Ένα  από τα πλέον συχνά προβλήματα των άνω άκρων, ιδιαίτερα στις γυναίκες, είναι το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα. Η πρώτη περιγραφή του συνδρόμου ανάγεται στον James Pajet το 1863.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΝΑΤΟΜΙΚΗΣ

Το μέσο νεύρο πορεύεται κατά μήκος της παλαμιαίας επιφανείας του αντιβραχίου και καταλήγει στα δάκτυλα, αφού διέλθει δια του καρπιαίου σωλήνα. Ο καρπιαίος σωλήνας είναι οστεο-ινώδης σωλήνας που το έδαφος του αποτελούν τα οστά του καρπού και η κορυφή του ο εγκάρσιος σύνδεσμος του καρπού. Το περιεχόμενο του εκτός από το μέσο νεύρο, είναι οι 9 τένοντες που εκτελούν τις κινήσεις των δακτύλων και του αντίχειρα. Ο σωλήνας είναι ανένδοτος και οποιαδήποτε αύξηση του όγκου των περιοχομένων ιστών, οδηγεί αναπόφευκτα σε πίεση του μέσου νεύρου που είναι και το πιο ευπαθές.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Τα αίτια που μπορούν να οδηγήσουν σε πίεση του μέσου νεύρου στον καρπιαίο σωλήνα είναι πολλά. Τα πλέον συνήθη είναι:

• επαναλαμβανόμενη έντονη χρησιμοποίηση των χεριών
• επαναλαμβανόμενες κινήσεις κάμψεως του καρπού
• κατάγματα-εξαρθήματα του κάτω πέρατος της κερκίδος και των οστών του       καρπού
• φλεγμονώδεις παθήσεις με συνηθέστερη μορφή την ρευματοειδή αρθρίτιδα
• ενδοκρινολογικές διαταραχές όπως είναι ο υπερθυρεοειδισμός ή οι ορμονικές διαταραχές μετά την εμμηνόπαυση και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
• μεταβολικά νοσήματα, κυρίως ο σακχαρώδης διαβήτης
• ανατομικές ανωμαλίες
• τοπικοί όγκοι

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Τα συμπτώματα, εκδηλούνται κυρίως με μούδιασμα στα δάκτυλα που νευρώνονται από το μέσο νεύρο, δηλαδή στον αντίχειρα, στο δείκτη, στο μέσο και στο μισό παράμεσο. Τα δάκτυλα που εμπλέκονται περισσότερο είναι ο δείκτης και ο μέσος. Στην αρχή το μούδιασμα έρχεται και παρέρχεται, ενώ αργότερα γίνεται μόνιμο, εμφανίζεται κυρίως τις πρωινές ώρες και πολλές φορές ξυπνά την άρρωστη.Τα συμπτώματα αυτά για άγνωστο λόγο, υποχωρούν ή βελτιώνονται με την ανύψωση του μέλους και την άσκηση και επιδεινώνονται σε καταστάσεις όπου ο καρπός βρίσκεται σε κάμψη όπως στην οδήγηση ακόμα και στο διάβασμα της εφημερίδας. Συχνά εμφανίζεται πόνος κεντρικώτερα του καρπού στη μεσότητα του αντιβραχίου και στον αγκώνα, ενώ μερικές φορές μπορεί να φτάσει  μέχρι τον βραχίονα και τον ώμο. Υπαισθησίες ή παραισθήσεις μπορεί να υπάρχουν σ' ολόκληρο το χέρι και η απώλεια της αισθήσεως οδηγεί στην καλούμενη "ατζαμοσύνη", να πέφτουν δηλαδή τα αντικείμενα από το χέρι. Μυική αδυναμία εμφανίζεται σε παραμελημένες καταστάσεις και εκδηλώνεται με αδυναμία πλήρους χρησιμοποιήσεως του αντίχειρα .

Η διάγνωση επιτυγχάνεται με τη σωστή κλινική εξέταση, και επιβεβαιώνεται  με τον εργαστηριακό έλεγχο (ηλεκτρομυογράφημα).Θα πρέπει να σημειωθεί  ότι σε ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών, το ηλεκτρομυογράφημα δεν επιβεβαιώνει την κλινική εκτίμηση, η οποία θεωρείται και η πλέον σημαντική.

Σπανιώτερα απαιτούνται ειδικές εξετάσεις για τον καθορισμό της αιτιολογίας της νόσου.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Ελαφρές μορφές αντιμετωπίζονται με νυχτερινούς νάρθηκες και αποφυγή κινήσεως κάμψεως του καρπού. Η ανάπαυση οδηγεί στη μείωση του ερεθισμού της περιοχής. Ταυτόχρονα, η χορήγηση με στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ενισχύει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Η έκχυση κορτιζόνης στον καρπιαίο σωλήνα επίσης, έχει προταθεί σαν θεραπεία σε πιο σοβαρά σύνδρομα πιέσεως του καρπιαίου σωλήνα και χρησιμοποιείται σε επιλεγμένες περιπτώσεις.

Στους ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στην συντηρητική  αγωγή, καθώς και στους ασθενείς με έντονα σημεία πιέσεως, είναι απαραίτητη η χειρουργική διάνοιξη.Η εγχείρηση γίνεται με τοπική αναισθησία στην περιοχή του καρπού.Η τομή είναι επιμήκης 3cm περίπου και η αποσυμπίεση του μέσου νεύρου επιτυγχάνεται κατόπιν διατομής του εγκαρσίου συνδέσμου.

Μετεγχειρητικά, εφαρμόζεται μαλακή επίδεση για διάστημα 2-3 εβδομάδων.

Η πλήρης δραστηριότητα του χεριού επανέρχεται σε χρονικό διάστημα περίπου  4-6 εβδομάδων.