκοιλιότητα και συχνουρία.

Η διάγνωση των ινομυωμάτων είναι εύκολη, από το ιστορικό, την αμφίχειρη γυναικολογική εξέταση και το υπερηχογράφημα της πυέλου (διακοιλιακό ή διακολπικό).

Η αντιμετώπισή τους καθορίζεται από τη θέση τους, από το αν προκαλούν συμπτώματα, το μέγεθός τους, την ηλικία της γυναίκας και από το αν έχει ολοκληρώσει την αναπαραγωγική της αποστολή ή όχι.

Η αντιμετώπιση των ινομυωμάτων μπορεί να είναι συντηρητική ή επεμβατική.

Διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα έχουν προταθεί για την ανακούφιση των συμπτωμάτων, μεταξύ των οποίων: αντισυλληπτικά, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, αγωνιστές GnRH, ενδομήτρια σπειράματα προγεστερόνης, ρυθμιστές προγεστερόνης, κ.λπ.

Οι χειρουργικές επιλογές για την αντιμετώπιση των ινομυωμάτων εξαρτώνται από την ηλικία της γυναίκας, και από το αν επιθυμεί περαιτέρω γονιμότητα ή όχι.

Σε νέες άτοκες γυναίκες, η επιλογή είναι η αφαίρεση του ινομυώματος (ινομυωματεκτομή ή εκπυρήνιση), που μπορεί να γίνει με ανοιχτό χειρουργείο (λαπαροτομία), με λαπαροσκόπηση, υστεροσκοπικά ή με διαδερμικό εμβολισμό από Επεμβατικό Ακτινολόγο.

Σε γυναίκες που έχουν ολοκληρώσει την οικογένειά τους ή σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, προσφέρεται ως επιλογή η αφαίρεση της μήτρας (υστερεκτομία).