Η αρτηριακή αιμάτωση του εντέρου είναι πλούσια με πολλαπλές αναστομώσεις που λειτουργούν σαν «δικλείδες ασφαλείας» ενεργοποιούμενες όταν αποτύχουν ή δεν επαρκούν τα κύρια δίκτυα παροχής αίματος.

Η άνω μεσεντέριος αρτηρία και η κοιλιακή αρτηρία είναι οι δύο κύριοι κλάδοι που σηκώνουν το βάρος της αιμάτωσης του εντέρου.

Όπως και στα κάτω άκρα όσο πιο αργή είναι η ανάπτυξη της στένωσης τόσο περισσότερο χρόνο έχουν τα παράπλευρα δίκτυα για να μπορέσουν να αναπληρώσουν το έλλειμμα.

Στην Οξεία εντερική ισχαιμία, όπου η άνω μεσεντέριος αρτηρία αποφράσσεται απότομα εμφανίζεται έντονο κοιλιακό άλγος που αν δεν αντιμετωπιστεί εντός ωρών εξελίσσεται σε κατάσταση απειλητική για τη ζωή αφού αναπτύσσονται μη αναστρέψιμες βλάβες στο λεπτό έντερο.

Στη Χρόνια εντερική ισχαιμία, οι στενώσεις και η μειωμένη αιματική παροχή αναπτύσσονται σταδιακά και ο ασθενής πονάει μετά το γεύμα όπου απαιτούνται μεγάλες ποσότητες αίματος στο έντερο για να ολοκληρωθεί η διαδικασία της πέψης. Σε προχωρημένα στάδια ο ασθενής αναγκάζεται να προκαλέσει έμετο για να ανακουφιστεί ενώ αποφεύγει τα γεύματα χάνοντας συνεχώς σωματικό βάρος (λιπόσαρκος).

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η οξεία εντερική ισχαιμία απαιτεί επείγουσα χειρουργική επαναιμάτωση ενώ η χρόνια εντερική ισχαιμία είναι πιο πιθανό να μπορεί να αντιμετωπιστεί με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους (ενδαγγειακά με αγγειοπλαστική/Stenting).