Νόσος του Graves

Γράφει ο Αριστοτέλης Παναγιωτόπουλος, Παιδο-ενδοκρινολόγος Διαβητολόγος

Επιστημονικός Συνεργάτης του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών.

Η νόσος του Graves είναι μια αυτοάνοση πάθηση και η συχνότερη αιτία υπερθυρεοειδισμού σε παιδιά και εφήβους.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα εμφανίζονται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος αρχίζει να παράγει αντισώματα που στοχεύουν περιοχές του σώματος που δεν θα έπρεπε. Τα αντισώματα στη νόσο Graves στοχεύουν κατά κύριο λόγο τον θυρεοειδή αδένα. Ως απόκριση σε αυτά τα αντισώματα, ο θυρεοειδής αδένας γίνεται υπερδραστήριος και αρχίζει να παράγει υπερβολική ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα υψηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών και αυτό το ονομάζουμε υπερθυρεοειδισμό. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί να οδηγήσει σε άλλα προβλήματα υγείας.

Η συνηθέστερη ηλικία για την ανίχνευση υπερδραστηριότητας του θυρεοειδούς στην παιδική ηλικία είναι μεταξύ 9 και 15 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε μικρότερο παιδί, αν και είναι ασυνήθιστο σε ηλικία κάτω των 3 ετών.

Tα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού περιλαμβάνουν:

•              Αίσθημα υπερβολικής ζέστης

•              Αυξημένη εφίδρωση

•              Μυϊκή αδυναμία

•              Χέρια που τρέμουν

•              Γρήγορος καρδιακός παλμός

•              Κούραση/κόπωση

•              Απώλεια βάρους

•              Διάρροια ή συχνές κενώσεις

•              Ευερεθιστότητα και άγχος

•              Οφθαλμικά προβλήματα, όπως ερεθισμός ή δυσφορία

•              Διαταραχές εμμήνου ρύσεως

Η νόσος μπορεί επίσης να προκαλέσει πρήξιμο πίσω από τα μάτια που μερικές φορές τα κάνει να διογκώνονται προς τα έξω. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Ο παιδοενδοκρινολόγος σας θα εξετάσει το ιστορικό και τις καμπύλες ανάπτυξης του παιδιού σας. Θα ελέγξει επίσης για μεγεθύνσεις του θυρεοειδούς αδένα, τυχόν ερεθισμό των ματιών, αρτηριακή πίεση ή/και σημάδια τρόμου των χεριών. Mπορεί χρειαστεί να κάνει τις εξής εξετάσεις:

•              Τα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών. Πολύ χαμηλά επίπεδα TSH και υψηλά επίπεδα Τ4 και Τ3 στο αίμα σας υποδηλώνουν υπερθυρεοειδισμό.

•              Έλεγχος για αντισώματα εναντίον του υποδοχέα της θυρεοτροπίνης που προκαλεί τη νόσο του Graves.

•              Δοκιμή πρόσληψης ραδιενεργού ιωδίου. Αυτή η δοκιμή περιλαμβάνει την κατάποση μιας κάψουλας που περιέχει μια μικρή, αβλαβή ποσότητα ραδιενεργού ιωδίου. Στη συνέχεια μετράται η ποσότητα ιωδίου που προσλαμβάνεται από τον θυρεοειδή σας. Η υψηλή πρόσληψη ραδιενεργού ιωδίου υποδηλώνει τη νόσο του Graves.

•              Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς: Ένας θυρεοειδής αδένας που επηρεάζεται από τη νόσο του Graves είναι συχνά διογκωμένος και μπορεί να έχει αυξημένη ροή αίματος. Και τα δύο αυτά στοιχεία απεικονίζονται στο υπερηχογράφημα θυρεοειδούς. Το υπερηχογράφημα μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί εάν υπάρχουν ανησυχίες για ένα οζίδιο που παράγει ορμόνες του θυρεοειδούς.

Πώς αντιμετωπίζεται ένα παιδί με τη νόσο του Graves;

Η νόσος είναι θεραπεύσιμη και μπορεί να ελεγχθεί καλά. Μερικοί ασθενείς μπορεί να προχωρήσουν σε ύφεση, αλλά πολλοί χρειάζονται μακροχρόνιες θεραπείες για αυτήν την πάθηση.

Διατίθενται διάφορες θεραπείες, όπως:

•              Αντιθυρεοειδικά φάρμακα: Αυτά τα φάρμακα μειώνουν την ποσότητα της ορμόνης που παράγει ο θυρεοειδής.

•              Ραδιενεργό ιώδιο: Αυτή η θεραπεία είναι συνήθως σε ποσότητες υψηλότερες από ό,τι στη δοκιμή πρόσληψης ραδιενεργού ιωδίου. Το ραδιενεργό ιώδιο θεραπεύει τον υπερθυρεοειδισμό από τη νόσο του Graves στην πλειοψηφία των ασθενών. Το ραδιενεργό ιώδιο δρα καταστρέφοντας αργά τον υπερδραστήριο θυρεοειδή αδένα, και ως εκ τούτου οι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν συμπλήρωμα της θυρεοειδικής ορμόνης.

•              Χειρουργική επέμβαση: Η αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα μέσω χειρουργικής επέμβασης είναι μια μόνιμη λύση, αλλά συνήθως δεν προτιμάται λόγω του κινδύνου βλάβης των κοντινών παραθυρεοειδών αδένων και των νεύρων του λάρυγγα. Η χειρουργική επέμβαση συνιστάται όταν η αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή και η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο μπορεί να μην είναι ανεκτή ή κατάλληλη.

•              Βήτα-αναστολείς: Οι β-αναστολείς μπορούν να ελέγξουν πολλά συμπτώματα, ιδιαίτερα τον γρήγορο καρδιακό ρυθμό, το τρόμο και το άγχος.