Τα ανευρύσματα του εγκεφάλου δημιουργούνται σε σημεία των εγκεφαλικών αρτηριών όπου το τοίχωμά τους είτε έχει κάποιο δομικό ελάττωμα, είτε δέχεται αυξημένες πιέσεις από την ροή του αίματος.

Δεν είναι συγγενείς ανωμαλίες αλλά αναπτύσσονται μέσα σε αρκετά χρόνια σε κάποια αρτηρία η οποία παρουσιάζει κάποιους από τους παραπάνω προδιαθεσικούς παράγοντες.

Έχουν συνήθως σακοειδές σχήμα σαν ένας σάκος που αναπτύσσεται στο τοίχωμα της αρτηρίας.

Τα ανευρύσματα του εγκεφάλου παρουσιάζουν κίνδυνο ρήξεως και πρόκλησης αιμορραγίας στον εγκέφαλο (υπαραχνοειδής αιμορραγία, ενδοεγκεφαλικό αιμάτωμα κ.λπ.), η οποία μπορεί να έχει σοβαρότατες συνέπειες για τον ασθενή.

Για το λόγο αυτό, εφ’ όσον διαγνωσθεί ένα ανεύρυσμα εγκεφάλου, πρέπει να αντιμετωπίζεται το συντομότερο δυνατόν.

Η αντιμετώπιση των ανευρυσμάτων με κρανιοτομία και αποκλεισμό του ανευρύσματος με ένα η περισσότερα ειδικά κλιπ, είναι μία πολύ βαριά επέμβαση που συνοδεύεται από σημαντικούς κινδύνους και σήμερα πλέον έχει αντικατασταθεί από τον εμβολισμό, δηλαδή τη μικροχειρουργική απολίνωση.

Με τον εμβολισμό δεν ανοίγεται το κρανίο, αλλά διαμέσου της μηριαίας αρτηρίας καθοδηγείται ένας πολύ λεπτός μικροκαθετήρας στον εγκέφαλο και το άκρο του τοποθετείται μέσα στο σάκο του ανευρύσματος.

Στη συνέχεια προωθούνται μέσα στο ανεύρυσμα ειδικά μικροσπειράματα εμβολισμού μέχρι να αποφραχθεί πλήρως ο σάκος του και να αποκλειστεί από την κυκλοφορία του αίματος.

Τα αποτελέσματα του εμβολισμού των ανευρυσμάτων είναι εξαιρετικά, συνοδεύονται από πολύ χαμηλά ποσοστά επιπλοκών και συνεπάγονται ελάχιστη ταλαιπωρία του ασθενούς.

Διεθνώς, αποτελεί την πρώτη επιλογή για την αντιμετώπιση των ανευρυσμάτων του εγκεφάλου, ενώ η κρανιοτομία παραμένει δεύτερη επιλογή για ένα μικρό ποσοστό ανευρυσμάτων στα οποία δε μπορεί να εφαρμοστεί ο εμβολισμός για τεχνικούς ή ανατομικούς λόγους.