Το μηνιγγίωμα είναι ο πιο συχνός τύπος πρωτοπαθών όγκων εγκεφάλου και προέρχεται από τις μήνιγγες, δηλαδή τα περιβλήματα μεταξύ κρανίου και εγκεφάλου που προστατεύουν τον τελευταίο.

Περίπου 85% των μηνιγγιωμάτων είναι καλοήθη, αναπτύσσονται αργά και δεν εισχωρούν στον εγκέφαλο. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα μηνιγγιώματα μπορούν να αφαιρεθούν πλήρως με το χειρουργείο. Μερικά μηνιγγιώματα δε χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης και ενίοτε παραμένουν αδιάγνωστα για πολλά χρόνια.

Υπάρχουν πιο σπάνιες περιπτώσεις κακοήθους μηνιγγιώματος, το οποίο αναπτύσσεται με ταχύ ρυθμό.

 Αίτια μηνιγγιώματος

Μέχρι σήμερα δεν έχουν προσδιοριστεί σαφείς αιτίες για την πρόκληση μηνιγγιωμάτων. Ωστόσο, ως παράγοντες αυξημένου κινδύνου θεωρούνται η ακτινοβολία για τη θεραπεία λοίμωξης του τριχωτού της κεφαλής ή όγκων κεφαλής, τραχήλου και εγκεφάλου, καθώς και η νευρινωμάτωση τύπου 2.

Το μηνιγγίωμα εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες από ότι στους άνδρες σε αναλογία τρεις προς έναν.

Συμπτώματα μηνιγγιώματος

Τα συμπτώματα του μηνιγγιώματος είναι ήπια στην αρχή και εξελίσσονται βαθμιαία ανάλογα με την περιοχή του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού που πιέζουν. Τα συχνότερα εξ αυτών είναι:

• Πονοκέφαλοι,
• Επιληπτικές κρίσεις,
• Διαταραχές όρασης,
• Αδυναμία άκρων,
• Αιμωδίες,
• Αστάθεια βάδισης,
• Διαταραχές μνήμης,
• Διαταραχές ακοής,
• Διαταραχές όσφρησης.

Διάγνωση μηνιγγιώματος

Η διάγνωση του μηνιγγιώματος ξεκινά από με τη λήψη ιστορικού και νευρολογική εξέταση. Κατόπιν ακολουθούν απεικονιστικές (αξονική - μαγνητική τομογραφία) και ιστολογικές εξετάσεις (λήψη βιοψίας για τον καθορισμό του ιστολογικού βαθμού).

Θεραπεία μηνιγγιώματος

Η αντιμετώπιση του μηνιγγιώματος γίνεται σε τρεις άξονες ανάλογα με το βαθμό σοβαρότητάς του:

Παρακολούθηση μηνιγγιώματος: Όταν το μηνιγγίωμα είναι ασυμπτωματικό και η ανεύρεσή του γίνεται τυχαία, συστήνεται ο τακτικός έλεγχος και παρακολούθησή του δίχως περαιτέρω αντιμετώπιση (εξαρτάται, βέβαια, από το μέγεθος και την ηλικία του ασθενούς). Αν το μηνιγγίωμα, όμως, μεγαλώσει ή προκαλέσει συμπτώματα τότε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Χειρουργική επέμβαση: Η πιο κοινή χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση ενός μηνιγγιώματος είναι η κρανιοτομία, η οποία περιλαμβάνει μία τομή στο δέρμα του τριχωτού της κεφαλής και την αφαίρεση ενός οστικού τμήματος του κρανίου. Κατόπιν, αφαιρείται το μηνιγγίωμα, επανατοποθετείται το οστό και κλείνει η τομή.

Ακτινοθεραπεία: Όταν ένα μηνιγγίωμα δεν είναι κακοήθες από ιστολογικής άποψης, αλλά εντοπίζεται σε επικίνδυνη θέση, π.χ. στην καρωτίδα, τότε συστήνεται ακτινοθεραπεία. Επίσης, η ακτινοθεραπεία εφαρμόζεται σε περιπτώσεις υπολειμματικού μηνιγγιώματος βάσης κρανίου που δεν αφαιρείται πλήρως.