Το κακόηθες μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα αποτελεί σπάνια μορφή όγκων της υπεζωκοτικής κοιλότητας με ετήσια επίπτωση 1,1 έως 1,25 ανά 100.000 άτομα ανά έτος στην Ευρώπη.

Συνολικά στην Ευρώπη εμφανίζονται 2.000- 3.000 περιπτώσεις μεσοθηλιώματος ενώ στην Αμερική εμφανίζονται 2.000- 3.000 κάθε χρόνο.

Η έκθεση στον αμίαντο για περίοδο 20 ετών και άνω έχει τεκμηριωθεί ότι αποτελεί τον ισχυρότερο και τον κυριότερο αιτιολογικό παράγοντα για την εμφάνιση της νόσου.

Το ποσοστό ενοχοποίησης της έκθεσης σε αμίαντο φτάνει το 70-80% των περιπτώσεων κακοήθους μεσοθηλιώματος, ενώ το 16% των ασθενών δεν έχει ιστορικό έκθεσης σε αμίαντο.

Στις περισσότερες περιπτώσεις το μεσοθηλίωμα εκδηλώνεται με δύσπνοια, και η ακτινογραφία του θώρακα αποκαλύπτει την παρουσία μεγάλης υπεζωκοτικής συλλογής σε ένα από τα δύο ημιθωράκια.

Το εύρημα αυτό το επιβεβαιώνει η αξονική τομογραφία του θώρακα.

Η τεκμηρίωση της διάγνωσης βασίζεται στη θετική κυτταρολογική εξέταση του υγρού. Είναι όμως επιβεβλημένο να γίνει περαιτέρω διερεύνηση και να γίνει ταυτοποίηση του ακριβούς ιστολογικού τύπου με θωρακοσκοπική βιοψία του υπεζωκότα.

Υπάρχουν διάφορες χειρουργικές τεχνικές για την αντιμετώπιση του κακοήθους μεσοθηλιώματος που ξεκινάνε από τη απλή θωρακοσκοπική πλευροδεσία με χρήση σκόνης τάλκης, αφού έχει προηγηθεί η εκκένωση του υγρού, και φτάνουν στην πλέον βαριά χειρουργική θεραπεία που είναι η πλευροπνευμονεκτομή, που αποτελεί την πιο σοβαρή επέμβαση που μπορεί να υποστεί ο άνθρωπος.

Η πλευροπνευμονεκτομή διενεργείται με ευρεία οπισθιοπροσθία, θωρακοτομή. Στη διάρκεια της επέμβασης αυτής αφαιρείται ολόκληρος ο πνεύμονας με τον τοιχωματικό υπεζωκότα, με το διάφραγμα και το περικάρδιο.

Γίνεται αντικατάσταση του ελλείμματος του διαφράγματος και του περικαρδίου με χρήση συνθετικών μοσχευμάτων.

Υπάρχουν όμως διάμεσης βαρύτητας χειρουργικές τεχνικές που εφαρμόζονται από διάφορα κέντρα που ασχολούνται με το μεσοθηλίωμα και σε αυτά περιλαμβάνεται η απλή και η διευρυμένη εκτομή του υπεζωκότα.

Η απλή εκτομή του υπεζωκότα (Pleurectomy/ Decortication) είναι η τεχνική κατά την οποία γίνεται αφαίρεση του τοιχωματικού και του σπλαχνικού υπεζωκότα χωρίς την αφαίρεση του διαφράγματος και του περικαρδίου.

Η διευρυμένη εκτομή του υπεζωκότα (Extended Pleurectomy – Decortication) περιλαμβάνει την αφαίρεση του τοιχωματικού και του σπλαχνικού υπεζωκότα με στόχο την αφαίρεση όλης της μακροσκοπικής νόσου και συγχρόνως αφαιρείται και το διάφραγμα με το περικάρδιο αλλά παραμένει ο πνεύμονας σχεδόν ανέγγιχτος.

Τα κριτήρια επιλογής των ασθενών για τη χειρουργική θεραπεία του κακοήθους μεσοθηλιώματος συνίστανται στο εξής:

• Πρέπει να πρόκειται για ασθενείς χαμηλού περιεγχειρητικού κινδύνου, σε πολύ καλή γενική κατάσταση.
• Να πρόκειται για αρχικό στάδιο της νόσου.
• Η καρδιοαναπνευστική λειτουργία να επιτρέπει τη διενέργεια αυτού του είδους των επεμβάσεων χωρίς υψηλό περιεγχειρητικό κίνδυνο.
• Να μην υπάρχει προσβολή των λεμφαδένων του μεσοθωρακίου.
• Να μην πρόκειται για σαρκωματώδους ιστολογικού τύπου.

Προϋπόθεση για τη διενέργεια αυτού του τύπου των επεμβάσεων να έχει προηγηθεί συζήτηση του κάθε περιστατικού από ένα ογκολογικό συμβούλιο που περιλαμβάνει το θωρακοχειρουργό, τον ογκολόγο, τον ακτινοθεραπευτή, τον πνευμονολόγο και τον ιατρό του αξονικού τομογράφου.

Όλοι αυτοί οι γιατροί να έχουν εμπειρία στην αξιολόγηση ασθενών με κακόηθες μεσοθηλίωμα.

Με τον όρο «πνευμονία» ορίζεται η οξεία φλεγμονή των πνευμόνων. Τα αίτιά της είναι συνήθως ιοί, μικρόβια ή μύκητες.

Η πνευμονία είναι μία μεταδοτική ασθένεια, δυνητικά θανατηφόρα.

Πολλές φορές η νόσος λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας.

Η μετάδοση γίνεται κυρίως μέσω του αέρα, με το βήχα και την εισπνοή σταγονιδίων από τις εκκρίσεις των ασθενών.

Απαιτείται προσοχή στα μέτρα εκείνα που είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους και έχουν σκοπό τον περιορισμό της μετάδοσης της νόσου, όπως σχολαστικό πλύσιμο χεριών, προφύλαξη του βήχα, αερισμό των χώρων, προσοχή των ειδικών πληθυσμών (έγκυες γυναίκες, μαθητές, ηλικιωμένοι, χρόνιοι ασθενείς κ.λπ.).

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Πνευμονολογική Εταιρεία (ERS) και το Ευρωπαϊκό Πνευμονολογικό Ίδρυμα (ELF), σημαντικοί παράγοντες κινδύνου, που μπορούν να μειώσουν την άμυνα των πνευμόνων, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη πνευμονίας, είναι ο καπνός (ενεργητικό, παθητικό κάπνισμα) και το περιβάλλον (ατμοσφαιρική ρύπανση, ειδικά στις μεγάλες πόλεις).

Αντίθετα, ορισμένες διατροφικές συνήθειες, όπως βιταμίνη C, β-καροτένιο, βιταμίνη Ε, σελήνιο και ωμέγα 3 λιπαρά, έχει αποδειχτεί ότι ωφελούν την υγεία των πνευμόνων, επομένως έχουν προστατευτική δράση κατά της πνευμονίας.

Το γεγονός ότι τα αίτια της πνευμονίας είναι ποικίλα, καθιστά την άμυνα του οργανισμού εξαιρετικά δύσκολη.

Δύσκολο, επίσης, είναι ένα εμβόλιο να καλύψει όλους τους πιθανούς παράγοντες κινδύνου. Υπάρχει ωστόσο ένα εμβόλιο εναντίον του πιο κοινού τύπου, της πνευμονοκοκκικής πνευμονίας, η οποία προκαλείται από το βακτήριο Streptococcus pneumoniae.

Το εμβόλιο συνιστάται πρωταρχικά σε άτομα που έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν πνευμονία απειλητική για τη ζωή, όπως άτομα μεγαλύτερα των 60 ετών, με σοβαρή πνευμονική ασθένεια, ενήλικες που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ, όσα έχουν σοβαρές παθήσεις, όπως καρκίνο, HIV, μεταμόσχευση οργάνου, νεφροπάθεια, ηπατική πάθηση, διαβήτη και σπληνεκτομή.

Επειδή ο ιός της γρίπης μπορεί επίσης να προκαλέσει πνευμονία, συνιστάται να γίνεται κάθε χρόνο αντιγριπικό εμβόλιο κυρίως στα άτομα που είναι άνω των 65 ετών, που ζουν σε ίδρυμα, που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, χρόνια καρδιοπάθεια, πνευμονοπάθεια, ηπατική πάθηση ή νεφροπάθεια ή ορισμένες αιματολογικές διαταραχές, ή είναι εργαζόμενοι σε νοσηλευτικά ιδρύματα.