Το Νεφρολογικό Τμήμα προσφέρει υψηλού επιπέδου ιατρικές και νοσηλευτικές υπηρεσίες στον ασθενή με νεφρολογικά προβλήματα.
Αντιμετωπίζεται όλο το φάσμα της Κλινικής Νεφρολογίας και ειδικά ασθενείς με οξεία και χρόνια νεφρική ανεπάρκεια.
Στην άρτια εξοπλισμένη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού εξυπηρετούνται, μέσα από την πλέον σύγχρονη τεχνολογική υποδομή, νεφροπαθείς σε πρόγραμμα αιμοκάθαρσης.
Τα νεφρολογικά νοσήματα ανακύπτουν σε ασθενείς είτε ως πρωτοπαθή είτε ως συνέπεια άλλων παθολογικών ή χειρουργικών νοσημάτων, καθώς και ως συνέπεια της χρήσης πολλών φαρμάκων, κάτι που συναντάται συχνά σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας.
Το Νεφρολογικό Τμήμα διαθέτει μονάδες Τεχνητού Νεφρού εξοπλισμένες με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας για αιμοκάθαρση, ξεχωριστό θάλαμο για οροθετικούς ως προς την Ηπατίτιδα Β και Μονάδα Περιτοναϊκής Κάθαρσης.
Είναι στελεχωμένο με έμπειρους νεφρολόγους και παθολόγους με εξειδίκευση στη νεφρολογία.
Το τμήμα καλύπτει όλη την Κλινική Νεφρολογία ενώ διαθέτει κλίνες για υψηλού επιπέδου νοσηλεία ασθενών που πάσχουν από σπειραματονεφρίτιδα (νοσηλεία μίας ημέρας για βιοψία νεφρού υπό αξονικό τομογράφο), δυσρύθμιστη αρτηριακή υπέρταση, λοιμώξεις ουροποιητικού συστήματος.
Η εξειδίκευση του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού και η διαρκής συνεργασία του Τμήματος με ιατρούς όλων των ειδικοτήτων (καρδιολόγους, ορθοπεδικούς, νευρολόγους για την έγκαιρη αντιμετώπιση προβλημάτων που σχετίζονται με την ασθένεια καθώς και η συνεργασία με διαιτολόγο για εξατομικευμένες διαιτολογικές οδηγίες), βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.
Η Μονάδα Τεχνητού Νεφρού «εφημερεύει» συνεχώς για την αντιμετώπιση οξέων περιστατικών, ενώ οι ασθενείς μπορούν να επικοινωνήσουν με τον ιατρό τους όλο το 24ωρο, για παροχή ιατρικών συμβουλών.
Στο Νεφρολογικό τμήμα εφαρμόζεται η πρωτοποριακή μέθοδος αιμοδιήθησης (PHF) με διπλό φίλτρο (σε αιμοδυναμικά ασταθείς ασθενείς μετά από καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις).
Ο Όμιλος Ιατρικού Αθηνών, μέσω του πανελλαδικού δικτύου συνεργατών του, έχει συνεργασία με διεθνών προδιαγραφών κέντρα αιμοκάθαρσης σε υψηλού τουριστικού ενδιαφέροντος περιοχές της Ελλάδας.
Επίσης, στο Νεφρολογικό τμήμα υπάρχει μεγάλη ειδίκευση και στη χειρουργική αντιμετώπιση όγκων του νεφρού με χρήση ρομπότ (ρομποτική μερική νεφρεκτομή).
Η διαβητική νεφροπάθεια είναι μία από τις χρόνιες επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη και είναι μία από τις σημαντικότερες αιτίες αιμοκάθαρσης παγκοσμίως.
Σε ποσοστό 20-30%, τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2 θα αναπτύξουν διαβητική νεφροπάθεια 10 - 15 χρόνια από την έναρξη της νόσου.
Η πρώιμη διάγνωση της διαβητικής νεφροπάθειας στηρίζεται στην ανίχνευση μικρών ποσών λευκωματίνης στα ούρα, που χαρακτηρίζονται ως μικρο - λευκωματινουρία και αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 ή 2.
Ως μικρο - λευκωματινουρία ορίζεται η απέκκριση στα ούρα 30 - 300 mg λευκωματίνης το 24ωρο, σε 2 από 3 συλλογές ούρων σε χρονικό διάστημα 3 - 6 μηνών.
O παθοφυσιολογικός μηχανισμός της διαβητικής νεφροπάθειας είναι πολύπλοκος και περιλαμβάνει διάφορες μεταβολικές και αιμοδυναμικές διαταραχές, που υφίσταται ο νεφρός, καθώς και γενικότερα τη φλεγμονή των μικρών αγγείων του νεφρού.
Αίτια Διαβητικής Νεφροπάθειας
Οι σημαντικότεροι παράγοντες κινδύνου που ενοχοποιούνται στη διαβητική νεφροπάθεια είναι:
Διάγνωση Διαβητικής Νεφροπάθειας
Η διαβητική νεφροπάθεια είναι ασυμπτωματική στα αρχικά στάδια της νόσου και για το λόγο αυτό οι διαβητικοί ασθενείς πρέπει να υποβάλλονται σε τουλάχιστον ετήσια εξέταση των ούρων για απέκκριση λευκώματος.
Ένα διαβητικός, για να αποκλείσει το ενδεχόμενο να πάσχει από διαβητική νεφροπάθεια, θα πρέπει να προσδιορίσει την ποσότητα και την ανίχνευση της λευκωματίνης, συνήθως με συλλογή ούρων 24ώρου ή από ένα τυχαίο δείγμα ούρων.
Επίσης, θα πρέπει να μετρήσει την αρτηριακή του πίεση εάν είναι αυξημένη (πάνω από 130/80mmHg) και να υποβληθεί σε εξετάσεις αίματος, για να προσδιοριστεί η τιμή της κρεατινίνης του ορού και να εκτιμηθεί ο ρυθμός της νεφρικής λειτουργίας.
Ακόμα, θα πρέπει να επισκεφτεί τον οφθαλμίατρο, για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, που σχετίζεται άμεσα με τη νεφροπάθεια από διαβήτη.
Θεραπεία και πρόληψη Διαβητικής Νεφροπάθειας
Οι οδηγίες για την πρόληψη και τη θεραπεία της επιβεβαιωμένης διαβητικής νεφροπάθειας περιλαμβάνουν:
Ο περιοδικός έλεγχος των διαβητικών ασθενών για την πιθανή ανεύρεση μίας πρώιμης νεφρικής βλάβης είναι απαραίτητος, με σκοπό την έγκαιρη θεραπευτική παρέμβαση, ώστε να μειωθεί ο επιπολασμός της διαβητικής νεφροπάθειας.
Ο καρκίνος του νεφρού, δηλαδή ο σχηματισμός όγκου, είναι σε εµφάνιση η όγδοη πιο συχνή κακοήθεια στους άνδρες και η τρίτη συχνότερη κακοήθεια του ουροποιητικού συστήματος. Στατιστικά, ο καρκίνος του νεφρού κάνει την εµφάνισή του µετά την ηλικία των 60 ετών και οι άνδρες προσβάλλονται δύο φορές συχνότερα από τις γυναίκες.
Ο πιο συνήθης τύπος καρκίνου του νεφρού, που αφορά περίπου στο 85%, είναι ο νεφροκυτταρικός καρκίνος (renal cell carcinoma-RCC).
Κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται µε το συγκεκριμένο τύπο καρκίνου περίπου 30.000 Ευρωπαίοι, ενώ τα αποτελέσματα ερευνών που πραγματοποιήθηκαν στην Αµερική, καταδεικνύουν ότι το 2% όλων των καρκίνων στις ΗΠΑ αφορούν στον καρκίνο του νεφρού και σε πραγματικά νούµερα αυτό αντιστοιχεί σε περισσότερους από 65.000 Αμερικανούς.
Σύµφωνα µε αποτελέσµατα πρόσφατων µελετών, προκύπτει ότι παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες να δημιουργηθεί ο καρκίνος του νεφρού, µεταξύ άλλων είναι: το κάπνισµα, η απορρυθμισμένη αρτηριακή πίεση, ο διαβήτης, η έκθεση στον αµίαντο και το κάδµιο, η ποιότητα διατροφής, η παχυσαρκία, η κληρονομικότητα και η νεφρική ανεπάρκεια.
Τα πιθανά συμπτώματα του καρκίνου του νεφρού µπορεί είναι: το αίµα στα ούρα (αιματουρία), ο πόνος ή το αίσθηµα βάρους στην οσφύ, η ψηλαφητή µάζα στην κοιλιά, η απότοµη απώλεια βάρους, ο πυρετός, η αδυναµία, η υψηλή αρτηριακή πίεση ακόµη και η αναιµία.
Στις περισσότερες περιπτώσεις καρκίνου νεφρού, ο ασθενής δεν έχει κανένα σύµπτωµα και η ανεύρεσή του αποτελεί τυχαίο εύρηµα σε απεικονιστικές εξετάσεις.
Ο καρκίνος του νεφρού µπορεί να θεραπευτεί αν διαγνωστεί έγκαιρα. Συγκεκριμένα, πρόσφατες έρευνες ανεβάζουν το ποσοστό θεραπείας των ασθενών που διέγνωσαν γρήγορα την ύπαρξη καρκίνου στο νεφρό τους από το 80% στο 100%!
Η διάγνωση του καρκίνου του νεφρού δε µπορεί να γίνει µε µία απλή εξέταση αίµατος ή ούρων αλλά χρειάζονται απεικονιστικές εξετάσεις - υπερηχογράφηµα, αξονική ή µαγνητική τοµογραφία, ενδοφλέβια ουρογραφία ή συνδυασμός εξετάσεων- προκειμένου να σιγουρευτεί ο γιατρός για την ύπαρξη όγκου.
Στην περίπτωση ευρήµατος, ο ασθενής πρέπει να αξιολογηθεί για τον τύπο του καρκίνου και για το αν έχουν γίνει µεταστάσεις σε άλλα σηµεία του σώµατος (σταδιοποίηση) προκειμένου να αποφασιστεί η σωστή αντιμετώπιση της πάθησης.
Στην περίπτωση που ο όγκος είναι περιορισμένος µόνο στο νεφρό και δύναται λόγω θέσης και µεγέθους να εξαιρεθεί ολόκληρος και µε ασφάλεια, συνιστάται η µερική νεφρεκτομή. ∆ηλαδή η χειρουργική αφαίρεση της νεοπλασίας και όχι ολόκληρου του νεφρού, όπως παλαιότερα, προκειµένου να σωθεί όσο το δυνατόν περισσότερος νεφρικός ιστός.
Στόχος της «λεπτής» αυτής χειρουργικής επέµβασης είναι να διατηρηθεί όσο περισσότερο λειτουργικό τµήµα του οργάνου
Λιθίαση είναι η δημιουργία λίθων στην αποχετευτική μοίρα του ουροποιητικού συστήματος και αφορά το 12-13% του γενικού πληθυσμού.
Ανάλογα με την εντόπιση, έχουμε λιθίαση των νεφρών, λιθίαση των ουρητήρων (όπου ουρητήρες είναι τα σωληνάκια μέσω των οποίων μεταφέρονται τα ούρα από τους νεφρούς στην ουροδόχο κύστη), καθώς και λιθίαση της ουροδόχου κύστεως.
Από τους νεφρούς αποβάλλονται άχρηστες ουσίες μεταξύ των οποίων και άλατα κυρίως ασβεστίου και ουρικού οξέως. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις όπως πολύ πυκνά ούρα (υπερκορεσμένα με διαλύματα αλάτων) είτε διότι δεν πίνουμε αρκετά υγρά (αφυδάτωση) είτε διότι υπάρχει αυξημένη αποβολή μεταλλικών ουσιών, τα άλατα αυτά σχηματίζουν κρυστάλλους που ενώνονται μεταξύ τους και δημιουργούν πέτρες.
Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν το σχηματισμό λίθων είναι το οικογενειακό ιστορικό, οι διατροφικές συνήθειες, η ύπαρξη ανατομικών ανωμαλιών που προκαλούν στάση των ούρων.
Συνήθως ο λίθος μέσα στο νεφρό δε δημιουργεί προβλήματα, εάν όμως μετακινηθεί στον ουρητήρα προκαλεί απόφραξη εμποδίζοντας τη ροή των ούρων από τους νεφρούς στην ουροδόχο κύστη, ο νεφρός διογκώνεται (υδρονέφρωση) και προκαλεί έναν οξύ πόνο, τον γνωστό σε όλους μας κολικό του νεφρού.
Ο κολικός του νεφρού ξεκινά συνήθως στα πλευρά και μεταφέρεται χαμηλά στη βουβωνική περιοχή και τα γεννητικά όργανα. Χαρακτηριστικό του πόνου αυτού είναι ότι ο ασθενής δε βρίσκει θέση ανακούφισης.
Άλλα συμπτώματα λιθίασης που μπορεί να συνυπάρχουν είναι: ναυτία, έμετος, αιματουρία, συχνουρία και πυρετός εφόσον υπάρχουν λοιμώξεις.
Η απλή ακτινογραφία αναδεικνύει το 80% των λίθων. Το υπερηχογράφημα μας δίνει πληροφορίες για παρουσία λίθων και κυρίως εάν υπάρχει απόφραξη δηλαδή εμπόδιο στη ροή των ούρων. Τέλος, η αξονική τομογραφία μας δίνει μία λεπτομερή απεικόνιση, την ακριβή θέση του λίθου και τυχόν επιπτώσεις στους νεφρούς.
Μέχρι πριν μερικά χρόνια η αντιμετώπιση της λιθίασης ήταν δύσκολη και επίπονη. Με την εξέλιξη όμως της τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια οι πέτρες αντιμετωπίζονται με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους, όπως:
Εξωσωματική λιθοτριψία
Η εξωσωματική λιθοτριψία έχει καλύτερα αποτελέσματα στους λίθους του νεφρού και του αρχικού τμήματος του ουρητήρα. Με τη μέθοδο εξωσωματικής λιθοτριψίας παράγονται κύματα κρούσης που κονιορτοποιούν τις πέτρες.
Ουρητηροσκόπηση και ενδοσκοπική λιθοτριψία
Η ουρητηροσκόπηση και ενδοσκοπική λιθοτριψία συνίσταται στην εισαγωγή ενός λεπτού και μακρού οργάνου διαμέσου της ουρήθρας, της ουροδόχου κύστης στον ουρητήρα υπό όραση μέχρι το σημείο όπου βρίσκεται ο λίθος, ο οποίος κονιορτοποιείται με χρήση laser. Το ποσοστό επιτυχίας της ενδοσκοπικής λιθοτριψίας ξεπερνάει το 95%.
Διαδερμική λιθοτριψία
Οι ενδείξεις έχουν περιοριστεί μόνο σε μεγάλους λίθους των νεφρών.
Οι νεφροί είναι τα όργανα του ανθρώπου που λειτουργούν ως φυσικό φίλτρο του οργανισµού, καθώς καθαρίζουν καθηµερινά 200 λίτρα αίµατος και απαλλάσσουν τον οργανισµό από κάθε περιττή και επικίνδυνη ουσία, αποβάλλοντάς τη µε την ούρηση.
Επίσης, τα νεφρά ρυθµίζουν την ισορροπία των µεταλλικών στοιχείων και του νερού, βοηθούν στην παραγωγή των ερυθρών αιµοσφαιρίων, ενεργοποιούν τη βιταµίνη D και παράγουν ουσίες που ρυθµίζουν την αρτηριακή πίεση. Οι δύο νεφροί στο σώµα µας βρίσκονται εκατέρωθεν της σπονδυλικής στήλης και συγκεκριμένα στην οσφυϊκή µοίρα ακριβώς κάτω από το διάφραγμα.
Η νεφρική ανεπάρκεια είναι η αδυναμία των νεφρών να επιτελέσουν τις παραπάνω λειτουργίες και μπορεί να είναι οξεία και χρόνια.
Στην οξεία νεφρική ανεπάρκεια τα νεφρά σταματούν ξαφνικά να λειτουργούν, με αποτέλεσμα οι περιττές κι επικίνδυνες ουσίες να μην φιλτράρονται αλλά να συσσωρεύονται στον οργανισμό.
Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, αφορά σε βλάβη των νεφρών, η οποία προκαλεί μία προοδευτική και μη αναστρέψιμη μείωση της λειτουργίας τους.
Η οξεία νεφρική ανεπάρκεια χαρακτηρίζεται από:
Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια ήπια και μπορεί να είναι ασυμπτωματική για πολλά χρόνια. Βαθμιαία όμως και με την επιδείνωση της νόσου, τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν είναι:
Η οξεία νεφρική ανεπάρκεια προκαλείται από την αιφνίδια και σοβαρή μείωση της ροής του αίματος προς τα νεφρά (λόγω αιμορραγίας, τραυματισμού ή λοίμωξης), από σοβαρή αφυδάτωση, από πέτρες του ουροποιητικού, όγκους και διόγκωση του προστάτη, που προκαλεί επίσχεση ούρων.
Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια οφείλεται στην υψηλή αρτηριακή πίεση, το σακχαρώδη διαβήτη, διάφορες παθήσεις των νεφρών, όπως η σπειραματονεφρίτιδα και η πολυκυστική νόσος των νεφρών, η στένωση της νεφρικής αρτηρίας και η μακροχρόνια λήψη φαρμάκων, όπως τα αντιφλεγμονώδη.
Η διάγνωση της νεφρικής ανεπάρκειας, οξείας και χρόνιας, περιλαμβάνει τη λήψη ιστορικού, αιματολογικό έλεγχο και απεικονιστικές εξετάσεις - υπερηχογράφηµα, αξονική ή µαγνητική τοµογραφία, ή συνδυασμός εξετάσεων.
Η θεραπεία της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας είναι αρχικά συντηρητική και έχει ως στόχο την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων κι επιπλοκών της. Όταν όμως αυτή δεν είναι αρκετή τότε είναι απαραίτητη η αιμοκάθαρση μέχρι την ανάκαμψη της νεφρικής λειτουργίας του ασθενούς.
Στο τελικό στάδιο της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας ο ασθενής χρειάζεται άμεση υποστήριξη της νεφρικής λειτουργίας, με αιμοκάθαρση ή περιτοναϊκή κάθαρση, ή μεταμόσχευση νεφρού.
Το Νεφρολογικό Τμήμα διαθέτει μονάδες Τεχνητού Νεφρού εξοπλισμένες με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας για αιμοκάθαρση.
Η Μονάδα Τεχνητού Νεφρού «εφημερεύει» συνεχώς για την αντιμετώπιση οξέων περιστατικών, ενώ οι ασθενείς μπορούν να επικοινωνήσουν με τον ιατρό τους όλο το 24ωρο, για παροχή ιατρικών συμβουλών.
Η εξειδίκευση του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού και η διαρκής συνεργασία του Τμήματος με ιατρούς όλων των ειδικοτήτων (καρδιολόγους, ορθοπεδικούς, νευρολόγους, διαιτολόγους), βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.
Το Νεφρολογικό Τμήμα προσφέρει υψηλού επιπέδου ιατρικές και νοσηλευτικές υπηρεσίες στον ασθενή με νεφρολογικά προβλήματα.
Αντιμετωπίζεται όλο το φάσμα της Κλινικής Νεφρολογίας και ειδικά ασθενείς με οξεία και χρόνια νεφρική ανεπάρκεια.
Στην άρτια εξοπλισμένη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού εξυπηρετούνται, μέσα από την πλέον σύγχρονη τεχνολογική υποδομή, νεφροπαθείς σε πρόγραμμα αιμοκάθαρσης.
Το Νεφρολογικό Τμήμα διαθέτει μονάδες Τεχνητού Νεφρού εξοπλισμένες με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας για αιμοκάθαρση, ξεχωριστό θάλαμο για οροθετικούς ως προς την Ηπατίτιδα Β και Μονάδα Περιτοναϊκής Κάθαρσης.
Είναι στελεχωμένο με έμπειρους νεφρολόγους και παθολόγους με εξειδίκευση στη νεφρολογία.
Το τμήμα καλύπτει όλη την Κλινική Νεφρολογία ενώ διαθέτει κλίνες για υψηλού επιπέδου νοσηλεία ασθενών που πάσχουν από σπειραματονεφρίτιδα (νοσηλεία μίας ημέρας για βιοψία νεφρού υπό αξονικό τομογράφο), δυσρύθμιστη αρτηριακή υπέρταση, λοιμώξεις ουροποιητικού συστήματος.
Επίσης, Περιλαμβάνει Εξωτερικό Νεφρολογικό Ιατρείο και Εξωτερικό Υπερτασικό Ιατρείο.
Η εξειδίκευση του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού και η διαρκής συνεργασία του Τμήματος με ιατρούς όλων των ειδικοτήτων (καρδιολόγους, ορθοπεδικούς, νευρολόγους για την έγκαιρη αντιμετώπιση προβλημάτων που σχετίζονται με την ασθένεια καθώς και η συνεργασία με διαιτολόγο για εξατομικευμένες διαιτολογικές οδηγίες), βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.
Η Μονάδα Τεχνητού Νεφρού «εφημερεύει» συνεχώς για την αντιμετώπιση οξέων περιστατικών, ενώ οι ασθενείς μπορούν να επικοινωνήσουν με τον ιατρό τους όλο το 24ωρο, για παροχή ιατρικών συμβουλών.
Στο Νεφρολογικό τμήμα εφαρμόζεται η πρωτοποριακή μέθοδος αιμοδιήθησης (PHF) με διπλό φίλτρο (σε αιμοδυναμικά ασταθείς ασθενείς μετά από καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις).
Ο Όμιλος Ιατρικού Αθηνών, μέσω του πανελλαδικού δικτύου συνεργατών του, έχει συνεργασία με διεθνών προδιαγραφών κέντρα αιμοκάθαρσης σε υψηλού τουριστικού ενδιαφέροντος περιοχές της Ελλάδας.
Επίσης, στο Νεφρολογικό τμήμα υπάρχει μεγάλη ειδίκευση και στη χειρουργική αντιμετώπιση όγκων του νεφρού με χρήση ρομπότ (ρομποτική μερική νεφρεκτομή).
Η διαβητική νεφροπάθεια είναι μία από τις χρόνιες επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη και είναι μία από τις σημαντικότερες αιτίες αιμοκάθαρσης παγκοσμίως.
Σε ποσοστό 20-30%, τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2 θα αναπτύξουν διαβητική νεφροπάθεια 10 - 15 χρόνια από την έναρξη της νόσου.
Η πρώιμη διάγνωση της διαβητικής νεφροπάθειας στηρίζεται στην ανίχνευση μικρών ποσών λευκωματίνης στα ούρα, που χαρακτηρίζονται ως μικρο - λευκωματινουρία και αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 ή 2.
Ως μικρο - λευκωματινουρία ορίζεται η απέκκριση στα ούρα 30 - 300 mg λευκωματίνης το 24ωρο, σε 2 από 3 συλλογές ούρων σε χρονικό διάστημα 3 - 6 μηνών.
O παθοφυσιολογικός μηχανισμός της διαβητικής νεφροπάθειας είναι πολύπλοκος και περιλαμβάνει διάφορες μεταβολικές και αιμοδυναμικές διαταραχές, που υφίσταται ο νεφρός, καθώς και γενικότερα τη φλεγμονή των μικρών αγγείων του νεφρού.
Αίτια Διαβητικής Νεφροπάθειας
Οι σημαντικότεροι παράγοντες κινδύνου που ενοχοποιούνται στη διαβητική νεφροπάθεια είναι:
Διάγνωση Διαβητικής Νεφροπάθειας
Η διαβητική νεφροπάθεια είναι ασυμπτωματική στα αρχικά στάδια της νόσου και για το λόγο αυτό οι διαβητικοί ασθενείς πρέπει να υποβάλλονται σε τουλάχιστον ετήσια εξέταση των ούρων για απέκκριση λευκώματος.
Ένα διαβητικός, για να αποκλείσει το ενδεχόμενο να πάσχει από διαβητική νεφροπάθεια, θα πρέπει να προσδιορίσει την ποσότητα και την ανίχνευση της λευκωματίνης, συνήθως με συλλογή ούρων 24ώρου ή από ένα τυχαίο δείγμα ούρων.
Επίσης, θα πρέπει να μετρήσει την αρτηριακή του πίεση εάν είναι αυξημένη (πάνω από 130/80mmHg) και να υποβληθεί σε εξετάσεις αίματος, για να προσδιοριστεί η τιμή της κρεατινίνης του ορού και να εκτιμηθεί ο ρυθμός της νεφρικής λειτουργίας.
Ακόμα, θα πρέπει να επισκεφτεί τον οφθαλμίατρο, για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, που σχετίζεται άμεσα με τη νεφροπάθεια από διαβήτη.
Θεραπεία και πρόληψη Διαβητικής Νεφροπάθειας
Οι οδηγίες για την πρόληψη και τη θεραπεία της επιβεβαιωμένης διαβητικής νεφροπάθειας περιλαμβάνουν:
Ο περιοδικός έλεγχος των διαβητικών ασθενών για την πιθανή ανεύρεση μίας πρώιμης νεφρικής βλάβης είναι απαραίτητος, με σκοπό την έγκαιρη θεραπευτική παρέμβαση, ώστε να μειωθεί ο επιπολασμός της διαβητικής νεφροπάθειας.
Ο καρκίνος του νεφρού, δηλαδή ο σχηματισμός όγκου, είναι σε εµφάνιση η όγδοη πιο συχνή κακοήθεια στους άνδρες και η τρίτη συχνότερη κακοήθεια του ουροποιητικού συστήματος. Στατιστικά, ο καρκίνος του νεφρού κάνει την εµφάνισή του µετά την ηλικία των 60 ετών και οι άνδρες προσβάλλονται δύο φορές συχνότερα από τις γυναίκες.
Ο πιο συνήθης τύπος καρκίνου του νεφρού, που αφορά περίπου στο 85%, είναι ο νεφροκυτταρικός καρκίνος (renal cell carcinoma-RCC).
Κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται µε το συγκεκριμένο τύπο καρκίνου περίπου 30.000 Ευρωπαίοι, ενώ τα αποτελέσματα ερευνών που πραγματοποιήθηκαν στην Αµερική, καταδεικνύουν ότι το 2% όλων των καρκίνων στις ΗΠΑ αφορούν στον καρκίνο του νεφρού και σε πραγματικά νούµερα αυτό αντιστοιχεί σε περισσότερους από 65.000 Αμερικανούς.
Σύµφωνα µε αποτελέσµατα πρόσφατων µελετών, προκύπτει ότι παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες να δημιουργηθεί ο καρκίνος του νεφρού, µεταξύ άλλων είναι: το κάπνισµα, η απορρυθμισμένη αρτηριακή πίεση, ο διαβήτης, η έκθεση στον αµίαντο και το κάδµιο, η ποιότητα διατροφής, η παχυσαρκία, η κληρονομικότητα και η νεφρική ανεπάρκεια.
Τα πιθανά συμπτώματα του καρκίνου του νεφρού µπορεί είναι: το αίµα στα ούρα (αιματουρία), ο πόνος ή το αίσθηµα βάρους στην οσφύ, η ψηλαφητή µάζα στην κοιλιά, η απότοµη απώλεια βάρους, ο πυρετός, η αδυναµία, η υψηλή αρτηριακή πίεση ακόµη και η αναιµία.
Στις περισσότερες περιπτώσεις καρκίνου νεφρού, ο ασθενής δεν έχει κανένα σύµπτωµα και η ανεύρεσή του αποτελεί τυχαίο εύρηµα σε απεικονιστικές εξετάσεις.
Ο καρκίνος του νεφρού µπορεί να θεραπευτεί αν διαγνωστεί έγκαιρα. Συγκεκριμένα, πρόσφατες έρευνες ανεβάζουν το ποσοστό θεραπείας των ασθενών που διέγνωσαν γρήγορα την ύπαρξη καρκίνου στο νεφρό τους από το 80% στο 100%!
Η διάγνωση του καρκίνου του νεφρού δε µπορεί να γίνει µε µία απλή εξέταση αίµατος ή ούρων αλλά χρειάζονται απεικονιστικές εξετάσεις - υπερηχογράφηµα, αξονική ή µαγνητική τοµογραφία, ενδοφλέβια ουρογραφία ή συνδυασμός εξετάσεων- προκειμένου να σιγουρευτεί ο γιατρός για την ύπαρξη όγκου.
Στην περίπτωση ευρήµατος, ο ασθενής πρέπει να αξιολογηθεί για τον τύπο του καρκίνου και για το αν έχουν γίνει µεταστάσεις σε άλλα σηµεία του σώµατος (σταδιοποίηση) προκειμένου να αποφασιστεί η σωστή αντιμετώπιση της πάθησης.
Στην περίπτωση που ο όγκος είναι περιορισμένος µόνο στο νεφρό και δύναται λόγω θέσης και µεγέθους να εξαιρεθεί ολόκληρος και µε ασφάλεια, συνιστάται η µερική νεφρεκτομή. ∆ηλαδή η χειρουργική αφαίρεση της νεοπλασίας και όχι ολόκληρου του νεφρού, όπως παλαιότερα, προκειµένου να σωθεί όσο το δυνατόν περισσότερος νεφρικός ιστός.
Στόχος της «λεπτής» αυτής χειρουργικής επέµβασης είναι να διατηρηθεί όσο περισσότερο λειτουργικό τµήµα του οργάνου
Λιθίαση είναι η δημιουργία λίθων στην αποχετευτική μοίρα του ουροποιητικού συστήματος και αφορά το 12-13% του γενικού πληθυσμού.
Ανάλογα με την εντόπιση, έχουμε λιθίαση των νεφρών, λιθίαση των ουρητήρων (όπου ουρητήρες είναι τα σωληνάκια μέσω των οποίων μεταφέρονται τα ούρα από τους νεφρούς στην ουροδόχο κύστη), καθώς και λιθίαση της ουροδόχου κύστεως.
Από τους νεφρούς αποβάλλονται άχρηστες ουσίες μεταξύ των οποίων και άλατα κυρίως ασβεστίου και ουρικού οξέως. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις όπως πολύ πυκνά ούρα (υπερκορεσμένα με διαλύματα αλάτων) είτε διότι δεν πίνουμε αρκετά υγρά (αφυδάτωση) είτε διότι υπάρχει αυξημένη αποβολή μεταλλικών ουσιών, τα άλατα αυτά σχηματίζουν κρυστάλλους που ενώνονται μεταξύ τους και δημιουργούν πέτρες.
Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν το σχηματισμό λίθων είναι το οικογενειακό ιστορικό, οι διατροφικές συνήθειες, η ύπαρξη ανατομικών ανωμαλιών που προκαλούν στάση των ούρων.
Συνήθως ο λίθος μέσα στο νεφρό δε δημιουργεί προβλήματα, εάν όμως μετακινηθεί στον ουρητήρα προκαλεί απόφραξη εμποδίζοντας τη ροή των ούρων από τους νεφρούς στην ουροδόχο κύστη, ο νεφρός διογκώνεται (υδρονέφρωση) και προκαλεί έναν οξύ πόνο, τον γνωστό σε όλους μας κολικό του νεφρού.
Ο κολικός του νεφρού ξεκινά συνήθως στα πλευρά και μεταφέρεται χαμηλά στη βουβωνική περιοχή και τα γεννητικά όργανα. Χαρακτηριστικό του πόνου αυτού είναι ότι ο ασθενής δε βρίσκει θέση ανακούφισης.
Άλλα συμπτώματα λιθίασης που μπορεί να συνυπάρχουν είναι: ναυτία, έμετος, αιματουρία, συχνουρία και πυρετός εφόσον υπάρχουν λοιμώξεις.
Η απλή ακτινογραφία αναδεικνύει το 80% των λίθων. Το υπερηχογράφημα μας δίνει πληροφορίες για παρουσία λίθων και κυρίως εάν υπάρχει απόφραξη δηλαδή εμπόδιο στη ροή των ούρων. Τέλος, η αξονική τομογραφία μας δίνει μία λεπτομερή απεικόνιση, την ακριβή θέση του λίθου και τυχόν επιπτώσεις στους νεφρούς.
Μέχρι πριν μερικά χρόνια η αντιμετώπιση της λιθίασης ήταν δύσκολη και επίπονη. Με την εξέλιξη όμως της τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια οι πέτρες αντιμετωπίζονται με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους, όπως:
Εξωσωματική λιθοτριψία
Η εξωσωματική λιθοτριψία έχει καλύτερα αποτελέσματα στους λίθους του νεφρού και του αρχικού τμήματος του ουρητήρα. Με τη μέθοδο εξωσωματικής λιθοτριψίας παράγονται κύματα κρούσης που κονιορτοποιούν τις πέτρες.
Ουρητηροσκόπηση και ενδοσκοπική λιθοτριψία
Η ουρητηροσκόπηση και ενδοσκοπική λιθοτριψία συνίσταται στην εισαγωγή ενός λεπτού και μακρού οργάνου διαμέσου της ουρήθρας, της ουροδόχου κύστης στον ουρητήρα υπό όραση μέχρι το σημείο όπου βρίσκεται ο λίθος, ο οποίος κονιορτοποιείται με χρήση laser. Το ποσοστό επιτυχίας της ενδοσκοπικής λιθοτριψίας ξεπερνάει το 95%.
Διαδερμική λιθοτριψία
Οι ενδείξεις έχουν περιοριστεί μόνο σε μεγάλους λίθους των νεφρών.
Οι νεφροί είναι τα όργανα του ανθρώπου που λειτουργούν ως φυσικό φίλτρο του οργανισµού, καθώς καθαρίζουν καθηµερινά 200 λίτρα αίµατος και απαλλάσσουν τον οργανισµό από κάθε περιττή και επικίνδυνη ουσία, αποβάλλοντάς τη µε την ούρηση.
Επίσης, τα νεφρά ρυθµίζουν την ισορροπία των µεταλλικών στοιχείων και του νερού, βοηθούν στην παραγωγή των ερυθρών αιµοσφαιρίων, ενεργοποιούν τη βιταµίνη D και παράγουν ουσίες που ρυθµίζουν την αρτηριακή πίεση. Οι δύο νεφροί στο σώµα µας βρίσκονται εκατέρωθεν της σπονδυλικής στήλης και συγκεκριμένα στην οσφυϊκή µοίρα ακριβώς κάτω από το διάφραγμα.
Η νεφρική ανεπάρκεια είναι η αδυναμία των νεφρών να επιτελέσουν τις παραπάνω λειτουργίες και μπορεί να είναι οξεία και χρόνια.
Στην οξεία νεφρική ανεπάρκεια τα νεφρά σταματούν ξαφνικά να λειτουργούν, με αποτέλεσμα οι περιττές κι επικίνδυνες ουσίες να μην φιλτράρονται αλλά να συσσωρεύονται στον οργανισμό.
Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, αφορά σε βλάβη των νεφρών, η οποία προκαλεί μία προοδευτική και μη αναστρέψιμη μείωση της λειτουργίας τους.
Η οξεία νεφρική ανεπάρκεια χαρακτηρίζεται από:
Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια ήπια και μπορεί να είναι ασυμπτωματική για πολλά χρόνια. Βαθμιαία όμως και με την επιδείνωση της νόσου, τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν είναι:
Η οξεία νεφρική ανεπάρκεια προκαλείται από την αιφνίδια και σοβαρή μείωση της ροής του αίματος προς τα νεφρά (λόγω αιμορραγίας, τραυματισμού ή λοίμωξης), από σοβαρή αφυδάτωση, από πέτρες του ουροποιητικού, όγκους και διόγκωση του προστάτη, που προκαλεί επίσχεση ούρων.
Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια οφείλεται στην υψηλή αρτηριακή πίεση, το σακχαρώδη διαβήτη, διάφορες παθήσεις των νεφρών, όπως η σπειραματονεφρίτιδα και η πολυκυστική νόσος των νεφρών, η στένωση της νεφρικής αρτηρίας και η μακροχρόνια λήψη φαρμάκων, όπως τα αντιφλεγμονώδη.
Η διάγνωση της νεφρικής ανεπάρκειας, οξείας και χρόνιας, περιλαμβάνει τη λήψη ιστορικού, αιματολογικό έλεγχο και απεικονιστικές εξετάσεις - υπερηχογράφηµα, αξονική ή µαγνητική τοµογραφία, ή συνδυασμός εξετάσεων.
Η θεραπεία της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας είναι αρχικά συντηρητική και έχει ως στόχο την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων κι επιπλοκών της. Όταν όμως αυτή δεν είναι αρκετή τότε είναι απαραίτητη η αιμοκάθαρση μέχρι την ανάκαμψη της νεφρικής λειτουργίας του ασθενούς.
Στο τελικό στάδιο της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας ο ασθενής χρειάζεται άμεση υποστήριξη της νεφρικής λειτουργίας, με αιμοκάθαρση ή περιτοναϊκή κάθαρση, ή μεταμόσχευση νεφρού.
Το Νεφρολογικό Τμήμα διαθέτει μονάδες Τεχνητού Νεφρού εξοπλισμένες με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας για αιμοκάθαρση.
Η Μονάδα Τεχνητού Νεφρού «εφημερεύει» συνεχώς για την αντιμετώπιση οξέων περιστατικών, ενώ οι ασθενείς μπορούν να επικοινωνήσουν με τον ιατρό τους όλο το 24ωρο, για παροχή ιατρικών συμβουλών.
Η εξειδίκευση του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού και η διαρκής συνεργασία του Τμήματος με ιατρούς όλων των ειδικοτήτων (καρδιολόγους, ορθοπεδικούς, νευρολόγους, διαιτολόγους), βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.
