Ο παραφαρυγγικός χώρος (ΠΦΧ) είναι ένας δυνητικός χώρος στο πλάγιο και άνω τμήμα του φάρυγγα. Οι όγκοι αυτού του χώρου είναι σπάνιοι, αποτελούν το 1% τον όγκων της κεφαλής και του τραχήλου, αλλά η χειρουργική τους εκτομή είναι δύσκολη, λόγω της πολυπλοκότητας της ανατομικής του τραχήλου. Οι όγκοι του ΠΦΧ είναι 80% καλοήθεις και 20% κακοήθεις. Οι συνηθέστεροι όγκοι που βρίσκουμε είναι όγκοι των σιελογόνων αδένων (πλειόμορφο αδένωμα) και νευρογενείς όγκοι (schwannoma).

Ο ΠΦΧ είναι ένας χώρος που περιέχει πολλές ευαίσθητες δομές του τραχήλου. Τέτοιες είναι τα μεγάλα αγγεία, όπως η καρωτίδα και η σφαγίτιδα, τα κατώτερα εγκεφαλικά νεύρα (IX, X, XI, XII) και η αυχενική συμπαθητική άλυσος. Τα νεύρα αυτά ελέγχουν σημαντικές κινήσεις, όπως μέρος της κίνησης του φάρυγγα, της γλώσσας, των φωνητικών χορδών και της ωμοπλάτης. Συνήθως αυτοί οι όγκοι είναι ασυμπτωματικοί και όταν εμφανίζουν συμπτώματα, έχουν μεγαλώσει αρκετά σε μέγεθος. Οι ασθενείς συνήθως εμφανίζουν μία μάζα στο τράχηλο και εσωτερικά στο φάρυγγα, η οποία πιέζει την αμυγδαλή προς τη μέση γραμμή. Ο όγκος πρέπει να είναι πάνω από δύο εκατοστά για να είναι ψηλαφητός. Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι η δυσφαγία, η δύσπνοια και η αποφρακτική υπνική άπνοια. Επίσης συμπτώματα μπορούμε να έχουμε από πίεση των νεύρων που διέρχονται από το ΠΦΧ. Δηλαδή βράγχος φωνής, δυσκαταποσία, πάρεση της γλώσσας ή και πάρεση της ωμοπλάτης. Επίσης από παράλυση της αυχενικής συμπαθητικής αλυσίδας έχουμε το σύνδρομο Horner, που εμφανίζεται με μύση (συστολή) της κόρης του οφθαλμού, βλεφαρόπτωση και ανίδρωση.

Στην εγχειρητική του ΠΦΧ είναι απαραίτητη η προστασία όλων των ευαίσθητων ανατομικών δομών που προαναφέρθηκαν. Είναι σημαντική η καλή γνώση της ανατομίας της περιοχής και η εμπειρία του χειρουργού και γι΄ αυτό οι επεμβάσεις διενεργούνται  σε πολύ εξειδικευμένα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα, μεταξύ των οποίων το Ιατρικό Διαβαλκανικό.