Η εκφυλιστική νόσος της βαλβίδας είναι η συνηθέστερη κατάσταση στο δυτικό κόσμο που προκαλεί την ανεπάρκεια. Στις περιπτώσεις αυτές η επιτυχής επιδιόρθωση της βαλβίδας έχει αποδεδειγμένα καλύτερα αποτελέσματα από την αντικατάσταση της βαλβίδας τόσο στην επιβίωση (ο ασθενής ζει περισσότερο), όσο και στην ποιότητα ζωής του ασθενή και για αυτό οφείλει να είναι ο κύριος στόχος μίας καρδιοχειρουργικής παρέμβασης.

Στην ανεπάρκεια της μιτροειδούς, η βαλβίδα που ελέγχει την είσοδο του αίματος στην αριστερή κοιλία δεν κλείνει πλήρως και έτσι το οξυγονωμένο αίμα επιστρέφει στους πνεύμονες κατά τη συστολή αντί να προωθείται στο υπόλοιπο σώμα. Όταν η ποσότητα του αίματος που επιστρέφει είναι μεγάλη (σοβαρή ανεπάρκεια) προκαλείται δύσπνοια, εύκολη κόπωση και μπορεί να εκδηλωθεί καρδιακή ανεπάρκεια και πνευμονικό οίδημα.

Η θεραπεία της σοβαρής ανεπάρκειας της μιτροειδούς είναι χειρουργική όταν αυτό το επιτρέπει η γενική κατάσταση του ασθενούς. Οι επεμβάσεις που μπορούν να γίνουν είναι η αντικατάσταση της βαλβίδας με τεχνητή ή η επιδιόρθωσή της. Σε περιπτώσεις όπου η κατάσταση του ασθενούς δεν το επιτρέπει, εξετάζεται η δυνατότητα της διαδερμικής επιδιόρθωσης της μιτροειδούς βαλβίδας με Mitraclip.

Οι νεότερες καρδιοχειρουργικές τεχνικές στηρίζονται στη λογική της διατήρησης και αξιοποίησης του ιστού της βαλβίδας (respect rather than resect) καθώς και στην εκτεταμένη χρησιμοποίηση των τεχνητών τενόντιων χορδών. (εικόνα).

Τα αποτελέσματα των τεχνικών αυτών σε βάθος χρόνου είναι άριστα και αποδεικνύονται συγκρίσιμα με αυτά των κλασικών τεχνικών.

 Το πλεονέκτημά τους είναι ότι είναι απλούστερες και ταχύτερες στην εφαρμογή τους, πράγμα που καθιστά πιο πιθανή την επιτυχή έκβαση της πλαστικής, καθώς και πιο εύκολη την ανάρρωση του ασθενούς μετά το χειρουργείο. Για τους ίδιους λόγους οι τεχνικές αυτές προτιμώνται και όταν εφαρμόζεται κάποια ελάχιστα επεμβατική προσπέλαση στη μιτροειδή βαλβίδα (μίνι δεξιά θωρακοτομή).