Η πλέον ενδεδειγμένη και αποτελεσματική θεραπευτική προσέγγιση είναι σήμερα η ρομποτική αποκατάσταση με χρήση πλέγματος. Η λαπαροσκοπική ή ρομποτική αποκατάσταση έχει σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι της κλασικής ανοικτής τεχνικής.

Η κάμερα του ρομποτικού λαπαροσκοπίου δείχνει τρισδιάστατη εικόνα των εσωτερικών οργάνων του ασθενούς σε μεγέθυνση και σε υψηλή ευκρίνεια. Έτσι η επέμβαση αποκατάσταση κήλης είναι εντελώς αναίμακτη, καθώς τα αγγεία αναγνωρίζονται με ευκολία και καυτηριάζονται.

Σε κάθε περίπτωση τοποθετείται πλέγμα. Η μικρή, σχεδόν αόρατη, τομή των 5-6 χιλιοστών μέσω της οποίας εισέρχονται τα ρομποτικά εργαλεία, πραγματοποιείται μόνο στο δέρμα και όχι στους μυς όπως απαιτείται στην κλασική ανοιχτή επέμβαση.

Στη ρομποτική αποκατάσταση υπάρχει σχεδόν παντελής απουσία μετεγχειρητικών πόνων. Η παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο περιορίζεται σε λίγες μόνο ώρες, έως το πολύ μία ημέρα. Ο χειρουργημένος μπορεί να περπατήσει και να καθίσει την ίδια ημέρα, ενώ η επιστροφή στην εργασία και στις καθημερινές δραστηριότητες μπορεί να πραγματοποιηθεί ταχύτατα.

Kατά τη ρομποτική αποκατάσταση κήλης, σπανιότατα δημιουργούνται φλεγμονές, ή μετεγχειρητικές λοιμώξεις. Με την πάροδο λίγων εβδομάδων όλα τα σημάδια της επέμβασης εξαφανίζονται πλήρως.

Αποκαθίστανται αμφοτερόπλευρες βουβωνοκήλες με τις ίδιες τομές. Η ρομποτική αποκατάσταση κήλης αποτελεί εξαιρετική επέμβαση για αποκατάσταση υποτροπής βουβωνοκήλης μετά από προηγηθείσα «ανοιχτή» εγχείρηση.

Επίσης, η ρομποτική αποκατάσταση κήλης είναι ιδανική για την ενίσχυση του κοιλιακού τοιχώματος σε αθλητές (αντιμετώπιση του συνδρόμου «κοιλιακών – προσαγωγών»). Οι τραυματισμοί της βουβωνικής χώρας αποτελούν το 2 έως 5 % όλων των αθλητικών τραυματισμών.

Η πρώιμη διάγνωση και σωστή θεραπεία της κήλης έχουν μεγάλη σημασία προκειμένου να μην γίνουν αυτές οι ενοχλήσεις χρόνιες, με καταστροφικές συνέπειες στην καριέρα των αθλητών. Καταπόνηση των προσαγωγών είναι το πιο συχνά μυοσκελετικό αίτιο βουβωνικού άλγους στους αθλητές.

Άλλα αίτια βουβωνικού άλγους περιλαμβάνουν την κήλη των αθλητών, τη ρήξη οπισθίου τοιχώματος του βουβωνικού τόνου, τη θυλακιίτιδα λαγονοψοϊτου, κατάγματα, συμπίεση νεύρων της περιοχής και το σύνδρομο «snapping hip».