Η ρομποτική σιγμοειδεκτομή, για αντιμετώπιση επεισοδίων εκκολπωματίτιδας αποτελεί την πλέον εξελιγμένη προσέγγιση. Κολεκτομή είναι η χειρουργική αφαίρεση τμήματος ή και όλου του παχέος εντέρου.

Η ρομποτική χειρουργική έφερε επανάσταση στην πολύ χαμηλή κολεκτομή (χαμηλή πρόσθια κολεκτομή) με αποτελέσματα που ανταγωνίζονται τις λαπαροσκοπικές τεχνικές σε ότι αφορά τη ριζικότητα της εξαίρεσης του όγκου.

Στην ολική κολεκτομή αφαιρείται ολόκληρο το παχύ έντερο και γίνεται ειλεοπρωκτική αναστόμωση, ενώνεται δηλαδή το λεπτό έντερο με τον πρωκτό (Pouch).

Σε κάποιες, σπάνιες πλέον, περιπτώσεις γίνεται μόνιμη ειλεοστομία (παρά φύση έδρα). Στη μερική (τμηματική) κολεκτομή αφαιρείται μόνο το τμήμα του εντέρου όπου εντοπίζεται το πρόβλημα. Ανάλογα με το τμήμα του εντέρου που αφαιρείται, διακρίνονται η τμηματική, η αριστερή, η δεξιά κολεκτομή και η σιγμοειδεκτομή.

Οι κλασικές «ανοικτές» κολεκτομές είναι ιδιαίτερα τραυματικές επεμβάσεις, καθώς ο χειρουργός είναι αναγκασμένος να πραγματοποιήσει μια μεγάλη τομή στην κοιλιά για να προσπελάσει πολλά από τα σπλάχνα, προκειμένου να φτάσει στο παχύ έντερο.

Έτσι, το «χειρουργικό τραύμα» είναι σημαντικό και οι ασθενείς αντιμετωπίζουν μία συχνά μεγάλη και δύσκολη περίοδο ανάρρωσης.

Στις λαπαροσκοπικές κολεκτομές, ο χειρουργός κάνει 4 ή 5 μικρές τομές μισού εκατ. και όλη η επέμβαση γίνεται μέσα από στενούς σωλήνες, από όπου εισάγονται τα εξειδικευμένα λαπαροσκοπικά χειρουργικά εργαλεία (τροκάρ).

Το λαπαροσκόπιο, ένα μικροσκοπικό τηλεσκόπιο συνδεδεμένο με μια βιντεοκάμερα, εισέρχεται μέσα από έναν σωλήνα ενός εκατ. και επιτρέπει στον χειρουργό να βλέπει τα εσωτερικά όργανα του ασθενούς σε μεγέθυνση στην οθόνη μιας τηλεόρασης.

Μία από τις μικρές τομές (αυτή του ομφαλού) μεγαλώνει 4-6 εκατ. Στο τέλος της επέμβασης προκειμένου να εξέλθει το τμήμα του εντέρου που έχει αφαιρεθεί και να πραγματοποιηθεί η αναστόμωση με ασφάλεια.

Στις ρομποτικές κολεκτομές πραγματοποιούνται πάλι μικροτομές των 5-7 χιλιοστών, ωστόσο, το χειρουργικό πεδίο είναι πλέον σταθερό και ο χειρουργός νιώθει μεγάλη ελευθερία στα χέρια του, σαν να είχε την κοιλιά ανοικτή μπροστά του.

Επιπρόσθετα, η ενδοκοιλιακή κατασκευή αναστομώσεων (συνένωσης του εντέρου μετά την αφαίρεση του πάσχοντος τμήματος) πραγματοποιείται με μεγαλύτερη άνεση και ασφάλεια απ' ότι στη λαπαροσκόπηση.

Πρόσφατες μελέτες υποστηρίζουν ότι η ρομποτική μπορεί να προσφέρει πλεονέκτημα ως προς τον λεμφαδενικό καθαρισμό γύρω από την περιοχή της βλάβης, προσφέροντας ενδεχομένως ογκολογικό πλεονέκτημα στην περίπτωση κακοήθειας.

Μία νέα τεχνολογία διεγχειρητικής απεικόνισης λεμφαδένων (firefly technology) «φωτίζει» τους προσβεβλημένους λεμφαδένες.

Συμπερασματικά, η ρομποτική κολεκτομή προσφέρει μικρότερο χειρουργικό τραύμα, μικρότερη απώλεια αίματος, γρηγορότερη επαναφορά λειτουργίας του εντέρου, μικρότερο μετεγχειρητικό πόνο, αισθητικά καλύτερο αποτέλεσμα, μικρότερο χρόνο παραμονής στο νοσοκομείο, ταχύτερη επιστροφή σε μια δίαιτα στερεής τροφής, συντομότερη επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες και πιθανώς καλύτερη ογκολογική ριζικότητα.

Λόγω της ευχέρειας κινήσεων και της τρισδιάστατης απεικόνισης, το Da Vinci είναι πραγματικά χρήσιμο σε συγκεκριμένες φάσεις της επέμβασης (κινητοποίηση εντέρου, έλεγχος αγγείων, χειρισμοί εντός μιας στενής πυέλου, ενδοκοιλιακή συρραφή αναστομώσεων και αναγνώριση των νευρικών πλεγμάτων).

Η αναγνώριση των νεύρων της πυέλου είναι καθοριστικής σημασίας για τη διατήρηση της στυτικής λειτουργίας και για την αποφυγή μετεγχειρητικής ακράτειας.

Η ελάχιστα τραυματική χειρουργική προτείνεται σήμερα από διεθνώς αναγνωρισμένες χειρουργικές ομάδες ως μέσο για τη βελτίωση των μετεγχειρητικών αποτελεσμάτων σε ασθενείς που υποβάλλονται σε γαστρεκτομή για καρκίνο του στομάχου, ιδίως όταν η νόσος βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο.

Δυστυχώς, οι συμβατικές λαπαροσκοπικές τεχνικές δεν χαίρουν ευρείας αποδοχής λόγω των τεχνικών δυσκολιών που προκύπτουν, ιδίως από μη - έμπειρες ομάδες και ιδιαίτερα κατά τον λεμφαδενικό καθαρισμό.

Ο λεμφαδενικός καθαρισμός έχει αποδειχθεί ότι είναι εφικτός ενδοσκοπικά. Εντούτοις, ακόμα και όταν πραγματοποιείται από έμπειρους χειρουργούς, παραμένει μία τεχνικά δύσκολη επέμβαση, που σχετίζεται με αυξημένα ποσοστά διεγχειρητικών προβλημάτων, όπως π.χ. αιμορραγία, ιδίως κατά την παρασκευή γύρω από τα μεγάλα αγγεία (ηπατική, κοιλιακή και σπληνικές αρτηρίες).

Καθώς υπάρχει συνεχώς αυξανόμενη βιβλιογραφία που υποστηρίζει ότι η εκτεταμένη λεμφαδενεκτομή μπορεί να εφαρμοσθεί με χαμηλή νοσηρότητα, ογκολογικά κέντρα διεθνούς φήμης προτείνουν το ρομποτικό σύστημα da Vinci ως μέσο διευκόλυνσης της ενδοσκοπικής προσέγγισης της γαστρεκτομής και του λεμφαδενικού καθαρισμού για καρκίνο.

Χαρακτηριστικά, η ομάδα του W.J.Hyung δημοσίευσε (Μάιος 2011) συγκριτική μελέτη που περιλάμβανε 827 ασθενείς και έκανε σύγκριση μεταξύ ρομποτικής και λαπαροσκοπικής γαστρεκτομής για πρώιμο γαστρικό καρκίνο.

Τα αποτελέσματα δείχνουν καλύτερα βραχυπρόθεσμα μετεγχειρητικά αποτελέσματα με τη ρομποτική τεχνική και συγκρίσιμη ογκολογική ριζικότητα. Παρόμοιες εργασίες έχουν παρουσιαστεί και από την ομάδα του Pigazzi από τις ΗΠΑ, Lee από την Κορέα, Morel από την Ελβετία και D'Annibale από την Ιταλία.

Το ρομποτικό σύστημα διευκολύνει σημαντικά την αναγνώριση της ανατομίας, την κινητοποίηση και Παρασκευή του στομάχου, τον εντοπισμό και καθαρισμό των λεμφαδένων και την αποφυγή επιπλοκών κατά την επέμβαση.

Μία καλοήθης βλάβη του γαστρικού τοιχώματος μπορεί να αφαιρεθεί με σφηνοειδή εκτομή, δηλαδή χωρίς να αφαιρεθεί τμήμα του στομάχου: διανοίγεται το γαστρικό τοίχωμα, αφαιρείται η μάζα σε υγιή όρια και ξαναράβεται το τοίχωμα με τη βοήθεια του ρομποτικού συστήματος.

Για μάζες που βρίσκονται στην περιφέρεια του στομάχου πραγματοποιείται περιφερική γαστρεκτομή, ενώ για πιο κεντρικές μάζες γίνεται υφολική ή ολική γαστρεκτομή με λεμφαδενικό καθαρισμό.

Η χειρουργική αφαίρεση του επινεφριδίου (επινεφριδεκτομή) είναι η προτεινόμενη θεραπεία για τους ασθενείς με επινεφριδικές μάζες που παράγουν αυξημένη ποσότητα ορμονών και για πρωτοπαθείς όγκους του επινεφριδίου, που είναι ύποπτοι για κακοήθεια.

Στο παρελθόν, η ανοικτή τεχνική για την επινεφριδεκτομή απαιτούσε μία μεγάλη τομή 15-30 εκατοστών στο κοιλιακό τοίχωμα, τη νεφρική χώρα ή τη ράχη. Σήμερα, χάρη στην ελάχιστα τραυματική χειρουργική, η ρομποτική επινεφριδεκτομή μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω 4 τομών των 7 χιλιοστών.

Οι ασθενείς φεύγουν από το νοσοκομείο σε μία με δύο μέρες και επιστρέφουν στις εργασίες τους πολύ ταχύτερα από τους ασθενείς που αναρρώνουν από την αντίστοιχη ανοικτή επέμβαση.

Η ρομποτική επινεφριδεκτομή αποτελεί εξέλιξη της λαπαροσκοπικής, κυρίως διότι στοχεύει στο να ξεπεραστούν ορισμένοι από τους περιορισμούς των λαπαροσκοπικών τεχνικών.

Τα βασικά πλεονεκτήματα της ρομποτικής επινεφριδεκτομής αφορούν κυρίως:

• στην υψηλή ακρίβεια και το μικρό μέγεθος των εργαλείων, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να μιμούνται τον ανθρώπινο καρπό πραγματοποιώντας αρθρωτές κινήσεις (endowristinstruments) και
• στη τρισδιάστατη, στερεοσκοπική απεικόνιση υψηλής ευκρίνειας του εγχειρητικού πεδίου (3D,HD 1080i).

Μόνο εάν αναλογιστούμε την ανατομική δυσκολία των επεμβάσεων αυτών, στις οποίες πρέπει να αναγνωριστούν προσεκτικά όλοι οι αγγειακοί κλάδοι που περιβάλλουν το όργανο, θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε την αναγκαιότητα της ρομποτικής στις περιπτώσεις αυτές.

Διατηρώντας όλα τα πλεονεκτήματα μιας ελάχιστα τραυματικής μεθόδου η ρομποτική προσφέρει μικρότερη καταπόνηση και γρηγορότερη ανάρρωση, λιγότερες διεγχειρητικές απώλειες αίματος, ελάττωση του μετεγχειρητικού πόνου, ελαχιστοποίηση μετεγχειρητικών επιπλοκών που σχετίζονται με το τραύμα (διαπύηση, διάσπαση, κήλη, χρόνιο άλγος), μικρότερα ποσοστά μετεγχειρητικών συμφύσεων, λιγότερες αναπνευστικές και καρδιαγγειακές επιπλοκές, καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, μικρότερη διάρκεια νοσηλείας και ταχεία επάνοδο στην εργασία.

Επίσης, η ρομποτική χειρουργική προσφέρει πλεονεκτήματα και για τον χειρουργό, όπως πιο εργονομική θέση, αίσθηση «ανοικτής χειρουργικής» για τα μάτια και τα χέρια του χειρουργού, σταθερή εικόνα μέσω κάμερας, ελάχιστη παρέμβαση στο σώμα του ασθενούς, τοποθέτηση ραμμάτων με μεγάλη ευκολία και απόλυτη ακρίβεια στο εσωτερικό του σώματος, ευκολότερη εκμάθηση λαπαροσκοπικών σύνθετων επεμβάσεων και ελαχιστοποίηση της φυσικής κόπωσης.

Η δυνατότητα σύνδεσης του ρομποτικού συστήματος με το ηλεκτρονικό δίκτυο της κλινικής μας (σύστημα Tile-Pro), παρέχει άμεση πρόσβαση κατά τη διάρκεια της επέμβασης σε όλες τις εξετάσεις του περιστατικού καθώς και σε ανασυνδυασμένα τρισδιάστατα μοντέλα της ιδιαίτερης ανατομίας του κάθε ασθενούς που χρησιμεύουν ως «χάρτης» για τον χειρουργό εντός του χειρουργείου (navigation).

Η συντηρητική θεραπεία των ινομυωμάτων, η οποία περιλαμβάνει μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ορμόνες και αγωνιστές της GnRH, μπορεί να μετριάσει τα συμπτώματα, εντούτοις μόνο με τη χειρουργική θεραπεία μπορεί να επιτευχθεί η οριστική αντιμετώπιση τους.

Η χειρουργική αντιμετώπιση των ινομυωμάτων, εκτός από την υστερεκτομή περιλαμβάνει και εναλλακτικές χειρουργικές μεθόδους, όπως την εκπυρήνιση, δηλαδή την αφαίρεση των ινομυωμάτων με ταυτόχρονη διατήρηση της μήτρας.

Η μέθοδος αυτή συστήνεται στις γυναίκες που επιθυμούν να τεκνοποιήσουν, καθώς και σε αυτές που αρνούνται να αφαιρέσουν τη μήτρα τους. Παραδοσιακά, η ινομυωματεκτομή (αφαίρεση ινομυώματος) γίνεται μέσα από μεγάλες χειρουργικές τομές, παρόμοιες ή λίγο μικρότερες από αυτές της καισαρικής τομής, μέσω των οποίων αφαιρείται το ινομύωμα και συρράπτεται η μήτρα για να περιοριστεί η αιμορραγία και η λοίμωξη.

Επίσης, η επιμελής συρραφή του τοιχώματος της μήτρας εμποδίζει τον κίνδυνο της ρήξης της μήτρας σε περίπτωση μελλοντικής εγκυμοσύνης.

Μια νέα μέθοδος αντιμετώπισης των ινομυωμάτων είναι ο εμβολισμός της αγγείωσης τους, ο οποίος προκαλεί τη συρρίκνωση τους. Εντούτοις ο ελάχιστος αριθμός μελετών αναφορικά με τη μακρόχρονη επιτυχία της μεθόδου περιορίζει σημαντικά την εφαρμογή της.

Μία άλλη προσέγγιση είναι η λαπαροσκοπική αφαίρεση ινομυωμάτων, η οποία προσφέρει τα πλεονεκτήματα της ελάχιστα τραυματικής μεθόδου, αλλά προϋποθέτει άριστη χειρουργική ικανότητα του χειρουργού, ενώ η ποιότητα της συρραφής και της μετεγχειρητικής γονιμότητας αμφισβητούνται από πολλούς επιστήμονες.

Ακόμα και σήμερα η πλειονότητα των ινομυωματεκτομών διενεργείται δια της ανοικτής μεθόδου, εξαιτίας των περιορισμών της συμβατικής λαπαροσκοπικής μεθόδου.

Στους περιορισμούς περιλαμβάνονται η δυσκολία διάκρισης του σωστού πλάνου μεταξύ του ινομυώματος και του μυομητρίου και η αποκατάσταση του τοιχώματος σε πολλαπλά στρώματα για καλύτερη στήριξη και αιμόσταση.

Επιπλέον η λαπαροσκοπική εκπυρήνιση ινομυώματος είναι μία χειρουργική πρόκληση για το γυναικολόγο, με συνέπεια οι επεμβάσεις αυτές να περιορίζονται στις περιπτώσεις με ένα ή το πολύ δύο ινομυώματα, με μέγεθος έως 5 εκατοστά, κατά προτίμηση με υπορογόνια θέση και στη πρόσθια επιφάνεια ή στο πυθμένα της μήτρας.

Εξέλιξη της λαπαροσκοπικής προσέγγισης αποτελεί η χρήση του ρομποτικού συστήματος da Vinci, το οποίο χρησιμοποιεί την πλέον προηγμένη διαθέσιμη τεχνολογία προκειμένου να ξεπεράσει τις προκλήσεις της λαπαροσκοπικής αφαίρεσης των ινομυωμάτων.

Η ρομποτική ινομυωματεκτομή επιτρέπει τη διεξαγωγή του χειρουργείου με ασύγκριτη ακρίβεια, ευελιξία κινήσεων και απίστευτη τρισδιάστατη εικόνα μέσα στο σώμα.

Η επέμβαση είναι ελάχιστα τραυματική, διότι πραγματοποιείται μέσα από 4 μικροτομές μικρότερες των 10 χιλιοστών σε μήκος. Η εφαρμογή της σύγχρονης τεχνολογίας στα έμπειρα χέρια ενός γυναικολόγου, επιτρέπει την εκπυρήνιση των ινομυωμάτων με διατήρηση της μήτρας ακόμα και έπειτα από προηγούμενες καισαρικές τομές η άλλα χειρουργεία της μήτρας.

Η υψηλής ευκρίνειας (High Definition) εικόνα επιτρέπει την αναγνώριση της ανατομίας, των αγγείων και του πλάνου αποκόλλησης του ινομυώματος κατά την εκπυρήνιση. Η μήτρα συρράπτεται σε πολλαπλά στρώματα όπως και στην ανοικτή χειρουργική.

Το ινομύωμα αφαιρείται από τη κοιλιά σε ιστοτεμάχια, δίχως να απαιτείται επιπλέον χειρουργική τομή. Στις γυναίκες όπου η διατήρηση της μήτρας είναι επιθυμητή, η ρομποτική ινομυωματεκτομή προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με την ανοικτή μέθοδο, όπως:

• Λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο,
• Μικρότερη απώλεια αίματος και ανάγκη για μετάγγιση,
• Βραχύτερη νοσηλεία,
• Ταχύτερη ανάρρωση και επιστροφή στην καθημερινή ζωή και την οικογένεια,
• Λιγότερες επιπλοκές και μετεγχειρητικές λοιμώξεις,
• Λιγότερες μετεγχειρητικές συμφύσεις,
• Ακριβής και ισχυρή συρραφή του τοιχώματος της μήτρας σε πολλαπλά στρώματα,
• Ελάχιστα επεμβατική χειρουργική σε γυναίκες με ευμεγέθη, ενδοτοιχικά και ινομυώματα σε
• δυσπρόσιτες ανατομικές θέσεις,
• Βέλτιστο αισθητικό αποτέλεσμα με μικρές χειρουργικές τομές.

H χειρουργική του παγκρέατος και μάλιστα με διατήρηση σπληνός, αποτελεί δύσκολο πεδίο. Η δυσκολία διπλασιάζεται, όταν προσεγγίζει κανείς την κεφαλή του παγκρέατος σε μια παγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομή (επέμβαση Whipple για καρκίνο κεφαλής παγκρέατος).

Η ασφάλεια και η σταθερότητα που προσφέρει το ρομποτικό σύστημα DaVinci είναι, στην περίπτωση αυτή, πιο χρήσιμα από ποτέ.

Η μεγάλη ευχέρεια κινήσεων των ρομποτικών βραχιόνων δίνει τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί η επέμβαση εξ’ ολοκλήρου ενδοσκοπικά, γεγονός που αποκτά ιδιαίτερη σημασία κατά τη φάση των αναστομώσεων (δηλαδή της επανένωσης του εντέρου μετά την αφαίρεση του όγκου και των οργάνων που προσβάλλει).

Η ανατομική θέση του προστάτη στο σώμα του άνδρα είναι τέτοια που η Ριζική αφαίρεση του δεν είναι απλή υπόθεση γιατί η επέμβαση αυτή χρήζει προσεκτική παρασκευή του προστάτη για αποφυγή θετικών χειρουργικών ορίων και για καταστροφή των νεύρων για τη στυτική λειτουργία.

Επίσης, πρέπει να γίνει μία τέλεια αποκατάσταση στην αναστόμωση (επανένωση) του σφιγκτήρα με την ουροδόχο κύστη για καλύτερη εγκράτεια ούρων και αποφυγή στενώσεως.

Η χειρουργική είναι μία επιστήμη που εξελίσσεται συνεχώς, πέρασαν πολλά χρόνια για να εξελιχθεί η Ριζική ανοιχτή Προστατεκτομή στα σημερινά επίπεδα.

Μία από τις πιο γνωστές μεθόδους προστατεκτομής, έως σήμερα, είναι η κλασική ανοικτή χειρουργική επέμβαση, η οποία απαιτεί τομή αρκετών εκατοστών.

Η κλασική επέμβαση προκαλεί, συχνά, μεγάλη απώλεια αίματος, απαιτεί παρατεταμένο χρόνο ανάρρωσης και επιστροφής στη φυσιολογική δραστηριότητα.

Σήμερα, η Ρομποτικά Υποβοηθούμενη Λαπαροσκοπική Ριζική Προστατεκτομή είναι η τελευταία λέξη της χειρουργικής με τη χρήση του Da Vinci πραγματοποιώντας ελάχιστα επεμβατικά τη ριζική αφαίρεση του προστάτη.

Με το ρομποτικό, χειρουργικό σύστημα da Vinci, ο χειρουργός έχει τη δυνατότητα να προστατέψει τα στυτικά νεύρα που περιβάλλουν τον αδένα, χάρις στη μεγάλη μεγένθυνση και τρισδιάστατη απεικόνιση που του εξασφαλίζει το μηχάνημα.

Παράλληλα, η ικανότητα της ελευθερίας κίνησης των ρομποτικών χειρουργικών εργαλείων, επιτρέπει τη λεπτομερέστατη αναστόμωση μεταξύ της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας.

Η Ρομποτικά Υποβοηθούμενη Λαπαροσκοπική Ριζική Προστατεκτομή έχει τα ίδια ογκολογικά αποτελέσματα με την ανοιχτή προστατεκτομή, υπερτερεί όμως σε πολλά πράγματα όπως:

• Το μικρότερο μετεγχειρητικό άλγος,
• Τη μικρότερη χρήση αναλγησίας,
• Τη γρηγορότερη αφαίρεση του καθετήρα,
• Τις λιγότερες ημέρες παραμονής στο Νοσοκομείο,
• Τη γρηγορότερη επάνοδο στις καθημερινές δραστηριότητες,
• Τη λιγότερη απώλεια αίματος,
• Τον καλύτερο έλεγχο της ούρησης,
• Την καλύτερη στυτική λειτουργία.

Με τη ρομποτική χειρουργική πραγματοποιούνται και άλλες ουρολογικές επεμβάσεις όπως: πυελοπλαστική - σε περιπτώσεις στένωσης πυελοουρητηρικής συμβολής, αφαίρεση κύστεως νεφρού, απλή νεφρεκτομή για καλοήθεις παθήσεις του νεφρού, μερική νεφρεκτομή για μικρούς όγκους και ριζική νεφρεκτομή - νεφροουρητηρεκτομή, για μεγάλους όγκους του νεφρού, καθώς και ριζική κυστεκτομή, με δημιουργία νεοκύστης - σε περιπτώσεις διηθητικού καρκίνου της ουροδόχου κύστεως.

Η υστερεκτομή αφορά στην χειρουργική αφαίρεση της μήτρας και είναι η δεύτερη μετά την καισαρική τομή συχνότερη γυναικολογική χειρουργική επέμβαση. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, περισσότερες από μισό εκατομμύριο γυναίκες υποβάλλονται σε υστερεκτομή ετησίως.

Στην ηλικία των 60 ετών, περίπου μία στις τρεις γυναίκες υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί να αφαιρέσει τη μήτρα της για κάποιο λόγο. Η συχνότερη ένδειξη για την υστερεκτομή είναι τα λειομυώματα ή ινομυώματα της μήτρας.

Τα ινομυώματα είναι καλοήθεις όγκοι της μήτρας οι οποίοι είναι δυνατό να ευθύνονται για συχνές και βαριές αιμορραγίες, για χρόνιο άλγος ή πίεση στη πύελο και σε κάποιες περιπτώσεις για υπογονιμότητα σε νεαρές γυναίκες.

Η αφαίρεση της μήτρας αποτελεί την πλέον ριζική αντιμετώπιση των ινομυωμάτων, ενώ στις γυναίκες που επιθυμούν να διατηρήσουν τη γονιμότητα τους προτιμάται η αφαίρεση (εκπυρήνιση) των ινομυωμάτων και η συρραφή της μήτρας.

Οι αιμορραγίες είναι δυνατό να συμβαίνουν δίχως την παρουσία ινομυωμάτων ή άλλων ανατομικών βλαβών (λειτουργικές αιμορραγίες της μήτρας) και συχνά αποτελούν κλινικές ενδείξεις αφαίρεσης της μήτρας.

Το 20% των υστερεκτομών γίνεται για την αντιμετώπιση συμπτωμάτων που σχετίζονται με την ενδομητρίωση, δηλαδή την ύπαρξη ενδομητρίου έξω από τη φυσιολογική ανατομική του θέση.

Συνηθέστερα η ενδομητρίωση εκδηλώνεται στην πύελο αλλά μπορεί να είναι και μέσα στο τοίχωμα της μήτρας (αδενομύωση) προκαλώντας χρόνιο κοιλιακό άλγος, δυσμηνόρροια και δυσπαρευνία.

Επίσης περίπου 1 στις 10 υστερεκτομίες πραγματοποιείται για την αντιμετώπιση κακοηθειών του ενδομητρίου, του τραχήλου ή των ωοθηκών.

Η υστερεκτομή διακρίνεται σε ολική και σε υφολική (υπερτραχηλική) στην οποία δεν αφαιρείται ο τράχηλος για την καλύτερη στήριξη του πυελικού εδάφους, τη μειωμένη νοσηρότητα της γυναίκας και τη διατήρηση ανέπαφης της σεξουαλικότητάς της.

Με την αφαίρεση της μήτρας η εμμηνορρυσία παύει. Εντούτοις, με τη διατήρηση των ωοθηκών στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, συντηρούνται τα ορμονικά επίπεδα και η γυναίκα προστατεύεται από τα συμπτώματα της πρόωρης εμμηνόπαυσης.

Η υστερεκτομή παραδοσιακά εκτελείται μέσα από μεγάλες (10-12 εκατ.) τομές της κοιλιάς, κάθετες στη μέση γραμμή ή οριζόντιες όπως στην καισαρική τομή. Η είσοδος στη κοιλιά προϋποθέτει τη διατομή των μυών του κοιλιακού τοιχώματος.

Η επέμβαση διαρκεί τυπικά από μία έως τρείς ώρες ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας και την εμπειρία του χειρουργού. Η ασθενής παραμένει 3-5 ημέρες στο νοσοκομείο αλλά χρειάζονται περίπου 4-10 εβδομάδες μέχρι να επιστρέψει στην καθημερινή της ζωή.

Η ελάχιστα τραυματική χειρουργική αναπτύχθηκε με σκοπό να περιοριστεί η μετεγχειρητική νοσηρότητα της γυναίκας, να ελαττωθούν οι επιπλοκές και φυσικά να διασφαλιστεί η ταχύτερη ανάρρωση και επιστροφή στη καθημερινή ζωή.

Το μετεγχειρητικό άλγος ακόμα και έπειτα από μία μεγάλη λαπαροσκοπική επέμβαση είναι σημαντικά μειωμένο κυρίως επειδή δεν διατέμνονται οι κοιλιακοί μύες και οι περιτονίες τους.

Η υστερεκτομή διεξάγεται μέσα από 4 μικροτομές μικρότερες του ενός εκατοστόμετρου μέσα από τις οποίες τοποθετούνται η κάμερα και τα εργαλεία. Η κοιλιά διατείνεται με αέρα (CO2) και η εικόνα μεταδίδεται μέσω της κάμερας σε οθόνες απέναντι από τον χειρουργό και το βοηθό.

Η μήτρα αφαιρείται από την κοιλιά σε ιστοτεμάχια με τη χρήση ειδικού εργαλείου που λέγεται morcillator, ενώ στις περιπτώσεις με υποψία είτε διάγνωση κακοήθειας αφαιρείται ολόκληρη δια του κόλπου (Λαπαροσκοπικά Υποβοηθούμενη Κολπική Υστερεκτομία, LAVH).

Σε όλες τις περιπτώσεις το κοσμητικό αποτέλεσμα είναι άριστο, η ανάρρωση ταχεία και η νοσηλεία περιορίζεται σε λίγες ώρες μετεγχειρητικά.

Παρά τα πολλαπλά και αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής υστερεκτομίας σε σχέση με την ανοικτή, περίπου τα 3/4 των υστερεκτομών γίνονται ακόμα με την ανοικτή μέθοδο.

Αναφορικά με το κόστος της εγχείρησης, τα έξοδα της ανοικτής επέμβασης και της λαπαροσκόπησης είναι άμεσα συγκρίσιμα, εφόσον τα ακριβότερα μεν υλικά της λαπαροσκόπησης εξισορροπούνται με τη βραχύτερη σε ημέρες νοσηλεία.

Η απαιτητική χειρουργική τεχνική της λαπαροσκοπικής προσέγγισης αποτελεί και το βασικότερο αίτιο για τον περιορισμό της. Η λαπαροσκοπική χειρουργική προϋποθέτει ειδική εκπαίδευση του χειρουργού και του βοηθού του εφόσον ο δεύτερος χειρίζεται την κάμερα συνεπώς «κατευθύνει» τα μάτια του χειρουργού.

Εκτός από καλό συντονισμό της χειρουργικής ομάδας, απαιτείται εξοικείωση του συντονισμού των ματιών και των χεριών που λειτουργούν σε διαφορετικές θέσεις (hand-eye coordination).

Επίσης τα μακρά άκαμπτα λαπαροσκοπικά εργαλεία μεγιστοποιούν τον τρόμο των χεριών, ενώ οι περιορισμένοι άξονες ελευθερίας των κινήσεων των εργαλείων καθιστούν την επέμβαση αρκετά δυσκολότερη εργονομικά.

Τέλος, οι ανατομικές δυσκολίες που μπορεί να συναντήσει ο χειρουργός, όπως συμφύσεις της κοιλιάς από παλαιότερες επεμβάσεις ή φλεγμονές, το μεγάλο μέγεθος της μήτρας, τα χαμηλά παρατραχηλικά ινομυώματα, η εκτεταμένη ενδομητρίωση ή ακόμα και η μη καλή προετοιμασία του εντέρου της ασθενούς είναι δυνατό να συντελέσουν στη μετατροπή μιας λαπαροσκοπικής επέμβασης σε ανοικτή.

Η ρομποτική χειρουργική αποτελεί εξέλιξη της λαπαροσκόπησης, με σκοπό να ξεπεράσει τις τεχνικές δυσκολίες της λαπαροσκόπησης και να επιτρέψει στις μείζονες και απαιτητικές γυναικολογικές επεμβάσεις να πραγματοποιούνται με τεχνικές της ελάχιστα τραυματικής χειρουργικής.

Η γυναίκα από τη πλευρά της απολαμβάνει τα οφέλη της ελάχιστα τραυματικής χειρουργικής σε ακόμα υψηλότερο βαθμό από αυτόν της συμβατικής λαπαροσκόπησης. Ο πόνος μετεγχειρητικά είναι ακόμα μικρότερος, τόσο γιατί δεν υπάρχει εκτενής τραυματισμός και χειρουργικές τομές, όσο και γιατί χρησιμοποιείται πολύ λιγότερος αέρας (CΟ2) για την απαιτούμενη διάταση της κοιλιάς.

Η ανάρρωση είναι ταχεία και η επιστροφή στην καθημερινή ζωή επιτυγχάνεται σε λίγα 24ωρα.

Η Ρομποτική Χειρουργική Μιας Τομής (Single Site Robotic Surgery) αποτελεί μία ακόμα πιο πρόσφατη καινοτομία στο χώρο της λαπαροενδοσκοπικής χειρουργικής.