Οι Σπίλοι ή κοινώς ελιές είναι αποτέλεσμα ενός καλοήθους πολλαπλασιασμού μελανινοκυττάρων που βρίσκονται φυσιολογικά στο δέρμα και ποικίλλουν σε χρώμα, μέγεθος, σχήμα και αριθμό από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ενώ κάποιοι σπίλοι παρουσιάζονται κατά την γέννηση (συγγενείς σπίλοι), άλλοι εμφανίζονται σταδιακά κατά τις πρώτες δεκαετίες της ζωής (επίκτητοι σπίλοι). Η πλειοψηφία των σπίλων είναι και παραμένουν καλοήθεις.

Με τον όρο άτυπος σπίλος εννοούμε  έναν μελανινοκυτταρικό σπίλο ο οποίος διαφέρει από έναν τυπικό σπίλο τόσο κλινικά όσο και ιστολογικά.  Κλινικά έχει μπορεί να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά όπως μέγεθος >5mm, με ασαφές περίγραμμα και ανώμαλα όρια, με ποικιλία χρωμάτων και με επίπεδο και επηρμένο στοιχείο. Πρόκειται για καλοήθεις βλάβες που έχουν μερικά κλινικά ή ιστοπαθολογικά χαρακτηριστικά μελανώματος και εμφανίζονται συνήθως σε ανοιχτόχρωμους ανθρώπους εξαιτίας της ηλιακής ακτινοβολίας. Θεωρείται ότι άτομα με άτυπους σπίλους έχουν 3- μεχρι 20-φορές μεγαλύτερη πιθανότητα ανάπτυξης μελανώματος από αυτούς που δεν έχουν. Στην πραγματικότητα η πιθανότητα ενός άτυπου σπίλου να εξελιχθεί σε μελάνωμα είναι πολύ μικρή και οι περισσότεροι εξ΄αυτών δεν θα εξαλαγούν ποτέ σε μελάνωμα. Παρόλα αυτά εξέλιξη τους σε μελάνωμα μπορεί σπάνια να συμβεί κάτι που κάνει την παρακολούθησή τους με ψηφιακή δερματοσκόπηση  ή την χειρουργική αφαίρεση τους επί ενδείξεων απαραίτητη.