ΩΡΛ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το Ωτορινολαρυγγολογικό Τμήμα προσφέρει όλες τις διαγνωστικές, θεραπευτικές και χειρουργικές υπηρεσίες για οποιαδήποτε περίπτωση και πάθηση.

Στο Ωτορινολαρυγγολογικό Τμήμα πραγματοποιείται έλεγχος ακοής σε όλες τις ηλικίες, έρευνα του ιλίγγου, ενδοσκοπήσεις στη μύτη και το λάρυγγα, επεμβατικές ενδοσκοπήσεις και γενικά όλες οι σύγχρονες εξετάσεις στην ειδικότητα.

Όταν η συντηρητική θεραπεία δεν μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή ή δεν ενδείκνυται, οι ιατροί του Ωτορινολαρυγγολογικού Τμήματος παρέχουν υψηλού επιπέδου χειρουργικές υπηρεσίες. Εκτός από τις συνήθεις επεμβάσεις στην ειδικότητα, καλύπτονται εξειδικευμένες επεμβάσεις στη μύτη, το αυτί, το φάρυγγα, το λάρυγγα, τους σιελογόνουςαδένες και τον τράχηλο.

ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Το Ωτορινολαρυγγολογικό Τμήμα διαθέτει εξειδικευμένο και άριστα καταρτισμένο προσωπικό και μόνιμους, συνεργάτες ιατρούς εξασφαλίζοντας διάγνωση ακριβείας, παθολογική και χειρουργική αντιμετώπιση, εφόσον απαιτείται.

Ειδικότερα, εκτελούνται οι παρακάτω επεμβάσεις:

  • Στοματοφαρυγγικής κοιλότητας (αμυγδαλεκτομή, αδενοτομή, φαρυγγο – υπερωιοπλαστική),
  • Ρινός (πλαστική αποκατάσταση σκολίωσης ρινικού διαφράγματος, κογχοτομή – καυτηρίαση κάτω ρινικών κογχών με χρήση τελευταίας γενιάς ραδιοσυχνοτήτων, αφαίρεση πολυπόδων),
  • Αισθητικές επεμβάσεις αποκαταστάσεως (ρινοπλαστική, ωτοπλαστική),
  • Λάρυγγος (μικρολαρυγγοσκόπηση, αφαίρεση πολυπόδων φωνητικών χορδών),
  • Ωτός (τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού, μυριγγοτομή, τυμπανοπλαστική, αναβολεκτομή),
  • Παραρρινίων (ανάτρησηιγμορίων),
  • Ενδοσκοπικές Χειρουργικές Επεμβάσεις Ρινός και Λάρυγγος.

Αν κριθεί αναγκαίο παρέχεται σε ενήλικες και παιδιά η δυνατότητα χειρουργικήςαντιμετώπισης που αφορά όλο το φάσμα της χειρουργικής κεφαλής και τραχήλου, της ωτοχειρουργικής και της ρινοπλαστικής.

Ειδικότερα, παρέχεται η δυνατότητα για:

Χειρουργική Κεφαλής & Τραχήλου

Η Χειρουργική Κεφαλής και Τραχήλου περιλαμβάνει όλες τις παθήσεις του τράχηλου (της παρωτίδας και των λοιπών σιελογόνων αδένων, κυστικών και συμπαγών όγκων, ανωμαλιών της τραχείας κ.λπ.).

Χειρουργική Βάσης Κρανίου

Η Χειρουργική της Βάσης Κρανίου περιλαμβάνει πολύπλοκες προσεγγίσεις σε προβλήματα στο κέντρο του κρανίου, όπου διασταυρώνονται ζωτικές νευρικές και αγγειακές οδοί. Για όλα αυτά απαιτείται ειδικός και πανάκριβος τεχνολογικός εξοπλισμός αλλά το κυριότερο εξειδικευμένο προσωπικό πολλών ειδικοτήτων, που διαθέτει την απαραίτητη εμπειρία.

Ωτολογία - Νευροωτολογία

Διόρθωση Διαφράγματος με Laser - H μέθοδος S.L.C.

Κέντρο Ωτορινολαρυγγολογίας, Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου και Χειρουργικής Βάσης Κρανίου

ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Οι αμυγδαλές είναι η πρώτη γραμμή άμυνας του σώματος μας, ως μέρος του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Οι αμυγδαλές είναι αδένες που παίζουν ρόλο στην άμυνα του οργανισμού.

Τα δύο πιο συχνά προβλήματα των αμυγδαλών είναι:

  • η σημαντική διόγκωση των αμυγδαλών - υπερτροφία που προκαλεί απόφραξη της αναπνοής και
  • οι επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις των αμυγδαλών (συχνές αμυγδαλίτιδες).

Συμπτώματα

Εάν οι αμυγδαλές είναι μεγάλες (υπερτροφικές) τότε συνοδεύονται από:

  • Ροχαλητό τη νύχτα,
  • Θορυβώδη αναπνοή κατά τη διάρκεια της ημέρας,
  • Άπνοιες κατά τη διάρκεια του ύπνου (παύσεις στην αναπνοή για μερικά δευτερόλεπτα το βράδυ),
  • Ανησυχία στη διάρκεια του ύπνου,
  • Δυσκολία στην κατάποση του φαγητού.

Τα συμπτώματα της αμυγδαλίτιδας είναι:

  • Διόγκωση των αμυγδαλών,
  • Ερυθρότητα των αμυγδαλών (κόκκινος λαιμός),
  • Λευκό ή κίτρινο επίχρισμα στις αμυγδαλές,
  • Μικρή αλλαγή της φωνής λόγω οιδήματος των αμυγδαλών,
  • Πονόλαιμος που μερικές φορές συνοδεύεται από πόνο και στο αυτί,
  • Επώδυνη κατάποση,
  • Πρησμένοι λεμφαδένες (αδένες) στο λαιμό,
  • Πυρετός,
  • Κακή και δύσοσμη αναπνοή.

Πότε πρέπει να χειρουργούνται τα προβλήματα των αμυγδαλών,

Θεραπεία

Οι αμυγδαλές αφαιρούνται για δύο κυρίως λόγους:

  • Ο πρώτος και πιο συχνός είναι όταν οι αμυγδαλές μεγαλώσουν τόσο σε μέγεθος ώστε να προκαλούν συμπτώματα απόφραξης, οδηγώντας σε δυσκολία στην αναπνοή και επομένως ροχαλητό.
  • Ο δεύτερος λόγος είναι οι επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις των αμυγδαλών. Τις περισσότερες φορές το μέγεθος των αμυγδαλών δε σχετίζεται με το αν αυτές παθαίνουν συχνές αμυγδαλίτιδες. Δηλαδή, μπορεί να έχουμε δύο μεγάλες αμυγδαλές οι οποίες δεν αρρωσταίνουν ποτέ και να χρειάζονται αφαίρεση λόγω του μεγέθους τους ή να έχουμε δύο μικρές αμυγδαλές, οι οποίες δεν προκαλούν φαινόμενα απόφραξης αλλά να πάσχουν συχνά από αμυγδαλίτιδα και επομένως να χρειάζονται αφαίρεση.

Γενικά, προσπαθούμε να διατηρήσουμε τις αμυγδαλές μας και να μην τις αφαιρέσουμε (αμυγδαλεκτομή) μέχρι αυτές να μας δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από τον προστατευτικό ρόλο που έχουν.

Δεν υπάρχει κατάλληλη και ακατάλληλη χρονική περίοδος για την πραγματοποίηση της αμυγδαλεκτομής. Δηλαδή, η επέμβαση αφαίρεσης των αμυγδαλών μπορεί να πραγματοποιηθεί όλες τις εποχές του χρόνου τόσο το χειμώνα, όσο και το καλοκαίρι.

Σπάνια είμαστε μάρτυρες της στιγμής της απόφραξης με συνέπεια να μην γνωρίζουμε την ουσία που την προκάλεσε, ωστόσο μπαίνει ισχυρά η υποψία του συμβάντος, όταν σε ένα υγιές παιδί εμφανισθεί αιφνίδια αναπνευστική δυσχέρεια, βήχας, καθώς και διάφοροι ήχοι που υποδηλώνουν πνιγμονή (όπως εισπνευστικός ή εκπνευστικός συριγμός).

Τα παιδιά που συχνότερα καταλήγουν από εισρόφηση ξένου σώματος είναι προσχολικής ηλικίας, το δε ξένο σώμα συνήθως είναι τροφή. Η διάγνωση της εισρόφησης ξένου σώματος σπανίως είναι εμφανής. Ωστόσο τίθεται ισχυρά η υποψία όταν σε, μέχρι εκείνη τη στιγμή, υγιές παιδί εμφανισθεί αιφνίδια αναπνευστική δυσχέρεια με βήχα και ήχους πνιγμονής ή σιγμό.

Εφόσον το ξένο σώμα είναι ορατό, απομακρύνεται με προσοχή. Οι τυφλές κινήσεις σάρωσης απαγορεύονται καθώς ενδέχεται να σπρώξουν το ξένο σώμα βαθύτερα ή να προκαλέσουν τραυματισμό και αιμορραγία του ευαίσθητου παιδικού βλεννογόνου.

Ακολούθως, εφόσον ο βήχας είναι αποτελεσματικός, το μόνο που κάνουμε είναι να συμπαραστεκόμαστε ήρεμα στο θύμα το οποίο και παρακινούμε να συνεχίσει να προσπαθεί, ήρεμα κατά το δυνατόν, να εισπνεύσει για να συνεχίσει να βήχει αποτελεσματικά. Ο βήχας θεωρείται αποτελεσματικός, όταν το παιδί μπορεί να μιλήσει, κλάψει και γενικά εισπνεύσει μεταξύ των προσπαθειών. Σε αυτή τη φάση τα όποια χτυπήματα στην πλάτη και πολύ περισσότερο παρότρυνση να πιεί το παιδί νερό, όπως συνηθίζεται, μόνο κακό μπορούν να κάνουν.

Όταν το παιδί περάσει στη φάση του αναποτελεσματικού βήχα (δηλαδή μειούμενης έντασης ή σιωπηλός) και το παιδί δεν μπορεί να κλάψει, μιλήσει ή γίνει κυανωτικό και φαίνεται να χάνει τις αισθήσεις του, καλούμε άμεσα σε βοήθεια και ξεκινούμε ενεργό πλέον παρέμβαση. Αδρά χωρίζουμε τα παιδιά σε 2 ηλικιακές ομάδες: σε βρέφη (έως 12 μηνών) και σε παιδιά (όλες οι υπόλοιπες ηλικίες). Προφανώς δε θα μπορέσουμε να ρωτήσουμε το παιδάκι που πάσχει «πόσων ετών είσαι;», ωστόσο μια αδρή εκτίμηση της ηλικίας του αρκεί. Η γενική αρχή που ισχύει σε περιπτώσεις καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης είναι: ό,τι μοιάζει με παιδί είναι παιδί, ό,τι μοιάζει με βρέφος είναι βρέφος!

ΒΡΕΦΟΣ

Με αισθήσεις και αναποτελεσματικό βήχα:

Γυρίζουμε το βρέφος μπρούμυτα, με κλίση κεφαλής προς τα κάτω και εφαρμόζουμε πέντε (5) πλήξεις στην πλάτη (ανάμεσα στα οστά της ωμοπλάτης) με την «μπάλα» της παλάμης.

Εάν δε λυθεί η απόφραξη επαναφέρουμε το βρέφος ανάσκελα και με τα δύο μας δάκτυλα εφαρμόζουμε πέντε (5) συμπιέσεις στο κατώτερο ήμισυ του στέρνου (βάθος περίπου 1/3 της προσθιοπίσθιας διαμέτρου του στήθους).

Εάν εξακολουθεί το πρόβλημα, επανεκτιμούμει το στόμα και συνεχίζουμε τους κύκλους πλήξεων/συμπιέσεων έως ότου είτε λυθεί η απόφραξη ή το βρέφος χάσει της αισθήσεις του.

Χωρίς αισθήσεις:

Εφαρμόζουμε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) στο βρέφος, με μόνη διαφορά την επανεκτίμηση της στοματικής κοιλότητας ύστερα από κάθε κύκλο θωρακικών συμπιέσεων.

ΠΑΙΔΙ

Με αισθήσεις και αναποτελεσματικό βήχα:

Στα μεγαλύτερα παιδιά εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε τις πέντε (5) πλήξεις στην πλάτη, είτε ξαπλώνοντας το παιδί μπρούμυτα στα γόνατά μας ή στα μεγαλύτερα παιδιά υποβαστάζοντάς τα σε καθιστή ή όρθια, ελαφρώς επικλινή προς τα εμπρός, θέση.

Εφόσον το πρόβλημα παραμένει, εφαρμόζουμε το χειρισμό Heimlich, δηλαδή κοιλιακές ώσεις. Ο διασώστης παίρνει θέση πίσω από το παιδί και, εφόσον η διαφορά ύψους το επιβάλλει, είτε γονατίζει με το παιδί όρθιο ή στέκεται όρθιος με το παιδί πάνω σε καρέκλα ή απλά ανασηκώνει το παιδί. Το ένα χέρι σχηματίζει γροθιά που τοποθετείται ανάμεσα στον ομφαλό και το στέρνο και τοποθετεί το άλλο χέρι πάνω στη γροθιά. Ακολούθως, εφαρμόζονται πέντε (5) απότομες ώσεις προς τα μέσα και άνω.

Εάν το παιδί δεν μπορεί να υποστηριχθεί σε όρθια θέση, τότε τοποθετείται ανάσκελα, ο διασώστης παίρνει θέση ιππαστί, τοποθετεί τη «μπάλα» του χεριού μεταξύ ομφαλού και στέρνου με την παλάμη του άλλου χεριού πάνω από την πρώτη.

Ακολουθεί επανεκτίμηση και συνέχιση των κύκλων έως ότου είτε λυθεί η απόφραξη ή το παιδί χάσει τις αισθήσεις του.

Χωρίς αισθήσεις:

Εφαρμόζουμε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) για παιδιά, με μόνη διαφορά την επανεκτίμηση της στοματικής κοιλότητας μετά από κάθε κύκλο θωρακικών συμπιέσεων.

Εφόσον το παιδί αναπνέει πλέον αποτελεσματικά, τοποθετείται σε θέση ανάνηψης στο πλάι και παρακολουθείται.

Εισρόφηση Ξένου Σώματος

Οι όγκοι του παραφαρυγγικού χώρου, θεωρούνται δύσκολοι λόγω θέσης στη χειρουργική τους αντιμετώπιση και γι΄ αυτό αντιμετωπίζονται σε λίγα νοσοκομεία με υψηλή εξειδίκευση.

Ο παραφαρυγγικός χώρος (ΠΦΧ) είναι ένας δυνητικός χώρος στο πλάγιο και άνω τμήμα του φάρυγγα. Οι όγκοι αυτού του χώρου είναι σπάνιοι, αποτελούν το 1% των όγκων της κεφαλής και του τραχήλου, αλλά η χειρουργική τους εκτομή είναι δύσκολη, λόγω της πολυπλοκότητας της ανατομικής του τραχήλου.

Οι όγκοι του ΠΦΧ είναι 80% καλοήθεις και 20% κακοήθεις. Οι συνηθέστεροι όγκοι που βρίσκουμε είναι όγκοι των σιελογόνων αδένων (πλειόμορφο αδένωμα) και νευρογενείς όγκοι (schwannoma).

Ο ΠΦΧ είναι ένας χώρος που περιέχει πολλές ευαίσθητες δομές του τραχήλου. Τέτοιες είναι τα μεγάλα αγγεία, όπως η καρωτίδα και η σφαγίτιδα, τα κατώτερα εγκεφαλικά νεύρα (IX, X, XI, XII) και η αυχενική συμπαθητική άλυσος.

Τα νεύρα αυτά ελέγχουν σημαντικές κινήσεις, όπως μέρος της κίνησης του φάρυγγα, της γλώσσας, των φωνητικών χορδών και της ωμοπλάτης.

Συμπτώματα

Συνήθως αυτοί οι όγκοι είναι ασυμπτωματικοί και όταν εμφανίζουν συμπτώματα, έχουν μεγαλώσει αρκετά σε μέγεθος.

Οι ασθενείς συνήθως εμφανίζουν μία μάζα στο τράχηλο και εσωτερικά στο φάρυγγα, η οποία πιέζει την αμυγδαλή προς τη μέση γραμμή. Ο όγκος πρέπει να είναι πάνω από δύο εκατοστά για να είναι ψηλαφητός.

Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι η δυσφαγία, η δύσπνοια και η αποφρακτική υπνική άπνοια.

Επίσης συμπτώματα μπορούμε να έχουμε από πίεση των νεύρων που διέρχονται από το ΠΦΧ. Δηλαδή βράγχος φωνής, δυσκαταποσία, πάρεση της γλώσσας ή και πάρεση της ωμοπλάτης.

Επίσης από παράλυση της αυχενικής συμπαθητικής αλυσίδας έχουμε το σύνδρομο Horner, που εμφανίζεται με μύση (συστολή) της κόρης του οφθαλμού, βλεφαρόπτωση και ανίδρωση.

Θεραπεία

Στην εγχειρητική του ΠΦΧ είναι απαραίτητη η προστασία όλων των ευαίσθητων ανατομικών δομών που προαναφέρθηκαν.

Είναι σημαντική η καλή γνώση της ανατομίας της περιοχής και η εμπειρία του χειρουργού. Τέτοιες επεμβάσεις διενεργούνται σε μεμονωμένο αριθμό νοσοκομείων σε όλη τη χώρα.

Η ενδοσκοπική χειρουργική της ρινός και των παραρρίνιων κόλπων είναι η σύγχρονη θεραπεία για τους πολύποδες ρινός, την παρραρινοκολπίτιδα (ιγμορίτιδα, ηθμοειδίτιδα, σφηνοειδίτιδα, μετωπιαία κολπίτιδα).

Η μοντέρνα αυτή τεχνική βοηθάει στην απελευθέρωση της ρινικής αναπνοής και την παροχέτευση των παραρρινικών κοιλοτήτων.

Με τη μέθοδο αυτή, ενδοσκοπική κάμερα εισάγεται μέσα στη μύτη, καθώς και χειρουργικά εργαλεία, ώστε ο ιατρός να έχει σε μεγέθυνση στην οθόνη τη μικροσκοπική ανατομική του εσωτερικού της μύτης. Έτσι μπορεί με ακρίβεια να διανοίξει την είσοδο των παραρρινικών κοιλοτήτων και να αφαιρέσει τους ρινικούς πολύποδες.

Με την εξέλιξη της ενδοσκοπικής χειρουργικής, καθώς και των εργαλείων της, σήμερα έχει διευρυνθεί η χρήση της για τη χειρουργική αντιμετώπιση πιο σοβαρών παθήσεων, όπως αφαίρεση όγκων της ρινός και των παραρρίνιων κόλπων, όπου παλιότερα χρειάζονταν εξωτερικές τομές για την αφαίρεσή τους.

Επίσης σε συνεργασία με τους νευροχειρουργούς γίνεται αφαίρεση όγκων της υπόφυσης, της βάσης του κρανίου και της ανώτερης σπονδυλικής στήλης.

Η τεχνική χρειάζεται εμπειρία του χειρουργού για την αντιμετώπιση των πιο σοβαρών και χειρουργικά πολύπλοκων παθήσεων.

Η μύτη και οι παραρρινικές κοιλότητες συνορεύουν με τα μάτια, τον εγκέφαλο και μεγάλες αρτηρίες και γι' αυτό υπάρχει δυνατότητα χρήσης πλοηγού, ο οποίος κατευθύνει με ασφάλεια το χειρουργό διεγχειρητικά και εκμηδενίζει την ύπαρξη επιπλοκών.

Απαραίτητη για τη διενέργεια τέτοιων επεμβάσεων είναι η απεικόνιση με αξονική τομογραφία (CT), του σπλαχνικού κρανίου και η ενδελεχής μελέτη της από το θεράποντα ιατρό. Στη συνέχεια, ο ιατρός θα αποφασίσει αν θα γίνει χρήση του πλοηγού.

Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τον ασθενή, με τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια.

Η ενδοσκοπική χειρουργική διενεργείται συνηθέστερα με γενική αναισθησία. Ο μέσος χρόνος επέμβασης είναι περίπου μιάμιση ώρα.

Η μύτη μετεγχειρητικά είναι κλειστή με γάζες, οι οποίες αφαιρούνται δύο ημέρες μετά την επέμβαση.

Όλες οι επεμβάσεις αυτές γίνονται δια μέσου των ρουθουνιών της μύτης, οπότε δεν υπάρχουν μετεγχειρητικές ουλές.

Ο ασθενής μπορεί εύκολα και άμεσα να γυρίσει στις καθημερινές του δραστηριότητες, όμως πρέπει να ακολουθήσει ένα εύκολα πρόγραμμα ρινοπλύσεων.

Επίσης πρέπει να κάνει δύο με τρεις επισκέψεις μετεγχειρητικά στο θεράποντα ιατρό για απλό καθαρισμό εσωτερικά της μύτης.

Η αναπνοή αποτελεί τη βασικότερη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού, η οποία κατά κύριο λόγο πρέπει να γίνεται από τη μύτη (ρινική αναπνοή) και μόνο συμπληρωματικά να χρησιμοποιείται το στόμα.

Η φυσιολογική αναπνοή, η ρινική δηλαδή, συμβάλλει στο φιλτράρισμα διαφόρων σωματιδίων του αέρα που αναπνέουμε, εφυγραίνει και θερμαίνει τον αέρα, και έτσι:

  • Παρέχει αέρα σε ιδανικές συνθήκες στους πνεύμονες.
  • Παρέχει 10-20% περισσότερο οξυγόνο από ότι η αναπνοή από το στόμα.
  • Αυξάνει την αποτελεσματικότητα του πνεύμονα.

Η αναπνοή από το στόμα:

Κινητοποιεί περισσότερες μυϊκές ομάδες.

  • Συντελεί στη δημιουργία ξηροστομίας ξηροστομία (η γλώσσα δε μπορεί κατά τη διάρκεια της νύχτας να επαλείψει με σάλιο το στοματικό βλεννογόνο).
  • Συμβάλλει σε υποτροπιάζουσες φλεγμονές φάρυγγα-λάρυγγα.
  • Συντελεί στη δημιουργία συνδρόμου υπνικής άπνοιας (η αναπνοή πραγματοποιείται από το στόμα, άρα το βάθος της αναπνοής είναι περιορισμένο και επομένως ελαχιστοποιείται η ροή του αέρα προς τους πνεύμονες με αποτέλεσμα να εμφανίζονται περίοδοι με πλήρη διακοπή της αναπνοής).

Μία από τις βασικές αιτίες δυσχέρειας της ρινικής αναπνοής είναι το παρεκτοπισμένο ρινικό διάφραγμα.

Περίπου το 80% των ανθρώπων πάσχουν από σκολίωση ρινικού διαφράγματος (στραβό διάφραγμα). Όταν η παρεκτόπιση ρινικού διαφράγματος συνδυάζεται και με οίδημα του βλεννογόνου, μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της ροής του αέρα από τη μύτη έως και 16 φορές (νόμος Poiseuille).

Το ρινικό διάφραγμα αποτελείται κυρίως από χόνδρο και οστό και χωρίζει την κοιλότητα της μύτης σε δύο μικρότερες κοιλότητες, τους ρώθωνες. Το ρινικό διάφραγμα συμβάλλει στη δομή, τη στήριξη της μύτης και στη σωστή ροή του αέρα.

Συμπτώματα

Το παρεκτοπισμένο ρινικό διάφραγμα μπορεί να έχει τα ακόλουθα συμπτώματα:

  • Ρινική απόφραξη, το πιο σύνηθες σύμπτωμα (δυσκολία αναπνοής στη μία ή στην άλλη πλευρά) που έχει άμεση σχέση με το αν η σκολίωση είναι μονόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη.
  • Χρόνια ρινίτιδα (μόνιμο συνάχι) και παραρρινοκολπίτιδες, λόγω διαταραχής αερισμού της κοιλότητας που έχουμε γύρω από τη μύτη (ιγμορίτιδες, κλπ).
  • Διαταραχές όσφρησης, καθώς παρεμποδίζει τη σωστή ροή του αέρα στον οσφρητικό βλεννογόνο και έτσι μειώνει την ικανότητα της όσφρησης.
  • Ροχαλητό και υπνική άπνοια, που αποτελούν κύριες αιτίες για την κακή ποιότητα του ύπνου και την καθημερινή επιβάρυνση της καρδιακής και πνευμονικής λειτουργίας, καθώς και για τη χρόνια ξηρότητα του φάρυγγα.
  • Σταδιακή επιβάρυνση και άλλων τμημάτων του αναπνευστικού ή των αυτιών (δυσλειτουργία ευσταχιανής σάλπιγγας, ωτίτιδες, χρόνιες αμυγδαλίτιδες, λαρυγγίτιδες, βρογχίτιδες ) λόγω κακής ρινικής αναπνοής.
  • Εύκολη κόπωση κατά τη σωματική άσκηση και έντονη δραστηριότητα.

Θεραπεία

Η θεραπεία αντιμετώπισης του παρεκτοπισμένου ρινικού διαφράγματος είναι χειρουργική.

Αξίζει να αναφερθεί ότι οι περισσότερες παρεμβάσεις που πραγματοποιούνται, παγκοσμίως, στην περιοχή της μύτης αποσκοπούν στη διόρθωση του παρεκτοπισμένου ρινικού διαφράγματος.

Η ωτοσκλήρυνση είναι μία κληρονομική πάθηση, αρκετά συχνή στην Ελλάδα, που το κύριο σύμπτωμά της είναι η βαρηκοΐα.

Αίτια

Η αιτιολογία της δεν έχει διευκρινισθεί πλήρως και υπάρχουν διάφορες θεωρίες ως προς τη δημιουργία των ωτοσκληρυντικών εστιών στο κόκκαλο, που περιβάλει το λαβύρινθο, και τον κοχλία, που είναι το όργανο της ισορροπίας και της ακοής αντίστοιχα.

Συμπτώματα

Στην πραγματικότητα, πιο σωστός όρος είναι «Ωτοσπογγίωση», μία μεταβολική διαταραχή του οστίτη ιστού, που εμφανίζεται σε μικρές εστίες. Άρα, είναι τυχαίο γεγονός το που θα εμφανιστούν οι εστίες αυτές. Ανάλογα, λοιπόν, με το που θα υπάρξει ωτοσκληρυντική εστία, έχουμε και τη βαρηκοΐα, δηλαδή βαρηκοΐα αγωγιμότητας, νευροαισθητήριο ή μικτού τύπου.

Θεραπεία

Στη νευροαισθητήριο βαρηκοΐα, δε μπορούμε να επέμβουμε χειρουργικά, οπότε η βοήθειά μας προς τον ασθενή είναι η εφαρμογή ακουστικού βαρηκοΐας, αν πραγματικά αυτό χρειάζεται.

Στη βαρηκοΐα αγωγιμότητας και στη μικτού τύπου, όμως, υπάρχει χειρουργική ένδειξη, σύμφωνα με κάποιες προϋποθέσεις.

Φαρμακευτική θεραπεία δεν υπάρχει, εκτός από τη χορήγηση φθοριούχου νατρίου και βιταμίνης D, με σχετικά αποτελέσματα ως προς την αναχαίτιση της εξέλιξης της νόσου.

Η χειρουργική θεραπεία ονομάζεται Αναβολοτομή και είναι μία μικροχειρουργική τεχνική, με άριστα αποτελέσματα τις περισσότερες φορές. Η τεχνική δεν είναι καινούργια και ήδη υπάρχει αρκετή εμπειρία στους ωτοχειρουργούς που ασχολούνται με την ωτοσκλήρυνση.

Αυτό που έχει προστεθεί και πραγματικά βοηθά στην καλύτερη και αποτελεσματικότερη έκβαση της επέμβασης με λιγότερα μετεγχειρητικά προβλήματα και επιπλοκές, είναι η χρήση των LASER.

Με ωτοχειρουργική εμπειρία και ενασχόληση για είκοσι χρόνια και χρήση του LASER Co2 στην αναβολοτομή τα τελευταία 12 χρόνια, πλέον εφαρμόζουμε την πλέον σύγχρονη τεχνική με χρήση ενδοσκοπίου 0ο και φορητού διοδικού LASER (980nm με ίνα 0,4mm FOX - ARC).

Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία, χωρίς να αποκλείεται και η τοπική με σύγχρονη καταστολή. Αν χρειαστεί, χρησιμοποιείται και το κλασσικό ωτοχειρουργικό μικροσκόπιο.

Το διοδικό LASER μας βοηθά να έχουμε αναίμακτη και ατραυματική τεχνική με ελάχιστο ερεθισμό του λαβυρίνθου και ως εκ τούτου να μειωθεί η πιθανότητα μετεγχειρητικής ζάλης και ο ασθενής να επιστρέψει στην καθημερινότητά του ταχύτερα.

Το ενδοσκόπιο μας βοηθά να εξερευνήσουμε περιοχές του μέσου ωτός με μεγάλη μεγέθυνση και να αλλάξουμε τη γωνία πρόσβασης, όπως επιθυμούμε.

Η διάρκεια της επέμβασης είναι 1 - 1,5 ώρα και ο ασθενής την επόμενη ημέρα πηγαίνει στο σπίτι του.

Συμπερασματικά, οι νέες τεχνολογίες μας βοηθούν να καλυτερεύσουμε την τεχνική μας, έτσι ώστε η έκβαση της επέμβασης να είναι άρτια και οι μετεγχειρητικές επιπλοκές ελάχιστες.

Ωτοσκλήρυνση

ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΣ

Το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό του ωτορινολαρυγγολογικού τμήματος διαθέτει υψηλό επίπεδοι εξειδίκευσης και μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση ευρέος φάσματος παθήσεων με εξαιρετικά αποτελέσματα.

Στο Ωτορινολαρυγγολογικό Τμήμα πραγματοποιείται έλεγχος ακοής σε όλες τις ηλικίες, έρευνα του ιλίγγου, ενδοσκοπήσεις στη μύτη και το λάρυγγα, επεμβατικές ενδοσκοπήσεις και γενικά όλες τις σύγχρονες εξετάσεις στην ειδικότητα.

Όταν η συντηρητική θεραπεία δε μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή ή δεν ενδείκνυται, οι γιατροί του Ωτορινολαρυγγολογικού Τμήματος παρέχουν υψηλού επιπέδου χειρουργικές υπηρεσίες.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΟΜΙΛΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ Άνδρας Γυναίκα

Ανοσμία: Τι προκαλεί την απώλεια όσφρησης;