Στο Κέντρο Χειρουργικής Πάλλουσας Καρδιάς του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών συνεργάζονται Καρδιοχειρουργοί και Καρδιοαναισθησιολόγοι εξειδικευμένοι στην τεχνική της Χειρουργικής Πάλλουσας Καρδιάς.

Μετά το πέρας της επέμβασης Πάλλουσας Καρδιάς, ο ασθενής βρίσκεται στην φροντίδα Ιατρών και Νοσηλευτών με πολυετή εμπειρία, εκπαίδευση και εξειδίκευση στην Καρδιοχειρουργική.

Χειρουργική στεφανιαίων αγγείων με πάλλουσα καρδιά (OPCAB): Επαναστατική πρόοδος στη χειρουργική αντιμετώπιση της στεφανιαίας νόσου.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, οι ασθενείς που χρειάζονταν στεφανιαία παράκαμψη (το γνωστό Bypass) έπρεπε υποχρεωτικά να συνδεθούν μέσω σωλήνων με τη μηχανή της εξωσωματικής κυκλοφορίας, που υποκαθιστούσε την καρδιά και τους πνεύμονες.

Με τον τρόπο αυτό, οι χειρουργοί μπορούν να χειρουργούν με ακρίβεια σε μία κίνηση και χωρίς αίμα καρδιά. Την τελευταία δεκαετία, αρκετοί χειρουργοί, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, προσπάθησαν να εξελίξουν αυτή την αναγνωρισμένη και κλασική χειρουργική μέθοδο.

Ο στόχος ήταν η τεχνική να γίνει λιγότερο τραυματική για τον ασθενή, με μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο και ταχύτερη ανάρρωση.

Το αποτέλεσμα ήταν η ανάπτυξη της χειρουργικής των στεφανιαίων αγγείων σε πάλλουσα καρδιά, δηλαδή με την αποφυγή χρήσης της μηχανής εξωσωματικής κυκλοφορίας και των προβλημάτων που απορρέουν από την εφαρμογή της. Η τεχνική χειρουργικής των στεφανιαίων αγγείων σε πάλλουσα καρδιά έχει ήδη εφαρμοστεί σε εκατομμύρια ασθενείς και οι χειρουργοί τη συστήνουν ειδικά σε ασθενείς που πληρούν τα κριτήρια εφαρμογής της.

Η εξειδικευμένη εκπαίδευση, σε συνδυασμό με τις τεχνολογικές εξελίξεις και τα εξελιγμένα χειρουργικά εργαλεία, μας επιτρέπουν να διατηρούμε ακίνητα τμήματα της επιφάνειας της καρδιάς.

Με τη χειρουργική των στεφανιαίων αγγείων σε πάλλουσα καρδιά διατηρείται η φυσιολογική κυκλοφορία του αίματος (χωρίς αυτό να περνά από σωλήνες) και η επέμβαση απλοποιείται και προσομοιάζει σε κάθε άλλη χειρουργική επέμβαση στο ανθρώπινο σώμα.

Πρόσφατες κλινικές μελέτες έχουν δείξει δυνητικά πλεονεκτήματα από την εφαρμογή αυτής της μεθόδου:

• Μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο. Συνήθης παραμονή στο νοσοκομείο με τη μέθοδο OPCAB είναι 4 – 5 ημέρες, ενώ με On-pump CABG, 7 – 9 ημέρες.
• Ταχύτερη ανάρρωση. Οι ασθενείς επιστρέφουν στις φυσιολογικές τους δραστηριότητες σε 4 εβδομάδες αντί για 6 – 8 εβδομάδες με την κλασική μέθοδο.
• Μικρότερη καταστροφή έμμορφων συστατικών του αίματος. Η ροή του αίματος μέσα από τους σωλήνες της εξωσωματικής κυκλοφορίας καταστρέφει κύτταρα του αίματος, με αποτέλεσμα διαταραχές πηκτικότητας. Η ανάγκη για μετάγγιση αίματος έχει μειωθεί κατά 33%.
• Μικρότερος χρόνος χειρουργείου και παραμονής στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Μπορεί να μειωθεί ο χρόνος που ο ασθενής υποβοηθιέται με το μηχάνημα της αναπνοής, με άμεσο αποτέλεσμα λιγότερες επιπλοκές από το αναπνευστικό σύστημα.
• Λιγότερες μετεγχειρητικές επιπλοκές στους νεφρούς, τον εγκέφαλο και τους πνεύμονες.

Έτσι, γίνεται φανερό πως οι ασθενείς που ωφελούνται περισσότερο από τη μη χρήση της εξωσωματικής κυκλοφορίας είναι:

• Άνω των 75 ετών,
• Γυναίκες,
• Διαβητικοί,
• Με αθηρωματική αορτή,
• Νεφροπαθείς,
• Με δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας,
• Με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια,
• Υπό αντιαιμοπεταλιακή αγωγή,
• Με περιφερική αγγειοπάθεια,
• Μη δεχόμενοι αίμα για θρησκευτικούς λόγους,
• Χρήζοντες επανεπέμβασης (Redo).