Η αποκατάσταση του μαστού, μετά από τμηματική ή ολική μαστεκτομή, γίνεται με βάση τις τεχνικές της πλαστικής επανορθωτικής χειρουργικής.

Η επέμβαση μπορεί να γίνει ταυτόχρονα με τη μαστεκτομή ή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, με απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός νέου μαστού που θα είναι σε συμμετρία με το υγιή μαστό.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η ασθενής δεν πρέπει νιώσει καθόλου την απώλεια του στήθους της, για αυτό και η αποκατάσταση γίνεται άμεσα και αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα μίας συνολικής θεραπείας.

Εφαρμογές

Οι μέθοδοι που εφαρμόζονται για την αποκατάσταση του μαστού, διακρίνονται από τις πιο απλές έως τις περισσότερο σύνθετες.

Από τις πιο απλές και παλαιότερες τεχνικές θεωρείται η τοποθέτηση ενθεμάτων σιλικόνης κάτω από το μείζονα θωρακικό μυ.

Η μέθοδος ενδείκνυται μόνο στην άμεση αποκατάσταση και στις περιπτώσεις όπου δε θα ακολουθήσει ακτινοβολία, διότι υπάρχει κίνδυνος να καεί το δέρμα και να εμφανισθεί η πρόθεση σιλικόνης.

Τα ενθέματα, ανάλογα με το μέγεθός τους, μπορούν να δημιουργήσουν ικανοποιητική συμμετρία με τον άλλο μαστό. Αν όμως ο υγιής μαστός εμφανίζει πτωτική τάση, τότε απαιτείται διορθωτική επέμβαση για τη διασφάλιση συμμετρίας.

Ασφαλής μέθοδος για την αποκατάσταση του μαστού κρίνεται και η χρήση του ιστικού διατατήρα.

Ο διατατήρας - «σάκος» σιλικόνης - τοποθετείται μετά τη μαστεκτομή κάτω από το θωρακικό μυ. Ακολούθως φουσκώνει σταδιακά διαμέσου μίας βαλβίδας που διαθέτει, με έγχυση φυσιολογικού ορού.

Καθώς ο διατατήρας γεμίζει σταδιακά, αυξάνει ο όγκος του, μεγεθύνει το υπερκείμενο δέρμα του θώρακα δημιουργώντας ένα νέο στήθος.

Μειονεκτήματα της μεθόδου είναι οι επαναληπτικές επισκέψεις στον Πλαστικό Χειρουργό, προκειμένου να προσθέτει φυσιολογικό ορό στο διατατήρα, ή ακόμη και για δεύτερη χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να αλλαχθεί ο διατατήρας με ένθεμα σιλικόνης μόνιμου τύπου.

Μερικοί διατατήρες παραμένουν μόνιμα έτσι και δε χρειάζεται δεύτερο χειρουργείο.