Υμενίτιδα

Η υμενίτιδα του ισχίου αποτελεί την πιο συχνή αιτία επώδυνου ισχίου σε παιδιά κάτω των 10 ετών. Είναι μη ειδική και αυτοϊώμενη φλεγμονή.

Η υμενίτιδα απαντάται συχνότερα στα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια σε συχνότητα μεγαλύτερη 2 με 5 φορές και αφορά κυρίως παιδιά 3 -10 ετών.

Η εμφάνιση υμενίτιδας σε βρέφη ή σε πολύ μεγαλύτερα παιδιά αν και είναι δυνατή είναι σπανιότερη.

Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από οξεία ή προοδευτική εμφάνιση πόνου στην περιοχή του ισχίου, ο οποίος αντανακλά προς τη βουβωνική περιοχή και την πρόσθια-έσω επιφάνεια του μηρού έως το γόνατο.

Η θεραπεία υμενίτιδας του ισχίου περιλαμβάνει την κατάκλιση, τον περιορισμό της δραστηριότητας του παιδιού και την αποφυγή βάδισης, ενώ είναι δυνατό να χρειαστεί η εφαρμογή δερματικής έλξης με το ισχίο σε κάμψη.

Η πάθηση της υμενίτιδας αυτοϊάται έτσι ώστε σε μία έως 3 εβδομάδες μετά την προσβολή δεν υπάρχουν πλέον συμπτώματα. Υποτροπή όμως είναι δυνατή.

Ορογονοθυλακίτιδα

Η ορογονοθυλακίτιδα παρουσιάζεται όταν ο ορογόνος θύλακας φλεγμαίνεται, πονάει, διογκώνεται λόγω υγρού και φαίνεται κάτω από δέρμα.

Η ορογονοθυλακίτιδα οφείλεται σε μηχανικά αίτια (μικροτραυματισμοί), φλεγμονώδη αίτια (ρευματοειδής αρθρίτιδα) και εναπόθεση κρυστάλλων (ουρικού νατρίου, πυροφωσφορικού ασβεστίου).

Εάν η διόγκωση δεν προχωρήσει με φαρμακευτική αγωγή, τότε, απαιτείται παρακέντηση.

Η παρακέντηση από μόνη της και η προφύλαξη από κακώσεις, αποτελούν επαρκή μέτρα για την αντιμετώπιση της ορογονοθυλακίτιδας.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, χρειάζεται χειρουργική εξαίρεση του ορογόνου θυλάκου (υμενεκτομή).